DARKEST HOUR: Νέο video single και album

NEWS

Οι Darkest Hour κυκλοφόρησαν το πολυαναμενόμενο δέκατο άλμπουμ τους “Perpetual | Terminal”, μέσω της MNRK Heavy. Για να γιορτάσει την επίσημη κυκλοφορία του άλμπουμ, το συγκρότημα μοιράστηκε το βίντεο για το “One With the Void”.

“Αυτό το τραγούδι, όπως και αυτό το άλμπουμ, αναδεικνύει τα εκπληκτικά ταλέντα του John όσο κανένα άλλο”, λέει ο κιθαρίστας Mike Schleibaum,. “Έχοντας αυτό κατά νου, επιλέξαμε να αποκαλύψουμε αυτό το τραγούδι, το “One With the Void”, ως το τρίτο μας video και single για την κυκλοφορία του δίσκου. Ένα συναισθηματικό άλμα, το “One with the Void” διοχετεύει τη μελωδική, σκοτεινή και ατμοσφαιρική πλευρά των Darkest Hour.

Είμαστε ενθουσιασμένοι που κάνουμε πρεμιέρα αυτό το τραγούδι μαζί με αυτό το απίστευτο βίντεο του Mirko Witzki. Αυτό το τραγούδι είναι τόσο προσωπικό για μένα. Συνεχίζει τη μακρά παράδοση του John να συνδυάζει τα εκπληκτικά μελωδικά του χαρίσματα με την ενδοσκοπική λυρική του προσέγγιση. Για μένα, αυτό είναι ένα τραγούδι αγάπης. Άλλοι μπορεί να δουν μια άλλη ιστορία, ασχέτως που δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το τραγούδι διευρύνει τη μουσική παλέτα αυτού του συγκροτήματος και φέρνει μια ισορροπία σε αυτόν τον δίσκο που το κάνει τέλειο.”

Ο ίδιος ο τραγουδιστής John Henry δηλώνει: “Αυτό είναι ίσως το αγαπημένο μου τραγούδι από το νέο άλμπουμ. Η μουσική μου μίλησε από τα πρώτα στάδια της σύνθεσης και ήξερα ότι αυτό θα ήταν ξεχωριστό. Όλος ο χώρος που δημιούργησε το συγκρότημα με ενέπνευσε πραγματικά να γίνω δημιουργικός με τις φωνητικές μελωδίες και να δοκιμάσω νέες προσεγγίσεις. Είναι πάντα ένα ριψοκίνδυνο συναίσθημα να δοκιμάζω νέες ιδέες και να επεκτείνω τον καθιερωμένο ήχο της μπάντας, αλλά και το πιο ικανοποιητικό κομμάτι της διαδικασίας για μένα”.

Δείτε παρακάτω το βίντεο:

Οι Darkest Hour, στο σύνολό του, έχουν ξεπεράσει τον χρόνο, τις τάσεις και τις παλίρροιες των αλλαγών και παραμένουν ισχυρότερο σχεδόν τρεις δεκαετίες από τη δημιουργία τους. Το μοναδικό ηχητικό στυλ τους ενσωματώνει death metal, thrash, σκληροπυρηνικό punk attitude αλλά και μελωδική κάθαρση με την ταχύτητα ενός circle pit.

“Το θέμα του δίσκου επικεντρώνεται στη δυαδικότητα της επιβίωσης ενώ αγκαλιάζει την αναγέννηση”, λέει ο Schleibaum. “Σκοτώνουμε κομμάτια του εαυτού μας για να φτιάξουμε νέα κομμάτια και να επιβιώσουμε. Η ιστορία του δίσκου είναι η ιστορία του συγκροτήματος. Είμαστε ακόμα εδώ και δίνουμε στον κόσμο ένα σύνολο έργων που είναι αντιπροσωπευτικά της μουσικής μας σήμερα. Συνειδητοποιήσαμε ότι οι σχέσεις, οι περιοδείες, οι καλές στιγμές, όλα όσα φαίνεται να δίνουν νόημα στη ζωή, είναι τερματικά  και αναπόφευκτα θα τελειώσουν. Ωστόσο, είμαστε κάποιοι τύποι 46 ετών που αγαπάμε αυτή τη μουσική αρκετά ώστε να ανεχόμαστε τις αντιξοότητες και τις δοκιμασίες του να είσαι καλλιτέχνης σε μια μπάντα που περιοδεύει”.

Perpetual | Terminal Track listing:

1. Perpetual | Terminal

2. Societal Bile

3. A Prayer to the Holy Death

4. The Nihilist Undone

5. One With the Void

6. Amor Fati 

7. Love is Fear

8. New Utopian Dream   

9. Mausoleum

10. My Only Regret

11. Goddess of War, Give Me Something to Die For

Οι Darkest Hour είναι:

John Henry – vocals

Mike Schleibaum– guitar

Nico Santora – guitar

Aaron Deal – bass

Travis Orbin– drums

Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 903 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.