Editorial – ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ: Για μια Χούφτα Πυρσούς (Ένα χρονογράφημα φαντασίας)

EDITORIAL

(Ο παράλληλος κόσμος στο μυαλό του καθένα, δεν είναι ένα θεατρικό έργο ανέφικτο, είναι στην πραγματικότητα μια εναλλακτική εκδοχή των γεγονότων, που θα μπορούσε να συμβεί).

Ένα πελώριο, ατέλειωτο κέντημα από φώτα άρχισε να φαίνεται, καθώς το αεροπλάνο σε λίγα λεπτά θα άρχιζε τη διαδικασία προσγείωσης. Η πανοραμική νυχτερινή άποψη μιας ευρωπαϊκής μεγαλούπολης έκανε την πανομοιότυπη, επαναληπτική της εικόνα να συγκρούεται με το υποτιθέμενο ξεχωριστό μήνυμα του τραγουδιστή που είχε στόχο να βάλει στην πρίζα το εγχώριο κοινό:

“Φοβού τους Έλληνες και δώρα φέροντες!

Φοβού τους Iron Maiden όταν έρχονται στο Ολυμπιακό Στάδιο γιατί θα είμαστε εκεί!

Είναι φοβερό να παίζεις σε ένα στάδιο, μας προσφέρει ακόμα περισσότερες δυνατότητες να κάνουμε ένα σπουδαίο show για εσάς, αγόρια και κορίτσια!

Οπότε, πραγματικά ανυπομονούμε για αυτό!

Μιλάμε για το Ολυμπιακό Στάδιο, πόσο τρελό είναι!

Θα είναι η μεγαλύτερη συναυλία που έχουμε κάνει ποτέ στην Ελλάδα οπότε το περιμένω με απίστευτη ανυπομονησία!”

Τέλειωσε την ανάγνωση. Οι υπόλοιποι κοιτούσαν ήρεμοι σε διάφορες κατευθύνσεις.

-Μεγαλύτερη και από του 2018;

-Έτσι δείχνει η προπώληση… Περιμένουν πολύ κόσμο από ολόκληρη τη χώρα.

-Είναι τρελό. Θυμάσαι τι έγινε όταν βγήκαμε την προηγούμενη φορά. Τι υποδοχή…

-Τι σκέφτεσαι; Εκείνο το δάσος; Είναι τρελοί οι Έλληνες. Τόσες φορές το ζήσαμε.

-Ναι, είναι. Θα είναι η μεγαλύτερη προσέλευση στην εξέλιξη της σοβαρότερης κρίσης των τελευταίων δεκαετιών…

-Το έχουν ξανακάνει αυτοί. Μην ξεχνάς την δεκαετία της δικής τους οικονομικής κρίσης. Ποτέ δεν έλειψαν…

-Είναι η 13η φορά μας εδώ…

-Δεν πιστεύεις σε αυτά τώρα. Όλα από μας εξαρτώνται…

-Ναι, στο βάθος έτσι είναι πραγματικά.

-Έτσι, από περιέργεια, εσύ που τα ψάχνεις αυτά… Ξέρω πως έχεις βίτσιο με τέτοιους αριθμούς… Ποιος είναι ο κατώτατος μισθός της χώρας;

-Καθαρά, περίπου 600 ευρώ.

-Και πόσο κοστίζει να ταξιδέψει κανείς από το βορρά στην Αθήνα

– Δώσε μου μισό λεπτό… Από τη Θεσσαλονίκη, γύρω στα 70 ευρώ. Ακόμα πιο βόρεια, ακριβότερα.

-Θα είναι και ταύτιση γενεών. Ένας πατέρας που θα ταξιδέψει με το γιο του, να του αποκαλύψει τους Iron Maiden στη σκηνή, θέλει γύρω στα 150 ευρώ για τα μεταφορικά. Αν προλάβουν να πάρουν από τα φτηνά εισιτήρια, θέλουν άλλα 100. Αν βάλεις τις μετακινήσεις στην Αθήνα, και ποτά, φαγητά, πάμε στα 300. Αν ο μικρός θέλει T-shirt, έχουμε σύνολο 350 ευρώ.

-Ναι, πάνω από το μισό του κατώτατου.

-Όταν είχες έρθει για την προώθηση του βιβλίου, πόσο ήταν το εισιτήριο;

-Από 40 ως 90 ευρώ. Ήταν γεμάτο.  Και οι κλασικοί Έλληνες, με τη γηπεδική υποδοχή, τα συνθήματα…

-Δεν το βρίσκω κακό να μας ταυτίζουν με τις μεγάλες γηπεδικές τους αγάπες… (γελώντας) Εντάξει, όμως για την ασφάλεια, μαζί σου είμαι…

-Και ναι, με είχαν ρωτήσει ξανά πότε θα παίξουμε το “Alexander the Great”… Είναι απίστευτο.

-Νομίζω, πως είναι τελικά ακριβώς όσο απίστευτη τους φαίνεται και η εμμονή να το αποφεύγουμε. Η αλήθεια είναι πως κάποια τραγούδια ξεφεύγουν από τη δημιουργία τους, με τη σημασία που αποκτούν για κάποιους, αλλά με πρόφαση πως το έχουμε βάλει στο κουτί με αυτά που δεν αγγίζονται, κρατάμε μάλλον τη διπλωματία μας.

-Και ας μην ξεχνάμε πόσο Τσώρτσιλ άκουσαν όλα αυτά τα χρόνια…

-Δεν θέλω καν να φανταστώ τι μπορεί να γίνει αν το παίξουμε…

-Μην ξεχνάς ποιους έχουμε από κάτω. Κάποιος που δίνει παραπάνω από το μισό του κατώτατου μισθού για να φέρει και το γιό του να μας δει, ή οποιοσδήποτε άλλος ξοδεύει τέτοια ποσά για ένα μόνο βράδυ, πέρα από την κούραση… Δεν γίνεται να μην μπορούμε να τον διαχειριστούμε.

-Το σίγουρο είναι πως δεν είμαστε αντίπαλοι. Αυτό που μπορεί να ενοχλεί, είναι στο μυαλό τους εκδήλωση λατρείας. Είναι, νομίζω, εύκολο να πεις σε κάποιον που λατρεύει να μαγειρεύει για σένα, πως δεν θέλεις να φας.

-Ναι, εμείς είμαστε αυτοί που θα διαλέξουν. Αρκεί να τους το πούμε.

-Με τον τρόπο που αυτοί ακούνε. Και αυτό έχει σημασία.

-Υπάρχει τουλάχιστον ένα ισχυρό συναισθηματικό δόλωμα που μπορούμε χειρουργικά να το επικαλεστούμε για να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε. Ανήκουμε εξ ορισμού σε αυτούς που μπορούν να ακούσουν. Μπορούμε να τους ζητήσουμε τα πάντα με συγκεκριμένους τρόπους.

-Ω, δεν μου άρεσε και πολύ, έτσι όπως ακούστηκε στην αρχή…

-Ωραία λοιπόν, μπορούμε να διαχειριστούμε οτιδήποτε με επαγγελματισμό και ψυχραιμία. Νομίζω πως το έχουν ήδη εξαγοράσει αυτό… Και η μουσική μιλά δυνατότερα από οτιδήποτε.

-Η αλήθεια είναι πως αυτό μου κάνει πολύ περισσότερο…

-Αυτό ακριβώς ετοιμαζόμουν κι εγώ να πω…

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 879 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.