Articles – LED ZEPPELIN: Όχι ένα ακόμα ερωτικό τραγούδι

ARTICLES

Στην περίφημη και ιστορική ταινία των Led Zeppelin του 1976, με τον τίτλο “The Song Remains the Same”,  υπάρχουν εκείνες οι υπέροχες σκηνές του πανευτυχή Robert Plant να μεταφέρει στην αγκαλιά του τον γιό του Karac. Όταν είσαι γιός του Plant είναι αυτονόητο πως θα ζήσεις πολλά, ο άτυχος όμως Karac έζησε πολλά σε πολύ λίγο χρόνο.

Ο Karac γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1972 στο Worcestershire της Αγγλίας, ο μικρότερος αδερφός της κόρης του Robert και της γυναίκας του Maureen, Carmen. Ήταν οπλισμένος με το μεσαίο όνομα Pedra, μια συντομογραφία του Pendragon, που στα ουαλικά σημαίνει πολέμαρχος.

Τον Αύγουστο του 1975, ένα γενναιόδωρο διάλειμμα στο συνεχώς επίπονο πρόγραμμα των Led Zeppelin, έδωσε την ευκαιρία στον Robert να βρεθεί με την οικογένειά του στην Ελλάδα για διακοπές. Χωρίς να μπορεί να το φανταστεί ήταν η έναρξη για μια σειρά από κακοδαιμονίες. Στις 4 Αυγούστου 1975, και ενώ βρίσκονται στη Ρόδο, το Austin Mini που είχε νοικιάσει εκτρέπεται από το δρόμο και πέφτει με δύναμη πάνω σε ένα δέντρο. Ο Plant σπάει τον αγκώνα και τον αστράγαλο, ενώ η γυναίκα του ανασύρεται με σοβαρά κατάγματα στο κεφάλι, τη λεκάνη και τα άκρα. Η μικρή Carmen και ο Karac απέφυγαν τα χειρότερα με κάποιους μώλωπες και μικρά κοψίματα. Λίγο καιρό μετά το σοβαρό ατύχημα και ενώ πέρασε και ένα μικρό διάστημα σε αναπηρική καρέκλα, έλεγε περήφανος για το γιό του πως μετά το ατύχημα τον αποκαλούν “Baby Austin”, από τον Βιονικό Άνθρωπο.

Τα χειρότερα όμως δεν έχουν έρθει ακόμα. Το καλοκαίρι του 1977, οι Led Zeppelin βρίσκονται σε περιοδεία στη Βόρεια Αμερική. Αφήνοντας το Όκλαντ της Καλιφόρνια, ο ντράμερ John Bonham, ο μάνατζερ της περιοδείας Richard Cole και ο Plant κατευθύνθηκαν προς τη Νέα Ορλεάνη, για την επόμενη εμφάνιση του γκρουπ στο Louisiana Superdome. Μάλιστα, ο κυβερνήτης της Λουιζιάνα σχεδίαζε να τους απονείμει τον τίτλο των επίτιμων συνταγματαρχών.

Λίγες ώρες μόλις μετά την άφιξη και το τυπικό check-in στο ξενοδοχείο Maison Dupuy, ο Robert έλαβε μια κλήση από τη γυναίκα του Maureen, από την οικογενειακή αγροικία κοντά στο Kidderminster, στο Worcestershire. H Maureen του είπε αρχικά πως ο Karac ήταν άρρωστος, και ο οικογενειακός γιατρός  είχε ζητήσει να ξαπλώσει και να κοιμηθεί, για να ξεκουραστεί. Δυστυχώς, η κατάστασή του επιδεινώθηκε πολύ γρήγορα, και μόλις δυο ώρες αργότερα, με νέο τηλεφώνημα η Maureen ειδοποίησε τον Plant πως ο Karac ήταν νεκρός. Είχε κληθεί ασθενοφόρο, όμως ο μικρός δεν ανταποκρίθηκε στη θεραπεία και πέθανε καθοδόν προς το Γενικό Νοσοκομείο του Kidderminster, την Τρίτη 26 Ιουλίου 1977. Ο Robert Plant ήταν σοκαρισμένος και συντετριμμένος. Η αυτοψία που έγινε την 1η Αυγούστου έδειξε πως είχε πεθάνει από φυσικά αίτια. Μια εβδομάδα νωρίτερα, η Carmen είχε αρρωστήσει από στομαχική εντερίτιδα, έχοντας πιθανά τον ίδιο ιό που σκότωσε τόσο πρόωρα τον μικρό της αδερφό. Ήταν μόλις πέντε χρόνων.

Το πρωί της 27ης Ιουλίου, ο μάνατζερ του γκρουπ Peter Grant, δίνοντας συνέντευξη τύπου στο λόμπι του ξενοδοχείου Maison Dupuy, ανακοίνωσε τη ματαίωση των επόμενων τριών συναυλιών, μέχρι και τις 6 Αυγούστου. Οι υπόλοιπες κλεισμένες ημερομηνίες της περιοδείας ακυρώθηκαν μια εβδομάδα αργότερα. Ο Plant μαζί με τον Cole και τον Bonham επέστρεψαν με την πρώτη διαθέσιμη εμπορική πτήση στο Heathrow του Λονδίνου και από εκεί με ιδιωτικό τζετ στο Birmingham, όπου τους περίμενε ο πατέρας του Plant. Η οικογένεια προστατεύτηκε αισθητά απέναντι στα μέσα ενημέρωσης στη δύσκολη αυτή συγκυρία, και η ενημέρωση έγινε από την εκπρόσωπο της Swan Records, Moira Bellas. Η κηδεία και η καύση του Karac έγινε στην παλιά κομητεία του Hereford και του Worcester.

Όπως ήταν επόμενο, ακολούθησε μια περίοδος βαθιάς και σοβαρής κρίσης για το μέλλον των Led Zeppelin, καθώς η επίδραση στην ψυχολογία του Plant ήταν άμεση και βαθιά. Για μήνες αρνιόταν να εγκαταλείψει τη φάρμα και την οικογένειά του, και μάλιστα έφτασε στο σημείο να σκεφτεί να εγκαταλείψει εντελώς τη μουσική και να γίνει καθηγητής. Έκανε όλες τις απαραίτητες ενέργειες και έγινε δεκτός σε ένα κολλέγιο ειδικό στην επαγγελματική κατάρτιση καθηγητών. Τη δύσκολη εκείνη περίοδο, ο πιο κοντινός του φίλος στο γκρουπ, ο John Bonham τον υποστήριξε σθεναρά και διαρκώς και τελικά κατάφερε να τον μεταπείσει και να γυρίσει στη δράση. Μπορεί να φανταστεί κανείς εύκολα το σοκ του Plant μετά τον θάνατο του Bonham, τον Σεπτέμβριο του 1980.

Ο Plant έγραψε το υπέροχο “All My Love” στη μνήμη του Karac, θέλοντας να τιμήσει τη χαρά που τους είχε προσφέρει στη σύντομη παρουσία του. Το τραγούδι γράφτηκε με τη συμμετοχή του John Paul Jones, σε μια περίοδο στην οποία τα μέλη του συγκροτήματος  είχαν απομακρυνθεί, και ο Page με τον Bonham σπάνια εμφανίζονταν έγκαιρα για τις ηχογραφήσεις. Έτσι, τα περισσότερα τραγούδια στο άλμπουμ “in Through the Out Door” ενορχηστρώθηκαν από τους Plant και Jones, με τους Page και Bonham να προσθέτουν μόνοι τους τα μέρη τους αργά το βράδυ. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα Polar Studios στη Στοκχόλμη, που ανήκαν στους Abba. Λίγο πριν την κυκλοφορία του, ο Plant απέκτησε έναν νέο γιo, τον Logan, θολωμένος ανάμεσα στην νέα χαρά αλλά και την πρόσφατη απώλεια.

O Plant επέστρεψε στις μνήμες του Karac και στη διάρκεια της προσωπικής του καριέρας με το τραγούδι “I Believe”, από το άλμπουμ “Fate of Nations” του 1993.

“Tears from your mother, from the pits of her soul
Look at your father, see his blood run cold
Like the wind, you are free
Just a whisper – I hear you, so talk to me…”

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1161 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.