Στο μυαλό του Ιταλοαμερικανού Jon, η τελευταία επάνοδος μετά από τέσσερα χρόνια από το 2020 και τον ομώνυμο δίσκο, έρχεται με το “Forever” και εν μέσω, παράλληλα, ενός ντοκιμαντέρ στο κανάλι Disney+ για την ιστορία της μπάντας, και πρέπει να υπήρξε από τις πιο δύσκολες, ψυχικά, όπως θαρρώ διαισθάνεται οποίος παρακολουθήσει το εν λόγω πόνημα και την έκφραση στο πρόσωπό του.
Η «απώλεια» του Richie Sambora μπορεί να τοποθετείται πλέον των τριών δίσκων και 10 ετών απόσταση, στο μακρύ, τουλάχιστον δισκογραφικά και ουσιαστικά, παρελθόν, αλλά για κανέναν δεν μπορεί να μην συνυπολογιστεί όσο κι αν χρονικά και παρά την «ιαματική» δράση αυτού του παράγοντα, ίσως για κάποιους να μην έπρεπε να αποτελεί θέμα συζήτησης.
Το βλέμμα του Jon σε μια ειλικρινή, «απογυμνωμένη» και ψυχαναλυτική παρουσία μπροστά στον φακό, αποτυπώνει φρονώ, (και) τον αντίκτυπο που έχει η ανωτέρω συνθήκη, ίσως και περισσότερο από το σημαντικότερο, αξιωματικά, πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε.
Κι αν τα όνειρα, οι αγάπες, η ανάγκη έκφρασης με συναίσθημα και μουσική, ακόμα ακόμα και η «συνήθεια», δε μπορούν να εγκαταλειφθούν έτσι εύκολα και άνευ αγώνος, έρχεται ενδεχομένως μια στιγμή που πλέον περνάς τη γραμμή της δόξας και του επιπέδου του παρελθόντος. Πόσο μάλλον, όταν «η συνταγή της επιτυχίας» έχει αλλοιωθεί αισθητά και, οφθαλμοφανέστατα, δεν έχουν βρεθεί αντίστοιχα συστατικά για την συνέχισή της.
Άσχετα βέβαια από αυτό, οι οπαδοί αρνούμαστε πολλάκις να αποδεχτούμε την «σκληρή» πραγματικότητα, όπως πράττουν, ως άλλωστε προαναφέρθηκε, και οι ίδιοι οι μουσικοί και επιζητούν τη συνέχεια όπως και αν έχει αυτή.
Το “Forever”, θαρρώ και ψυχανεμίζομαι ότι έχει να κάνει με όλα τα παραπάνω. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα αξιοπρεπές και άκρως συναισθηματικό «μονοπάτι», λίγες στροφές πριν το, θαμπά προβάλον, «κύκνειο άσμα». Ομολογουμένως έχει τις στιγμές του και δεν είναι λίγες. Σε μια δωδεκάδα κομματιών υπάρχουν εκείνα που έχουν το φόντο να ξεχωρίσουν όπως π.χ. τα “Legendary”, “Living Proof”, “Waves”. Μοιάζει άλλωστε με δίσκο που «μπαίνει δυναμικά» κατά το πρώτο ήμισυ, για να «ατονήσει», συνθετικά και «ενεργειακά», καθ’ όλες τις εκφάνσεις του όρου, μετέπειτα. Υπάρχουν και τα ηχητικά «τερτίπια» (“talk box”) (και) σήματα κατατεθέντα του παρελθόντος, όπως γίνεται στο “Living Proof”, που συνδέουν παρόν και….μακρινό, μάλλον, παρελθόν. Όπως υπάρχουν και τα ιδιαιτέρως συναισθηματικά σημεία, σαν το “Kiss The Bride”, γραμμένο για την κόρη του και το “My First Guitar”, με απόδοση με την αντίστοιχη δικιά του πρώτη.
Κακά τα ψέματα όμως, θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να είναι θέμα συζήτησης και ερμηνειών, η «αίγλη» έχει «ξεθωριάσει» αρκετά και κύριος λόγος είναι η απουσία του κυρίου Sambora, του Διόσκουρου του Jon, του καλλιτεχνικού του ετέρου ήμισυ, που τρανταχτά απουσιάζει σε συνθετική και εκτελεστική πτυχή, αλλά θαρρείς διαισθάνεσαι και σε «ψυχική σύνδεση» με το Jon και τη «χημεία» αυτής (που έβγαζε την εκπληκτική και ξεχωριστή πλευρά και των δύο), πράγμα που αποτυπώνεται συναισθηματικά (μεταξύ άλλων λόγων) στο αποτέλεσμα.
Το “Forever” ενδεχομένως θα ικανοποιήσει αρκετά τους πολύ πιστούς fans της μπάντας. Θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ένα «ενδοσκοπικό ταξίδι», για τον πρωταγωνιστή του, αλλά και τους ίδιους. Δύσκολα θα συναρπάσει και πέραν αυτών όμως, όπως θα έκαναν κάποιοι από τους δίσκους του παρελθόντος. Ο Jon Bon Jovi, ειλικρινά και συγκινητικά «κρατιέται», παρά τα όσα πέρασε, αλλά δε μπορεί, τουλάχιστον κατά την παρούσα προσπάθεια, να ξεφύγει από το παρελθόν ή και να προσεγγίσει δόξες του…. Και αν, ομολογουμένως, δεν έχει να αποδείξει πλέον, ο αντίλογος της δημιουργίας αρκετών αριστουργημάτων από συνομήλικους ή και γηραιότερους, οφείλει να μας κάνει, επίσης, ακριβοδίκαιους.
“Forever” tracklist:
Legendary
We Made It Look Easy
Living Proof
Waves
Seeds
Kiss The Bride
The People’s House
Walls of Jericho
I Wrote You A Song
Living In Paradise
My First Guitar
Hollow Man
Είδος: Rock
Δισκογραφική Εταιρεία: Island Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 7 Ιουνίου 2024
Οι Bon Jovi στο διαδίκτυο:
Official Website
Facebook
Instagram
YouTube Channel
X
