Η μοναδική ιστορία που δείχνει πως ένα τραγούδι των Marillion επανέφερε στην επικαιρότητα τον θάνατο ενός Βρετανού ήρωα της ταχύτητας και οδήγησε έναν επαγγελματία καταδύτη να ανασύρει τον περίφημο σκάφος του από το βυθό της λίμνης και δυο μήνες αργότερα τα απομεινάρια του πτώματος, για να γίνει επιτέλους η κηδεία του, 34 χρόνια αργότερα (“But only love will turn you around”).
Donald Campbell… ένας άνθρωπος σίγουρα “έξω από αυτό τον κόσμο”. Η εμμονική του σχέση με την ταχύτητα, η ακόρεστη θέληση να ξεπερνά τον εαυτό του, η απίθανη αφοσίωση στον σκοπό του κατάφεραν να του χαρίσουν απανωτά ρεκόρ ταχύτητας πάνω στο νερό, αλλά και στη στεριά. Για κάποιους ένας εκκεντρικός δύστροπος μεγαλομανής που αποξενώθηκε ακόμα και από τη γυναίκα του, κυνηγώντας τον στόχο, για άλλους ένας αληθινός ήρωας, ένας ατρόμητος υπεράνθρωπος που δεν φοβήθηκε στιγμή τα όρια.
Ήταν η προσπάθεια να ανακτήσει το ρεκόρ ταχύτητας νερού, όταν στις 4 Ιανουαρίου του 1967, πήρε το σκάφος του, Bluebird, στο Coniston Water, στο Εθνικό Πάρκο, στην περιοχή Cumbrian Lake District, κόντρα στις συμβουλές της αγωνιστικής του ομάδας. Καθώς προσπαθούσε να σπάσει το ρεκόρ, προσεγγίζοντας τα 300 mph, το τζετ σκάφος του πέταξε ψηλά, συνετρίβη στο νερό και βυθίστηκε γρήγορα, παίρνοντας και το σώμα του Campbell μαζί του.
Οι μακρινές αναμνήσεις του ατυχήματος, με το παράξενο σκάφος σε σχήμα αστακού να ανατρέπεται στο νερό, οδήγησαν τον Steve Hogarth να γράψει τις πρώτες γραμμές αυτού που θα κατέληγε να γίνει το “Out Of This World” αρκετά χρόνια πριν καταλήξει στους Marillion. Ήταν περισσότερο οι αναμνήσεις από τη μητέρα του που έκλαιγε όταν το είδε στις ειδήσεις, και προσπάθησε να του εξηγήσει πως αυτός ο άντρας έχασε τη ζωή του.
Βρισκόμαστε πια στην αυγή του 1995 και οι Marillion βρίσκονται στο The Racket Club στούντιο και πάλι με τη συνδρομή του παραγωγού Dave Meegan ηχογραφούν τον διάδοχο του “Brave” που θα φέρει τον τίτλο “Afraid of Sunlight”. Ο Hogarth το έχει χαρακτηρίσει σαν ένα άλμπουμ φαντασμάτων. Και ένα από τα πολλά φαντάσματα που κατοικούσαν στο δίσκο ήταν και αυτό του Donald Campbell, καθώς το “Out Of This World” που έκανε επιτέλους τις μακρινές μνήμες του Hogarth να πάρουν σάρκα και οστά, κατέληξε να είναι ένα συναρπαστικό τραγούδι.
Και ήταν ένα συναρπαστικό τραγούδι με όλους τους τρόπους, καθώς ο Dave Meegan και οι συνεργάτες του στο στούντιο, υποστήριζαν πως ήταν στοιχειωμένο. Περίεργα πράγματα συνέβαιναν και σε κάθε στάδιο το ταλαιπωρούσαν απρόσμενες τεχνικές δυσκολίες. Overdubs εξαφανίστηκαν από τις κασέτες, οδηγώντας τον Meegan σε κατάσταση υστερίας, αλλά κάποια στιγμή έφτασε η μέρα και το τραγούδι ολοκληρώθηκε. Ένα βαθιά συναισθηματικό τραγούδι σε τρία μέρη που με κορυφή το περιστατικό, προσεγγίζει σε προσωπικό επίπεδο την απομόνωση του ήρωα και τη σχέση με τη γυναίκα του, για να καταλήξει σε ένα ανατριχιαστικό αιωρούμενο φινάλε με μια μοναδική αίσθηση βύθισης και απροσπέλαστης απόστασης.
Τον Ιούνιο του 1995 το “Afraid of Sunlight” μοιράζεται επιτέλους τους καταραμένους του ήρωες, τον James Dean, τον Elvis Presley, τον Kurt Cobain, τον Michael Jackson, τον O. J. Simpson, με το πιστό κοινό του γκρουπ.
Ο Bill Smith ήταν ένας τύπος που είχε κάνει την περιουσία του από ενισχυμένες αντικλεπτικές κλειδαριές αυτοκινήτων στο North Shields, και διαχειριζόταν επίσης μια εταιρεία υποβρύχιας εξερεύνησης, την Kiltech Underwater, για εντοπισμό σωμάτων, βομβών και βυθισμένων πλοίων. Όταν άκουσε το “Out Of This World”, το φάντασμα του Campbell άλλαξε όλη του τη ζωή. Κυριολεκτικά πέταξε την προσωπικότητά του, τα οικονομικά του, το επαγγελματικό του πρόγραμμα και έκανε σκοπό της ζωής του να ανασύρει τα συντρίμμια του Bluebird από το βυθό της λίμνης τάφου.
Τέσσερα χρόνια κράτησε η φιλόδοξη αποστολή και ξεκίνησε με τη λεπτομερή χαρτογράφηση και καταγραφή του σημείου συντριβής στο Coniston Water. Η θερμή υποστήριξη της Gina Campbell, κόρης του Donald, ενθάρρυνε τον Smith να συνεχίσει την απόπειρα. Κάποια μικρά κομμάτια από τα συντρίμμια άρχισαν να ανασύρονται από τον Οκτώβριο του 2000. Το μεγαλύτερο όμως και κύριο κομμάτι του Bluebird, που αποτελούσε περίπου τα δυο τρίτα του σκάφους, ανασύρθηκε με κάθε επισημότητα στις 8 Μαρτίου 2001.
Αστυνομικά μπλόκα στο δρόμο προς τη λίμνη εμπόδιζαν αυτοκίνητα να πλησιάσουν αν οι επιβαίνοντες δεν είχαν τα ονόματά τους στη λίστα των επίσημων καλεσμένων. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και οι Steve Hogarth και Steve Rothery, που με το τραγούδι προκάλεσαν αυτή την απρόσμενη εξέλιξη τόσα χρόνια μετά. Ο Bill Smith τους περίμενε περιχαρής δίπλα στη λίμνη, και ο Hogarth δεν γινόταν να μην εντυπωσιαστεί με τη φυσική του ομοιότητα με τον πρώην τραγουδιστή των Marillion. Στην όχθη της λίμνης υπήρχαν περίπου πενήντα άτομα, κυρίως από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τον τύπο, κρατώντας κάμερες και μικρόφωνα. Ο Bill Smith είχε αποφασίσει να κάνει τον Steve Rothery επίσημο φωτογράφο του, και ο Steve άρχισε να ετοιμάζει τις κάμερές του να απαθανατίσει τα σημαντικά γεγονότα που θα ακολουθούσαν.
Μετά από την αποφυγή ενός τεχνικού προβλήματος, οι ήχοι των αντλιών στη φορτηγίδα έγιναν εντονότεροι και οι δύτες τραβούσαν τα μπλε-νάιλον σχοινιά. Στις 10:45 το περίφημο μπλε ουραίο πτερύγιο του Bluebird εμφανίστηκε πάνω από την επιφάνεια του νερού. Ακολούθησε το υπόλοιπο σκάφος, μια ανατριχιαστική σύνθεση από τσαλακωμένο, μπερδεμένο μέταλλο, και η πιο αμετάφραστη μορφή εκείνης της στιγμής ήταν σίγουρα η φιγούρα της γυναίκας του, Tonia Bern Campbell, που ερχόταν αντιμέτωπη με τα συντρίμμια που είχαν σκοτώσει τον άντρα της πριν από 34 χρόνια.
Για περίπου δυο ώρες οι δύτες κρατούσαν και τραβούσαν τα σχοινιά στο κρύο νερό της λίμνης, μέχρι τη στιγμή που ένα land-rover οδήγησε το τρέιλερ και το πολύτιμο φορτίο αργά προς την όχθη, και κλείστηκε μέσα σε ένα σκάφος. Ο Ken Norris, ο περίφημος σχεδιαστής των Bluebirds, εμφανίστηκε και σχολίασε στον Bill Smith την έκπληξή του για τον βαθμό στον οποίο άντεξε το σκάφος τη συντριβή, καθώς ήταν σχεδιασμένο για μέγιστη ταχύτητα 250 mph. Η Tonia Bern Campbell ζήτησε από τον Hogarth ένα αντίγραφο του “Out Of This World”.
Δύο μήνες αργότερα, τον Μάιο, κάποια υπολείμματα του σώματος του Campbell ανακαλύφθηκαν και ανασύρθηκαν στην επιφάνεια. Η κηδεία του προγραμματίστηκε για τις 12 Σεπτεμβρίου, και η κόρη του Gina κάλεσε τον Hogarth να τραγουδήσει στην τελετή. Μια μέρα νωρίτερα ο Steve έκανε ένα υποτυπώδες soundcheck με λίγο εξοπλισμό στην εκκλησία του Coniston, για το τραγούδι της ημέρας της κηδείας.
Ήταν μια περίεργη μέρα, που έγινε ακόμα πιο αλλόκοτη όταν λίγο αργότερα στην κοντινή παμπ, παρακολουθούσε στην τηλεόραση τους δίδυμους πύργους να καταρρέουν.
