CHARLES MICHAEL SCHULDINER: Ο πρωτοπόρος και ιδιοφυής μουσικός έρχεται στη ζωή το 1967

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 13 ΜΑΙΟΥ

Ο Charles Michael Schuldiner ήταν Αμερικανός τραγουδιστής και κιθαρίστας. Ίδρυσε το death metal συγκρότημα “Death” το 1983, στο οποίο ήταν ο βασικός τραγουδιστής, κιθαρίστας και το αποκλειστικό μόνιμο μέλος του συγκροτήματος μέχρι τον θάνατό του το 2001. Θεωρείται δικαιολογημένα μια από τις πιο σημαντικές μορφές στην ιστορία του heavy metal, και κατά πολλούς “ο νονός του death metal”.

Γεννήθηκε στις 13 Μαΐου 1967 στο Long Island της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας του, Mal Schuldiner, ήταν Εβραίος και γιος Αυστριακών μεταναστών και η μητέρα του Jane Schuldiner ήταν από τον αμερικανικό Νότο και είχε προσηλυτιστεί στον Ιουδαϊσμό. Το 1968, η οικογένειά του μετακόμισε στη Φλόριντα. Άρχισε να παίζει κιθάρα σε ηλικία 9 ετών. Παρακολούθησε μαθήματα κλασικής για λιγότερο από ένα χρόνο, όπου ο δάσκαλός του του δίδαξε το τραγούδι “Mary had a little lamb” που δεν του άρεσε καθόλου, και σταμάτησε εντελώς μέχρι που οι γονείς του αποφάσισαν να του αγοράσουν  μια ηλεκτρική κιθάρα από μια υπαίθρια αγορά.

Έχοντας σαν έμπνευση τους  Nasty Savage, ο Schuldiner σχημάτισε τους  Death αρχικά ως Mantas το 1983, όταν ήταν μόλις 16 ετών. Αρχικά μέλη ήταν οι Schuldiner (κιθάρα), Rick Rozz (κιθάρα) και Kam Lee (ντραμς και φωνητικά). Τον Ιανουάριο του 1986, ο Schuldiner μετακόμισε στο Τορόντο και προσχώρησε προσωρινά στο καναδικό συγκρότημα Slaughter. Ωστόσο, γρήγορα επέστρεψε για να ολοκληρώσει τη δημιουργία των Death. Μέσω πολλών αλλαγών προσώπων και ενός ύφους που εξελισσόταν συνεχώς, κυκλοφόρησε με το όνομα των Death, επτά άλμπουμ, δημιουργώντας μια μοναδική πολιτιστική κληρονομιά στο χώρο της μουσικής.

Με το progressive metal project Control Denied κυκλοφόρησε το 1999 το άλμπουμ “The Fragile Art Of Existence”. Ήταν τότε που ο Schuldiner διαγνώστηκε με καρκίνο του εγκεφάλου. Συνέχισε να δουλεύει στη μουσική του, συνεχίζοντας τη δουλειά του με τους Control Denied. Στην αρχή δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά την επέμβαση που χρειαζόταν να γίνει άμεσα. Ένα δελτίο τύπου καλούσε σε υποστήριξη από όλους, συμπεριλαμβανομένων των συναδέλφων μουσικών. Η Jane Schuldiner προέτρεψε όλους όσοι διάβασαν το δελτίο για τον Schuldiner και την ασθένειά του, να ασφαλιστούν άμεσα, δηλώνοντας την απογοήτευσή της για το αμερικανικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Πολλοί καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των Kid Rock, Korn και Red Hot Chili Peppers, συγκεντρώθηκαν το καλοκαίρι του 2001 για να δημοπρατήσουν προσωπικά αντικείμενα, με τα κεφάλαια να βοηθούν τα ιατρικά έξοδα του Schuldiner, μια προσπάθεια που καλύφθηκε από το MTV. Τον Νοέμβριο του 2001, η κατάσταση του Chuck επιδεινώθηκε, και στις 13 Δεκεμβρίου 2001 πέθανε σε ηλικία 34 ετών και αποτεφρώθηκε.

1950– Γεννιέται ο Αμερικανός τραγουδιστής-τραγουδοποιός και μουσικός Stevie Wonder, ο οποίος θεωρείται πρωτοπόρος και σημαντική επιρροή για πολλούς μουσικούς σε μια σειρά ειδών, όπως τα rhythm and blues, pop, soul, gospel, funk και jazz.

1951– Γεννιέται ο σπουδαίος ντράμερ Paul Thompson, που καθιερώθηκε πίσω από το drum set των Roxy Music. Συμμετείχε και στους Angelic Upstarts, Concrete Blonde, Lindisfame, Metaphors και Andy Mackay.

1966– Κυκλοφορεί στην Αγγλία το single “Paint it Black” των Rolling Stones, ένα από τα τραγούδια που σημάδεψε τη διαδρομή τους και έτυχε αμέτρητων διασκευών από καλλιτέχνες διαφόρων ιδιωμάτων.

1977– Το “One of the Boys” είναι το τρίτο στούντιο σόλο άλμπουμ του τραγουδιστή των Who, Roger Daltrey. Κυκλοφόρησε από την  Polydor στο Ηνωμένο Βασίλειο και από την  MCA στις ΗΠΑ. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στα Who’s Ramport Studios κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1976 (τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν στα στούντιο Pathe Marconi στο Παρίσι, λόγω φορολογικών επιπλοκών) και ο Daltrey επέτρεψε σε μαθητές από την τοπική τεχνική σχολή Battersea να τα κινηματογραφήσουν σαν εκπαιδευτικό έργο.

1985– Το “Low-Life” είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού ροκ συγκροτήματος New Order, που κυκλοφόρησε από την Factory Records. Θεωρείται από τις πιο δυνατές δουλειές του συγκροτήματος, δείχνοντας τη στιγμή που ολοκλήρωσαν τη μεταμόρφωσή τους από post-punk μπάντα σε dance-rockers. Το άλμπουμ δείχνει την αυξανόμενη επίδραση των συνθεσάιζερ και των samples από τους New Order, διατηρώντας παράλληλα τα rock στοιχεία της προηγούμενης δουλειάς τους.

Τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ αποτέλεσαν τη βάση του ζωντανού βίντεο από τη συναυλία του συγκροτήματος “Pumped Full of Drugs”, που γυρίστηκε στο Τόκιο λίγο πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ. Το μουσικό βίντεο για το “The Perfect Kiss” σκηνοθέτησε ο Jonathan Demme.

1994– Το “Black Hole Sun” αμερικανικού ροκ συγκροτήματος Soundgarden, γραμμένο από τον frontman Chris Cornell, κυκλοφόρησε ως το τρίτο single από το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος Superunknown (1994). Είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και αναγνωρίσιμα τραγούδια του συγκροτήματος. Το τραγούδι βρέθηκε στην κορυφή του Billboard Mainstream Rock Tracks, όπου πέρασε συνολικά επτά εβδομάδες στο νούμερο ένα. Παρά το γεγονός ότι έφτασε στο νούμερο δύο στο Billboard Modern Rock Tracks, το “Black Hole Sun” τερμάτισε ως το νούμερο ένα κομμάτι του 1994 για αυτή τη λίστα. Παγκοσμίως, το single έφτασε στο top 10 στην Αυστραλία, τον Καναδά, τη Γαλλία και την Ιρλανδία, ενώ στην Ισλανδία έφτασε στο νούμερο ένα.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 833 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.