14 χρόνια και πολλά προβλήματα υγείας αργότερα, η τριάδα που αναφλέγεται με ασύγκριτα αποτελέσματα είναι πάλι εδώ. Ένα άμεσο αλλά αιώνιο ριφ του Ty Tabor χτυπά σαν κουδούνι συναγερμού και κλέβει την προσοχή μας. Ναι, αυτοί οι απίθανοι παλιόγεροι είναι πάλι εδώ, με τα μουσικά τους μαντζούνια να μας δελεάζουν τόσο εύκολα, με μια γοητεία σχεδόν απόκοσμη και αφύσικη. Και καθώς το κυνήγι της αιώνιας αλήθειας συνεχίζεται, δεν τρομάζουν να ζητήσουν μια επανεκκίνηση.
Τα μεγάλα νέα, λοιπόν, που έρχονται με τη βιβλική επίκληση του εναρκτήριου “Let It Rain” είναι πως οι King’s X είναι αλώβητοι, η φλέβα τους είναι ακόμα ζωηρή και μέσα της ρέει ακόμα αυτός ο αμίμητος συνδυασμός του διαχρονικού hard rock, με τη funk, τη soul, και αυτό το gospel επίχρισμα. Και αν απέναντι σε όλα αυτά, θελήσεις να στήσεις τη δήλωση του εμβληματικού τραγουδιστή/μπασίστα τους, dUg Pinnick, πως το άλμπουμ ακούγεται σαν King’s X, αλλά δεν είναι King’s X, είναι στην πραγματικότητα η διαπίστωση πως η δημιουργική δύναμη του γκρουπ παραμένει ανατρεπτική και ακούραστη.
Δεν υπάρχει πιο δυνατή απόδειξη της παραπάνω περιπέτειας από αυτή του “Flood Pt. 1”, όταν ένα ριφ γεωτρύπανο συγχρωτίζεται τόσο αρμονικά με την ευάλωτη καρδιά ενός crooner, συναρμολογώντας μια σπάνια αίσθηση. Και το υπέροχο στο “Three Sides” είναι πως αυτή η αίσθηση αλλάζει συχνά, σα να ξεφυλλίζεις αυτόνομες μουσικές αφηγήσεις. Κάπως έτσι ανατέλλει το βελούδινο bluesy/gospel “Nothing But The Truth”, για να κλέψει τελικά τη δόξα η δύση του με ένα απίθανο σόλο του Ty Tabor.
Μετά την ευδαιμονία ενός ρυθμικού rocker single σαν το “Give It Up”, η ηχητική του αμεσότητα εκφράζει με τον πιο ζωντανό τρόπο την πεποίθηση να αδράξεις τη ζωή με τον καλύτερο τρόπο που μπορείς να μηχανευτείς. Και κάπου πραγματικά ακούγεται αλλόκοτο να παραμονεύουν τόσες σκέψεις παράπλευρες γύρω από το θάνατο σε αυτό το ζωντανό ύμνο που εύκολα σε σηκώνει από την καρέκλα. Και ίσως αυτή η συμφιλίωση και η απελευθέρωση από την ιδέα του θανάτου στήνει έναν μικρό βατήρα για τη θρησκευτική χολή του “All God’s Children”, την οργή απέναντι στη θρησκευτική υποκρισία. Ένα τραγούδι με πολλά χρώματα, που κάποια στιγμή ανοίγει την πόρτα του με μια αργόσυρτη βαρύτητα που μοιάζει να αντηχεί από τους 70’s καπνούς του Birmingham, και στρώνει τη γλυκόπικρη αλήθεια του με προσοχή και χάρη.
Στο πανέμορφο “Take the Time” τα φωνητικά του Ty προσδίνουν μια έντονα Wilson-ική εντύπωση, και οι μεταβάσεις δεν αρκούν, καθώς μόλις τέσσερα λεπτά αργότερα έχεις επιβιβαστεί στο σχεδόν punk rock ύμνο του “Festival”. Μέχρι το φινάλε του “Every Everywhere”, αυτό το πλήθος των αρχέγονων επιδράσεων και ιδιωμάτων, που χρωστά αρκετά στους Beatles και τους Zeppelin, συνεχίζει να αναπαράγεται σε νέες ανήσυχες και ταυτόχρονα ψυχαγωγικές απόπειρες.
Η επιστροφή του dUg, του Ty και του Jerry σε μια παγκόσμια συγκυρία αλλόκοτη και με τη σκιά ενός ακαθόριστου φόβου να γέρνει πάνω στον σαστισμένο σύγχρονο άνθρωπο, είναι για όσους δεν φοβούνται την πρόκληση μιας λυτρωτικής και οριστικής πλημμύρας, ένα απρόσμενο δώρο. Έχοντας ρίξει πια αρκετό νερό στο κρασί κάθε τριαδικού συνδυασμού που βρέθηκε στο δρόμο τους μέχρι αποκήρυξης, παραμένουν ακόμα ένα γλυκό, ευρηματικό, ιαματικό μυστήριο στον αχανή και άναρχο κόσμο του rock & roll.
Όσο και να μην πιστεύεις στα θαύματα, έχεις μπροστά σου ένα από τα σπάνια αυτής της χρονιάς…
Είδος: Hard Rock/Prog Rock
Εταιρεία: InsideOut Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2 Σεπτεμβρίου 2022
Website:https://www.kingsxrocks.com/
Facebook: https://www.facebook.com/KingsXofficial/
