DIRTY HONEY: Νέο επίσημο video για το τραγούδι “Coming Home”

NEWS

Αυτήν την περίοδο στην τρίτη συνεχόμενη, sold-out περιοδεία τους στο Ηνωμένο Βασίλειο και Ευρώπη, οι Dirty Honey κυκλοφορούν ένα ολοκαίνουργιο μουσικό video για το “Coming Home (Ballad Of The Shire)” από το τρέχον άλμπουμ του συγκροτήματος, “Can’t Find The Brakes”.

Το video “Coming Home” προσφέρει ένα απροσδόκητο στοιχείο από ένα συγκρότημα γνωστό για το υψηλής ενέργειας, sexy, bluesy rock’n’roll του και αντικατοπτρίζει το μήνυμα του τραγουδιού για το ταξίδι στις κορυφές και τις κοιλάδες της ζωής. Σε στίχους του τραγουδιστή Marc LaBelle, το τραγούδι είναι μια βαθιά προσωπική, ειλικρινής ιστορία αγάπης και καθημερινών προκλήσεων της ζωής: οι ανασφάλειες, οι παρεξηγήσεις, τα λόγια που θα έλεγε κανείς και θα ήθελες να μην τα είχε πει, και η πληγή που προκλήθηκε που δεν μπορείς με μαγικό τρόπο να γιατρέψεις. Αλλά, τελικά, η συνειδητοποίηση είναι ότι ανεξάρτητα από τις προκλήσεις, το σπίτι είναι εκεί που είναι η καρδιά σου, το σπίτι είναι εκεί που ανήκεις και το σπίτι είναι μόλις λίγα ακόμη μίλια μπροστά.

Δείτε παρακάτω το βίντεο:

Ο LaBelle είπε σχετικά:  “Όντας μουσικοί που ζουν στο δρόμο, το “Home” έχει γίνει όπου κι αν παίζουμε μουσική, αντί για ένα συγκεκριμένο μέρος. Θέλαμε να παρουσιάσουμε τα ξεχωριστά μας ταξίδια, γνωρίζοντας καλά ότι η μουσική πάντα θα μας καλεί πίσω στο σπίτι.”

Σε σκηνοθεσία, γυρίσματα και επεξεργασία από τον σκηνοθέτη Mark Christy, το βίντεο “Coming Home” γυρίστηκε τον Ιανουάριο, μεταφέροντας το συγκρότημα  σε διάφορες τοποθεσίες στις ΗΠΑ. Εξήγησε ο LaBelle, “Πήγαμε στο Snoquamish για το χιόνι και στο Durango και το Flagstaff για τις σκηνές του τρένου. Και ξέραμε ότι το Monument Valley ήταν ένα επικό, πολύ αμερικανικό τοπίο με δυτική όψη, συμβολικό τόσο της ομορφιάς της Αμερικής όσο και της μάχης και της απεραντοσύνης του ταξιδιού: η αμερικανική Δύση”.

Έχοντας ξεκινήσει στη Γλασκώβη της Σκωτίας στις 7 Φεβρουαρίου, πηγαίνοντας στην Αυστραλία τον Μάρτιο για τις πρώτες τους “down under” συναυλίες και με εμφανίσεις σε δύο μεγάλα καλοκαιρινά φεστιβάλ των ΗΠΑ τον Μάιο, τα επερχόμενα ραντεβού του Dirty Honey στο Ηνωμένο Βασίλειο/Ευρώπη/Αυστραλία/ΗΠΑ είναι παρακάτω:

Φεβρουάριος

28 – Hybrydy – Βαρσοβία, Πολωνία

29 – Θέατρο Columbia – Βερολίνο, Γερμανία

Μάρτιος

1 – Futurum Music Bar – Πράγα, Τσεχία

3 – Analog – Βουδαπέστη, Ουγγαρία

4 – Simm City – Βιέννη, Αυστρία

5 – Backstage Halle – Μόναχο, Γερμανία

7 – Kulturfabrik Kofmehl – Solothurn, Ελβετία

8 – Alcatraz – Μιλάνο, Ιταλία

9 – Dynamo Zurich – Ζυρίχη, Ελβετία

11 – Apollo 2 – Βαρκελώνη, Ισπανία

12 – LA Paqui – Μαδρίτη, Ισπανία

13 – Kafe Antzokia – Μπιλμπάο, Ισπανία

15 – La Machine Du Moulin Rouge – Παρίσι, Γαλλία

31 – Bluesfest Byron Bay – Byron Bay, Αυστραλία

Απρίλιος

1 – Bluesfest Byron Bay – Byron Bay, Αυστραλία

Μάιος

9 – Welcome to Rockville at Daytona International Speedway – Daytona Beach, FL

17 – Sonic Temple Art & Music Festival – Columbus, OH

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1093 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.