1956 – Γεννιέται στη Νέα Υόρκη ο Ιταλικής καταγωγής βιρτουόζος της κιθάρας, Joe Satriani. Στην αρχή της καριέρας του, ο Satriani εργάστηκε ως δάσκαλος κιθάρας, με πολλούς από τους πρώην μαθητές του να είναι από τα πλέον αναγνωρίσιμα ονόματα του “σκληρού” ήχου, συμπεριλαμβανομένων των Steve Vai, Larry LaLonde, Rick Hunolt, Kirk Hammett και Alex Skolnick.
Είναι 15 φορές υποψήφιος για βραβείο Grammy και έχει πουλήσει πάνω από 10 εκατομμύρια album, καθιστώντας τον έτσι τον κορυφαίο σε πωλήσεις instrumental rock κιθαρίστα όλων των εποχών. Εμπνεύστηκε να παίξει κιθάρα σε ηλικία 14 ετών, μόλις άκουσε για τον θάνατο του Jimi Hendrix. Λέγεται ότι άκουσε τα νέα κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης ποδοσφαίρου, και στη συνέχεια ανακοίνωσε στον προπονητή του ότι σταματάει το ποδόσφαιρο για να γίνει κιθαρίστας.
Το 1974, ξεκινάει τις σπουδές του στη μουσική δίπλα στον κιθαρίστα της jazz Billy Bower και τον επίσης jazz πιανίστα Lenny Tristano, ο οποίος παρ’όλο του ότι ήταν απίστευτα απαιτητικός τεχνικά, επηρέασε τον Satriani σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μεγάλες του επιρροές υπήρξαν επίσης “ιερά τέρατα” της κιθάρας, όπως ο Brian May, ο Eric Clapton, ο Jimmy Page, ο Ritchie Blackmore και ο Jeff Beck. Το 1987, το 2ο album του, “Surfing With the Alien”, λόγω της τεράστιας επιτυχίας του, υπήρξε η πρώτη εξ ολοκλήρου instrumental κυκλοφορία που σημείωσε τόση επιτυχία εδώ και πολλά χρόνια. Το album, σύμφωνα με το aggregator Acclaimed Music, είναι το πιο αναγνωρισμένο έργο του.
Το 1988, ο Satriani συνεργάστηκε με τον Mick Jagger στην πρώτη του σόλο περιοδεία. Περιόδευσε για λίγο με τους Deep Purple, ενώ έγινε μέλος τους για λίγο, μετά την αποχώρηση του Ritchie Blackmore τον Νοέμβριο του 1993. Έχει συνεργαστεί με μια σειρά κιθαριστών κατά τη διάρκεια της περιοδείας G3 την οποία οργάνωσε ο ίδιος το 1995. Τον Μάιο του 2008, ο Satriani εντάχθηκε στο hard rock supergroup Chickenfoot, αποτελούμενο από πρώην μέλη των Van Halen, Sammy Hagar και Michael Anthony, και τον ντράμερ των Red Hot Chili Peppers, Chad Smith.
1965 – Γεννιέται στη Νέα Υόρκη ο Αμερικανός κιθαρίστας Bobby Gustafson. Έγινε ευρύτερα γνωστός για τη συμμετοχή του στους Overkill από το 1982 έως το 1990. Αυτή τη στιγμή είναι ο κιθαρίστας των βετεράνων επίσης Αμερικανών thrashers Vio-lence.
1966 – Ο Jason John Bonham είναι Άγγλος ντράμερ και γιος του επίσης μυθικού ντράμερ των Led Zeppelin, John Bonham. Από τον θάνατο του πατέρα του τον Σεπτέμβριο του 1980, έχει εμφανιστεί με τα τρία εναπομείναντα μέλη των Led Zeppelin σε αρκετές συναυλίες, συμπεριλαμβανομένου του Ahmet Ertegun Tribute Concert στην O2 Arena στο Λονδίνο τον Δεκέμβριο του 2007.
1977 – Το “Going for the One” είναι το 8ο στούντιο album του αγγλικού progressive rock συγκροτήματος Yes, που κυκλοφόρησε από την Atlantic Records. Μετά από ένα διάλειμμα από τη μπάντα το 1975 όπου κάθε μέλος κυκλοφόρησε προσωπικά albums και την περιοδεία τους στη Βόρεια Αμερική το 1976, το συγκρότημα μετακόμισε στο Μοντρέ της Ελβετίας για να ηχογραφήσει το επόμενό του album. Κατά τη διάρκεια των προβών, ο πληκτράς Patrick Moraz άφησε το γκρουπ, γεγονός που σηματοδότησε την επιστροφή του Rick Wakeman που είχε φύγει για να ακολουθήσει σόλο καριέρα.
1987 – Οι Αμερικανοί doom metallers Trouble κυκλοφορούν το 3ο στούντιο album τους με τίτλο “Run to the Light”. Ήταν η τελευταία κυκλοφορία του συγκροτήματος στη Metal Blade πριν υπογράψει με την Def American και την ομότιτλη κυκλοφορία του 1990.
1989 – Το “Master of Disguise” είναι το 4ο στούντιο album του heavy metal συγκροτήματος Lizzy Borden που κυκλοφόρησε από τη Metal Blade Records. Σηματοδότησε μια διαφορετική κατεύθυνση για το συγκρότημα το οποίο αν και ανήκε ακόμα στο glam metal, κινείται σε περισσότερο “μεταλλικά” μονοπάτια. Το “Master of Disguise” ήταν ένα concept άλμπουμ που επικεντρώθηκε σε θεατρικά, πιο αργά κομμάτια και δραματικά θέματα. Στο album συμμετείχαν μόνο τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας, ο Lizzy Borden και ο ντράμερ Joey Scott Harges μετά την αποχώρηση του επί σειρά ετών κιθαρίστα Gene Allen. Το “Master of Disguise” θα αποδεικνυόταν η κορυφαία στιγμή του συγκροτήματος καθώς θα περνούσε 10 εβδομάδες στο αμερικανικό chart του Billboard 200 και θα έφτανε στο Νο 133.
1994 – Οι Αμερικανοί thrashers Overkill κυκλοφορούν το 7ο ολοκληρωμένο στούντιο album τους με τίτλο “WFO (Wide Fucking Open)”. Είναι το τελευταίο album της μπάντας που κυκλοφόρησε από την Atlantic Records, μετά από ένα σερί πέντε κυκλοφοριών αλλά και το τελευταίο με τους κιθαρίστες Rob Cannavino και Merritt Gant. Το instrumental “RIP (Undone)” γράφτηκε ως φόρος τιμής στον Criss Oliva, συνιδρυτή του συγκροτήματος Savatage, ο οποίος έφυγε από τη ζωή εννέα μήνες πριν από την κυκλοφορία του album.
1998 – Οι Φιλανδοί Sentenced κυκλοφορούν το 5ο κατά σειρά album τους με τίτλο “Frozen” από τη Century Media. Η μπάντα συνεχίζει το πολύ καλό σερί των “παγωμένων” κυκλοφοριών που ξεκίνησαν με το χαρακτηριστικό ήχο του εκπληκτικού “Amok” του 1994.
2011 – Οι θρυλικοί heavy metallers Manilla Road κυκλοφορούν το “Playground of the Damned”, το 15ο στούντιο album τους. Κυκλοφόρησε από τη Shadow Kingdom Records σε μορφή CD και από τη High Roller Records σε βινύλιο.
