EVIL INVADERS: “Shattering Reflection”

ALBUM

Σε ερώτησή μου προς τους συνοδοιπόρους εδώ στο Soundcheck.Network για το αν επιθυμούσε κάποιος να γράψει για το νέο album των Evil Invaders, ο Γιώργος ο Γεωργίου δωρικά μου απάντησε: “Παρ’ το και “τσάκισέ” το”. Ίσως δεν τα καταφέρω να κάνω πράξη αυτή του την προτροπή, σίγουρα όμως θα προσπαθήσω να μεταφέρω σε εσένα φίλε αναγνώστη, λίγη από την “αύρα” αυτού του album καθώς και την εμπειρία (διότι για αυτό πρόκειται) από την ακρόασή του.

Όποιος ασχολείται με τον σκληρό ήχο και δε γνωρίζει τους Evil Invaders καλό θα ήταν να παραμείνει στο παρόν άρθρο για να τους μάθει. Οι speed/thrashers από το Βέλγιο, με έμφαση στον old school ήχο, υπάρχουν ήδη από το 2007 και έχουν κυκλοφορήσει 2 album τα “Pulses of Pleasure” (2015) και “Feed Me Violence” (2017). Με τις κυκλοφορίες τους αυτές έχουν δημιουργήσει ένα δυνατό status γύρω από το όνομά τους. Τι είπες; Σου φαίνεται λίγο παλιομοδίτικο το όνομα “Evil Invaders”; Γύρνα πίσω στο 1985 και στο album των Καναδών Razor με αυτόν τον τίτλο να μάθεις τα βασικά και επιστροφή για επανάληψη.

Και αφού σε γενικές γραμμές έμαθες τι εστί και που κυμαίνονται ηχητικά οι Evil Invaders, πάμε να δούμε τι έχει να μας πει το τρίτο τους album “Shattering Reflection”. Υπάρχει ένας άγραφος κανόνας, αυτός που αναφέρεται στο τρίτο album μιας μπάντας. Έχει καθιερωθεί αυτό να είναι κατά κάποιο τρόπο κομβικό στην καριέρα της. Μπορεί όχι το καλύτερο, σίγουρα όμως αυτό που άνοιξε νέους “δρόμους” στη μετέπειτα πορεία της (βλ. “Master of Puppets”, “Reign In Blood”, “Number of…” κτλ).

Οι Evil Invaders επιβεβαιώνουν πλήρως τον παραπάνω “κανόνα” καθώς εδώ καταφέρνουν να “μπολιάσουν” τη μελωδία και τις 80s επιρροές τους με την αστείρευτη speed “ψυχή” της μπάντας. Και το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός heavy metal “τέρατος” που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του. Οι κύριοι Joe (vocals/guitar), Max Mayhem (guitar), Joeri Van Schoot (bass) και Senne Jacobs (drums) μας πετάνε σχεδόν “ξεδιάντροπα” στα μούτρα ένα metal αριστούργημα από αυτά που δεν έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια.

Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο single του album, το “In Deepest Black”, βρέθηκα με το στόμα ανοιχτό να αναρωτιέμαι πως στον π@#$σο κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα τέτοιο τραγούδι εν έτει 2022 που να θυμίζει τόσο Metal Church εποχής “Blessing In Disguise” αλλά ταυτόχρονα να είναι ένα ολοκληρωτικά δικό τους έπος στο παρόν. Στη δεύτερη αποκάλυψη τραγουδιού, του “Sledgehammer Justice” απώλεσα την κάτω γνάθο μου και 2 μέρες πριν την κυκλοφορία του album με τον συναυλιακό speed ύμνο “Die For Me” (τι solo Θεέ!!!) διερωτόμουν τι μπορεί να “κρύβεται” ακόμα στον υπόλοιπο δίσκο.

Η απάντηση ήρθε την πρωταπριλιά (και όχι δεν ήταν ψέμα) όταν και πήρα στα χέρια μου την pre-ordered κόπια του album. “Ποδοπατήθηκα” ηχητικά από την ολομέτωπη επίθεση του εναρκτήριου “Hissing In Crescendo” και τον Joe να τραγουδά σαν το αγαπημένο μας “ξωτικό” (τον Jon Oliva ρε) όταν ήταν στα φόρτε του. Πιάστηκα εξ απήνης και με σηκωμένη την… τρίχα με τη δεύτερη power ballad του album με τίτλο “Forgotten Memories”. Εκστασιάστηκα με τις εναλλαγές ρυθμών και το νοσταλγικό outro στο απίστευτο “Eternal Darkness” και σχεδόν δάκρυσα στον τόσο Overkill-ικό “ορυμαγδό” του “My World”. Σε αυτό έχει μεγάλο μερίδιο και ο κιθαρίστας Max Mayhem ο οποίος έχει αναλάβει και τα φωνητικά στο συγκεκριμένο κομμάτι. Δε βαρέθηκα ούτε λεπτό, ούτε στο instrumental “Aeon” ούτε φυσικά στο επίσης καταιγιστικό “The Circle” το οποίο κλείνει ιδανικά το “Shattering Reflection”.

Οι δημιουργοί του album τα πάντα εν σοφία εποίησαν. Όλα είναι “στρατηγικά” τοποθετημένα εδώ μέσα. Τα φωνητικά, τα riffs, τα solos, η επιθετικότητα, το συναίσθημα, η μελωδία βρίσκονται σε πλήρη αρμονία, κάνοντας τις συνθέσεις να ακούγονται υπερπλήρεις. Δε θα βρεις ούτε μια στιγμή αχρείαστη και φυσικά μη διανοηθείς να πατήσεις skip σε κάποιο κομμάτι. Η δε παραγωγή των Francesco Paoli και Francesco Ferrini, ανεβάζει επιπλέον επίπεδο στο ήδη αξιοθαύμαστο υλικό. Σύγχρονη, “καλογυαλισμένη” και “κοφτερή” σαν το γυαλί που θρυμματίζεται στο εξώφυλλο, είναι το επιστέγασμα ενός επικού album.

Δε γνωρίζω αν οι Evil Invaders το επεδίωξαν αλλά σε κάποια χρόνια από τώρα, κοιτάζοντας κάποιος το εξώφυλλο του album θα πρέπει αυτομάτως να ξέρει πως έχει να κάνει με ένα από τα καλύτερα heavy metal πονήματα που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ.

Δεν ξέρω επίσης αν κάποια άλλη μπάντα θα καταφέρει να τους βγάλει από το Νο1 όπου έχουν ήδη “στρογγυλοκαθίσει” για φέτος (για τον γράφοντα πάντα) αλλά θα πρέπει να προσπαθήσει πάρα πολύ για να το πετύχει.

Τα σέβη μου και βαθιά υπόκλιση για την μπάντα της χρονιάς.

Είδος: Speed/Thrash metal
Δισκογραφική: Napalm Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Απριλίου 2022

Website: https://evilinvaders.be/
Facebook: https://www.facebook.com/evilinvaders
Instagram: https://www.instagram.com/evilinvadersbe/
Twitter: https://twitter.com/evilinvaders

Avatar photo
About Νίκος Κορέτσης 444 Articles
Γεννήθηκε τη χρονιά που ο Dio δημιουργούσε ποίηση, τραγουδώντας “The world is full of kings and queens, who blind your eyes and steal your dreams…it’s Heaven and Hell”, “σφυρηλατήθηκε” μουσικά ακούγοντας τον Araya να ουρλιάζει “War ensemble” και συνέχισε την ενήλικη πλέον ζωή του διερωτώμενος “How did it come to this? Narcosynthesis” πατώντας στα χνάρια του αείμνηστου Dane. Διανύοντας πλέον την 4η δεκαετία της ζωής του, δηλώνει πιστός υπηρέτης του heavy metal και ανοιχτός σε νέα μουσικά μονοπάτια (με μέτρο), συνδυάζοντας αυτά τα δύο με καλή παρέα και τη συνοδεία άφθονης μπύρας. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει γιατρός, καθώς προσπαθεί με χειρουργικές κινήσεις να αποφεύγει τις κακοτοπιές που εμφανίζονται στη ζωή του, έχοντας στην κατοχή του το καλύτερο “ιατρικό εργαλείο” που ονομάζεται “ΜΟΥΣΙΚΗ”.