Ο Michael Wilton γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1962. Απέκτησε το παρατσούκλι “The Whip”, για το πόσο γρήγορα τα δάχτυλά του “μαστιγώνουν” την ταστιέρα της κιθάρας. Είναι ένας από τους κιθαρίστες και συνθέτες στο progressive metal συγκρότημα των Queensrÿche από το Seattle, στο οποίο υπήρξε και συνιδρυτής το 1982 και παραμένει μέχρι σήμερα, όντας πια ένα από τα δυο αυθεντικά εναπομείναντα μέλη του γκρουπ.
Γεννήθηκε στο San Francisco της California, αλλά η οικογένειά του μετακόμισε στο Seattle της Washington όταν ήταν 6 ετών. Ο πατέρας του τον πήγε σε συναυλίες από μικρή ηλικία και τον μύησε σε πολλά μουσικά στυλ, ιδιαίτερα τζαζ, συμπεριλαμβανομένων των John McLaughlin, Larry Coryell και Al Di Meola, αλλά και στη rock μουσική όπως οι Led Zeppelin, The Allman Brothers Band, και Eric Clapton. Σε ηλικία 8 ετών, άρχισε να εξασκείται στο μπάσο, μαθαίνοντας τραγούδια από συγκροτήματα από τις συλλογές του πατέρα του, όπως οι Beatles, ο Jimi Hendrix, οι Rolling Stones και ο Bob Dylan. Σε ηλικία 13 ετών, πήρε επίσης μια ακουστική κιθάρα από τη θεία του και κατά λάθος έκαψε το ηχείο του πατέρα του. Έπεισε τον πατέρα του να του δώσει το Fender Bassman και τα ηχεία που κληρονόμησε ο Wilton από έναν θείο που πέθανε σε ατύχημα με μοτοσικλέτα.
Ενώ βρισκόταν στο γυμνάσιο Interlake, ο Wilton άρχισε να εξερευνά όλο και περισσότερο τον κόσμο της κιθάρας ακούγοντας hard rock και heavy metal όπως Judas Priest, UFO, Iron Maiden, Van Halen και Deep Purple. Άρχισε να ασκείται συστηματικά, για 2 ώρες την ημέρα. Εγκατέλειψε το μπάσο και άρχισε να παίζει κιθάρα. Σε ηλικία 16 ετών, ο δάσκαλός του στην κιθάρα είπε, ότι ο Wilton “μαστίγωσε την κιθάρα”, που του έδωσε το παρατσούκλι “Whip”. Αγόρασε ένα αντίγραφο της Les Paul και ένα fuzzbox, και μπήκε σε μερικές μπάντες με συμμαθητές του, όπως οι Joker, οι οποίοι δημιουργήθηκε το 1978. Το 1979, ο νέος δευτεροετής φοιτητής Chris DeGarmo ήταν για λίγο μέλος αυτού του συγκροτήματος. Μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς 1979–1980 διαλύθηκαν.
Μετά το γυμνάσιο, ο Wilton παρακολούθησε το Cornish Institute of Allied Arts στο Seattle (τώρα γνωστό ως Cornish College of the Arts), όπου σπούδασε μεταξύ άλλων θεωρία της μουσικής, τζαζ αυτοσχεδιασμό, και κλασική μουσική (πιάνο και κιθάρα). Αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα στη ζωή του, καθώς άρχισε να εκτιμά πιο ethnic και αυτοσχεδιαστική μουσική, και έτσι απέκτησε περισσότερες επιρροές σαν progressive rock μουσικός. Αφού σπούδασε για χρόνια, του τελείωσαν τα χρήματα, και εκείνη τη στιγμή γνώρισε τον μπασίστα Eddie Jackson και τον ντράμερ Scott Rockenfield. Το 1980, ο Wilton και ο Rockenfield είχαν ιδρύσει ένα συγκρότημα με το όνομα Cross+Fire, στο οποίο οι DeGarmo και Jackson προσχώρησαν λίγο αργότερα. Το κουαρτέτο άρχισε να παίζει σε πάρτι, όταν μετονομάστηκαν πια σε The Mob. Στα τέλη του καλοκαιριού του 1982, ο Geoff Tate πήρε μέρος σαν τραγουδιστής για να ηχογραφήσει ένα demo τεσσάρων τραγουδιών. Το συγκρότημα άλλαξε το όνομά του σε Queensrÿche, και το demo κυκλοφόρησε το 1983 ως το ομώνυμο EP Queensrÿche.
Ο Wilton παραμένει κιθαρίστας στους Queensrÿche μέχρι σήμερα.
1964– Γεννιέται ο Σουηδός κιθαρίστας John Norum, γνωστός τόσο από την παρουσία του σαν αυθεντικός και κύριος κιθαρίστας του hard rock σχήματος των Europe, όσο και από την προσωπική του καριέρα. Όταν ακόμα ήταν μωρό, ο Norum μετακόμισε με τους γονείς του στο Upplands Väsby (ένα προάστιο της Στοκχόλμης), όπου μεγάλωσε και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του στη μουσική, έχει παίξει με τους Eddie Meduza & the Roaring Cadillacs, Dokken, το σόλο συγκρότημα του Don Dokken, ενώ συνεργάστηκε και με άλλους γνωστούς καλλιτέχνες στα σόλο άλμπουμ του, όπως οι Glenn Hughes, Kelly Keeling, Peter Baltes, Simon. Wright και Göran Edman. Οι επιρροές του περιλαμβάνουν τους Gary Moore, Michael Schenker, Frank Marino, John Sykes και Ritchie Blackmore.
Το 1979, ο John Norum σχημάτισε τους Force, που ήταν το πρώτο όνομα των Europe, με τον τραγουδιστή Joey Tempest. Το γκρουπ συμμετείχε και κέρδισε το “Rock Sm”, σουηδικό rock διαγωνισμό, που μεταδόθηκε στην τηλεόραση το 1982, με τον Norum να ψηφίζεται σαν καλύτερος κιθαρίστας και ο Tempest σαν καλύτερος τραγουδιστής. Το έπαθλο του διαγωνισμού ήταν η ηχογράφηση ενός στούντιο άλμπουμ από μια μικρή σουηδική εταιρεία.
Το άλμπουμ “Europe” κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1983 και έγινε επιτυχία στην πατρίδα του συγκροτήματος και στην Ιαπωνία. Τον Φεβρουάριο του 1984, το “Wings of Tomorrow” κυκλοφόρησε και το γκρουπ άρχισε να γίνεται πολύ δημοφιλές στη σουηδική σκηνή, κάνοντας περιοδείες σε όλη τη χώρα και επίσης κερδίζοντας αναγνώριση στην Ιαπωνία. Βρέθηκε να υπογράφει με την Epic Records το 1985 και ηχογράφησε το άλμπουμ “The Final Countdown” στο τέλος της χρονιάς. Γρήγορα σημείωσε επιτυχία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, την Ιαπωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια σειρά από διαφωνίες μεταξύ του Norum και του μάνατζερ του συγκροτήματος Thomas Erdtman άρχισαν να συμβαίνουν πριν ακόμη ξεκινήσει η περιοδεία, γεγονός που οδήγησε τον κιθαρίστα να αποφασίσει να εγκαταλείψει το συγκρότημα τον Οκτώβριο του 1986. Ακολούθησε σόλο καριέρα, κυκλοφορώντας πέντε άλμπουμ μέχρι την επανασύνδεση των Europe και την κυκλοφορία του “Start from the Dark” του 2004.
Από τότε οι Europe κυκλοφόρησαν άλλα πέντε άλμπουμ και ο Norum άλλα τρία προσωπικά.
1987– Κυκλοφορεί το “The World Won’t Listen”, που είναι μια συλλογή του αγγλικού rock συγκροτήματος The Smiths, και βγήκε στο Ηνωμένο Βασίλειο από την Rough Trade Records. Το άλμπουμ είναι το δεύτερο από τα τρία άλμπουμ συλλογές- μετά το “Hatful of Hollow” – που κυκλοφόρησαν από τους Smiths τη δεκαετία του 1980. Έφτασε στο Νο. 2 στο UK Albums Chart, παραμένοντας στα charts για 15 εβδομάδες.
Το άλμπουμ προγραμματίστηκε σαν μια συλλογή των singles του συγκροτήματος και των B-sides τους από το 1985 έως το 1987. Επιπλέον, το single “You Just Haven’t Earned It Yet Yet, Baby” (το οποίο είχε μείνει έξω για το “Shoplifters of the World Unite “) και το σχεδόν single “There Is a Light That Never Goes Out” (από το The Queen Is Dead που έμεινε εκτός λόγω του “Bigmouth Strikes Again”) συμπεριλήφθηκαν.
Ο τίτλος αντανακλά την πεποίθηση του τραγουδιστή των Smiths Morrissey ότι οι ακροατές του mainstream ραδιοφώνου και δίσκων δεν έδιναν προσοχή στο συγκρότημα. Τη συλλογή διαδέχθηκε τρεις μήνες αργότερα το “Louder Than Bombs”, που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ από την Rough Trade και περιείχε μια παρόμοια, αλλά μεγαλύτερη λίστα κομματιών. Το “The World Won’t Listen” περιέχει δύο εκτελέσεις τραγουδιών που δεν εμφανίζονται στο “Louder Than Bombs”: τη single έκδοση του “The Boy with the Thorn in His Side” και το single edit του “That Joke Isn’t Funny Anymore”.
1993– Κυκλοφορεί το “Live: Right Here, Right Now”, που είναι το πρώτο ζωντανό άλμπουμ του αμερικανικού hard rock συγκροτήματος Van Halen. Είναι το μοναδικό ζωντανό άλμπουμ του συγκροτήματος με τον Sammy Hagar και το μοναδικό ζωντανό άλμπουμ των Van Halen μέχρι την κυκλοφορία του “Tokyo Dome Live in Concert” το 2015.
Το άλμπουμ συνδυάζει τραγούδια που εκτελέστηκαν σε δύο εμφανίσεις τον Μάιο του 1992 στο Selland Arena στο Fresno της California. Τα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ ήταν από την πρώτη βραδιά, όπως και τα σόλο που έπαιξαν οι Eddie Van Halen και Sammy Hagar. Έγινε πολλή συζήτηση σχετικά με το αν τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ τροποποιήθηκαν στο στούντιο ή όχι, καθώς η αρχική μετάδοση της συναυλίας το 1992 ήταν πολύ πιο ακατέργαστη και χωρίς μίξη, και ακούγονταν πιο κοντινή στον ζωντανό ήχο του συγκροτήματος από την ηχογράφηση που κυκλοφόρησε τελικά . Ο Sammy Hagar επιβεβαίωσε στο βιβλίο του “Red, My Uncensored Life in Rock” ότι έπρεπε “να πάει στο φωνητικό τμήμα του στούντιο στο 5150 με ένα βίντεο της συναυλίας που έπαιζε σε μια τηλεόραση και να ξανατραγουδήσει ολόκληρο το πρόγραμμα”. Αυτό οφειλόταν στο ότι τα αδέρφια διόρθωναν πράγματα στην προπαραγωγή που άλλαξαν την ταχύτητα των φωνητικών του ή το κλειδί στο οποίο βρισκόταν.
Το άλμπουμ περιείχε μόνο τέσσερα τραγούδια της εποχής του David Lee Roth (συμπεριλαμβανομένης της διασκευής των Van Halen στο “You Really Got Me” των The Kinks) και δύο τραγούδια από τα σόλο χρόνια του Sammy Hagar.
