FATES WARNING: Ξεκινούν τη θαυμαστή διαδρομή τους το 1984

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Το “Night on Bröcken” είναι το πρώτο στούντιο άλμπουμ από το αμερικανικό progressive metal συγκρότημα των Fates Warning, που κυκλοφόρησε στις 9 Σεπτεμβρίου 1984 από τη Metal Blade Records. Η παραγωγή του έγινε από το ίδιο το γκρουπ, με τη συνδρομή των Bill Metoyer, Brian Slagel και Doug Clark, και ηχογραφήθηκε στο The Gellery Recording Studio, στην πατρίδα τους το Connecticut.

Ο τίτλος του άλμπουμ είναι προφανώς μια αναφορά στο Brocken, ένα βουνό στη Σαξονία, στο Anhalt της Γερμανίας, το οποίο παραδοσιακά συνδέεται με τις μάγισσες (Walpurgis Night), πιο γνωστό από το έργο  “Faust” του Johann Wolfgang von Goethe (1806–1831). Η αναφορά γίνεται εμφανής στα δύο αυθεντικά εξώφυλλα άλμπουμ που “καταργήθηκαν πριν από τη κύρια διανομή”.

Το “Night on Bröcken” έχει επανεκδοθεί αρκετές φορές. Η πρώτη έκδοση, με το αρχικό εξώφυλλο, κυκλοφόρησε μόνο σε βινύλιο και κασέτα. Μια έκδοση CD με νέο εξώφυλλο κυκλοφόρησε το 1988. Ένα διπλό άλμπουμ, μαζί με το “The Spectre Within” ( το δεύτερο άλμπουμ τους του 1985), κυκλοφόρησε το 1992. Μια remastered έκδοση του “Night on Bröcken” κυκλοφόρησε το 1994 και ακολούθησε μια άλλη το 2002. Το τελευταίο περιέχει τέσσερα μπόνους κομμάτια και επαναφέρει το αρχικό εξώφυλλο, αν και με διαφορετική γραμματοσειρά.

Γενικά θεωρήθηκε από τον μουσικό τύπο μια μέτρια αρχή συγκριτικά με τη μελλοντική μουσική εξέλιξη του γκρουπ,  με ένα ύφος που χρωστά πολλά στους  Iron Maiden και κάτι που οι τυπικοί προοδευτικοί οπαδοί τους θα πρέπει να αποφύγουν.

Η ιστορική πρώτη σύνθεση του γκρουπ περιλάμβανε τον αρχηγό Jim Matheos, μαζί με τον Victor Arduini στις κιθάρες, τον Joe DiBiase στο μπάσο, τον ντράμερ Steve Zimmerman, και τον μοναδικό John Arch στο μικρόφωνο.

1967– Γεννιέται ο Chris Caffery, Αμερικανός μουσικός που έγινε γνωστός από την μακροχρόνια παρουσία του κυρίως σαν κιθαρίστας των Savatage, και μεταγενέστερα στους Trans-Siberian Orchestra.

1971– Το “Imagine” είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του Άγγλου μουσικού John Lennon, που κυκλοφόρησε από την Apple Records. Συμπαραγωγή από τον Lennon, τη σύζυγό του Yoko Ono και τον Phil Spector, ο πλούσιος ήχος του άλμπουμ έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές, μικρές διασκευές του πρώτου του άλμπουμ, John Lennon/Plastic Ono Band (1970), ενώ το εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι είναι θεωρείται δικαίως το χαρακτηριστικό τραγούδι του.

Ο Lennon ηχογράφησε το άλμπουμ από τις αρχές έως τα μέσα του 1971 στα Ascot Sound Studios, στα Abbey Road Studios και στο Record Plant στη Νέα Υόρκη, με μουσικούς όπως ο πρώην συμπαίκτης του στους Beatles George Harrison, ο κημπορντίστας Nicky Hopkins, ο μπασίστας Klaus Voormann και οι ντράμερ Alan White και ο Jim Keltner. Τα θέματα των στίχων του ασχολούνται με την ειρήνη, την αγάπη, και την πολιτική.

1982– Το “Signals” είναι το ένατο στούντιο άλμπουμ του καναδικού progressive rock συγκροτήματος Rush, που κυκλοφόρησε από την Anthem Records. Μετά την κυκλοφορία του προηγούμενου άλμπουμ τους, “Moving Pictures”, το συγκρότημα άρχισε να προετοιμάζει υλικό για τη συνέχεια κατά τη διάρκεια των soundchecks στην περιοδεία των συναυλιών τους το 1981 και κατά τη διάρκεια της μίξης του επόμενου ζωντανού άλμπουμ τους, με τον τίτλο “Exit…Stage Left”. Το άλμπουμ  χαρακτηρίζεται από τη συνέχεια της  χρήσης των συνθεσάιζερ, και άλλων ηλεκτρονικών οργάνων από το γκρουπ. Είναι το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο έκανε παραγωγή ο επί χρόνια συνεργάτης τους Terry Brown, ο οποίος δούλευε μαζί τους από το 1974. Το καταπληκτικό “Subdivisions” που ανοίγει το δίσκο, αποτελεί ένα από τα πιο ξεχωριστά, μουσικά και στιχουργικά, τραγούδια των Rush, και βασική επιλογή τους στο setlist των συναυλιών τους.

1996– Οι Γερμανοί heavy metallers Rage κυκλοφορούν το δωδέκατο στούντιο άλμπουμ τους, με τον τίτλο “End of All Days”, από την εταιρεία GUN. Η τετράδα του γκρουπ, εκτός από τον αρχηγό “Peavy”, συμπληρώνεται από τον κιθαρίστα Sven Fischer, και τους αδερφούς Ευθυμιάδη σε ντραμς και κιθάρες. Η παραγωγή έγινε από τον Uli Posseil.  

2003– Το “Bananas” είναι το 17ο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού hard rock συγκροτήματος Deep Purple, που κυκλοφόρησε από την  EMI Records και στις 7 Οκτωβρίου 2003 από τη Sanctuary Records στις ΗΠΑ. Είναι το πρώτο άλμπουμ που περιλαμβάνει τον Don Airey σε όργανο και πλήκτρα, αντικαθιστώντας το ιδρυτικό μέλος Jon Lord.

Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Los Angeles, τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2003. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι ήταν το πρώτο άλμπουμ των Deep Purple με τον Ian Gillan όπου έγινε χρήση δεύτερων φωνητικών εκτός του Gillan (από τις ηχογραφήσεις του 1972 για το τραγούδι “Woman From Tokyo” στη Γερμανία που περιλάμβανε τους Jon Lord και Roger Glover να τραγουδούν δεύτερα φωνητικά ) με το τραγούδι “Haunted” στο οποίο συμμετέχει η Beth Hart. Το άλμπουμ περιλαμβάνει το “Contact Lost”, ένα σύντομο αργό instrumental ρέκβιεμ για τους αστροναύτες του Space Shuttle Columbia, που γράφτηκε από τον κιθαρίστα Steve Morse όταν άκουσε την είδηση της συντριβής.

Η φωτογραφία στο εξώφυλλο του άλμπουμ τραβήχτηκε από τον μάνατζερ του συγκροτήματος Bruce Payne.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 893 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.