Το τρίτο άλμπουμ των Slayer, το ισοπεδωτικό “Reign in Blood”, αποτέλεσε την πρώτη συνεργασία της μπάντας με τον παραγωγό Rick Rubin. Κυκλοφόρησε στις 7 Οκτωβρίου του 1986 και ήταν ουσιαστικά ο δίσκος που πέρασε το όνομα του συγκροτήματος στα μεγάλα metal ακροατήρια του πλανήτη.
Πέρα από τον καλλιτεχνικό και εμπορικό θρίαμβο, το άλμπουμ έχει τη δική του ιστορία δυσκολιών, καθώς αρχικά καθυστέρησε η κυκλοφορία του λόγω του περιεχομένου των στίχων του εναρκτήριου τραγουδιού “Angel of Death”, ενώ λίγο μετά την επίσημη κυκλοφορία του, ο ντράμερ Dave Lombardo αποχώρησε για πρώτη φορά από το γκρουπ. Για να συνεχίσουν την περιοδεία προώθησης του δίσκου, οι Slayer στρατολόγησαν τον ντράμερ των Whiplash, Tony Scaglione. Ο Rubin τηλεφωνούσε καθημερινά στον Lombardo για να μεταπείσει να επιστρέψει, και του πρόσφερε μισθό, αλλά εκείνος εξακολουθούσε να διστάζει να επιστρέψει. Παρέμεινε εκτός μπάντας για αρκετούς μήνες, και επέστρεψε το 1987. Ο Rubin πήγε στο σπίτι του και τον πήρε με την Πόρσε του, για να τον μεταφέρει στην πρόβα των Slayer.
Η πέτρα του σκανδάλου στο “Reign in Blood”, το εναρκτήριο καταιγιστικό τραγούδι “Angel of Death”, είχε γραφτεί αποκλειστικά από τον κιθαρίστα Jeff Hanneman. Σε κάποια στιγμή, στη διάρκεια της προηγούμενης περιοδείας τους για το “Hell Awaits”, ο Hanneman σταμάτησε κάπου και αγόρασε δυο βιβλία για τον Ναζί γιατρό Josef Mengele.
Ο Mengele, ο πιο διαβόητος ίσως Ναζί αξιωματούχος, είχε παρασημοφορηθεί για την ανδρεία και την αυταπάρνηση που επέδειξε στο πεδίο της μάχης, έτρεφε πάθος για την επιστήμη και έχαιρε εκτίμησης από σύσσωμη την ακαδημαϊκή κοινότητα της εποχής. Πριν καταλήξει στο Αουσβιτς, θα υπηρετήσει σαν στρατιωτικός γιατρός στην εμπροσθοφυλακή των Ες-Ες στο ρωσικό μέτωπο και θα γίνει πολλές φορές μάρτυρας, αν όχι συμμέτοχος, σε θηριωδίες. Στο Αουσβιτς θα βρει αυτό που ο ίδιος χαρακτήρισε “μοναδική ευκαιρία που δεν θα παρουσιαζόταν ποτέ ξανά”. Του δόθηκε η δυνατότητα να πραγματοποιήσει έρευνες στο πεδίο της γενετικής, χωρίς κανένα περιορισμό και διαθέτοντας πρόσβαση σε μια πολυπληθή, συνεχώς ανανεωμένη δεξαμενή ανθρώπινων οργανισμών, που περιλάμβανε την εξαιρετικά δυσεύρετη κατηγορία των διδύμων.
Ο Mengele χρησιμοποίησε τους αιχμαλώτους των στρατοπέδων σαν πειραματόζωα: θανάτωσε δίδυμα για να προβεί σε παράλληλη ιστολογική εξέταση των οργάνων τους, έκανε ενέσεις στα μάτια των αιχμαλώτων προσπαθώντας να αλλάξει το χρώμα τους, μάζευε ακρωτηριασμένα κεφάλια παιδιών σαν δείγματα. Για τη δική του αρρωστημένη οπτική θα ήταν “αμαρτία, έγκλημα και ανεύθυνη στάση” απέναντι στην επιστήμη να αφήσει αναξιοποίητο το υλικό που τόσο απλόχερα πρόσφερε το Αούσβιτς.
Όταν ο Hanneman αγόρασε αυτά τα δυο βιβλία, σκέφτηκε πως αυτό θα ήταν κάτι πολύ άρρωστο. Όταν άρχισαν να γράφουν για το “Reign in Blood”, αυτά τα πράγματα στριφογύριζαν ακόμα μέσα στο κεφάλι του, και από εκεί ξεπήδησαν οι στίχοι του “Angel of Death”. Οι στίχοι είναι γραμμένοι τόσο από τη σκοπιά του Mengele όσο και από τη σκοπιά ενός αποστασιοποιημένου παρατηρητή που καταδικάζει τις πράξεις του. Περιγράφουν λεπτομερώς τα χειρουργικά πειράματα του Ναζί γιατρού σε ασθενείς στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Οι εξερευνήσεις του επικετρώθηκαν σε ομάδες όπως οι νάνοι και τα δίδυμα, και περιλάμβαναν τόσο σωματικές όσο και ψυχολογικές εξετάσεις. Μεταξύ των εξετάσεων που έκανε και αναφέρονται στο “Angel of Death” είναι πειραματικές επεμβάσεις που έγιναν χωρίς αναισθησία, μετάγγιση αίματος μεταξύ διδύμων, αντοχή στην απομόνωση, ενέσεις με θανατηφόρα μικρόβια, επεμβάσεις αλλαγής φύλου, αφαίρεση οργάνων και άκρων.
Όταν ο Hanneman έφερε το τραγούδι, όλοι σκέφτηκαν αυθόρμητα πως αυτό ήταν ένα πραγματικά cool θέμα, αυτός ήταν ο τύπος που έκανε όλα αυτά τα τρελά, τρομερά πράγματα. Άρχιζαν να ηχογραφούν αργά το βράδυ και συνέχιζαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Τα μεσάνυχτα έως τις τρεις το πρωί ήταν η καλύτερη ώρα για να φανταστείς το βαθύτερο κακό, σύμφωνα με τον ντράμερ Dave Lombardo. Το “Angel Of Death” ηχογραφήθηκαν γρήγορα και με πρωτόγνωρη ένταση, προϊόν μιας μπάντας που είχε προπονηθεί καλά και έβγαζε φλόγες.
Οι στίχοι του “Angel of Death” καθυστέρησαν την κυκλοφορία του “Reign in Blood” που ήταν αρχικά προγραμματισμένη για τον Απρίλιο του 1986. Το συγκρότημα υπέγραψε συμβόλαιο με την Def Jam Records, της οποίας ο διανομέας, η Columbia Records, αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το άλμπουμ λόγω του θέματος και του καλλιτεχνικού του έργου, με την αιτιολογία πως όλα αυτά ήταν “πολύ γραφικά”. Στην πραγματικότητα, ο πρόεδρος της δισκογραφικής Walter Yetnikoff, ο οποίος ήταν Εβραίος, αντιτάχθηκε στο “Angel Of Death”, θεωρώντας το τραγούδι σαν αντισημιτικό και αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το άλμπουμ εκτός και αν αφαιρούσαν το συγκεκριμένο κομμάτι. Το άλμπουμ διανεμήθηκε τελικά από την Geffen Records στις 7 Οκτωβρίου 1986, αλλά δεν εμφανίστηκε στο επίσημο πρόγραμμα κυκλοφορίας της Geffen Records λόγω αυτής της διαμάχης.
Το τραγούδι προκάλεσε οργή στους επιζώντες του Ολοκαυτώματος, στις οικογένειές τους και στο ευρύ κοινό. Η διαμάχη οδήγησε σε κατηγορίες για συμπάθεια των Ναζί που ακολούθησαν τον Slayer σε όλη την καριέρα τους. Το 1987, ο Hanneman είχε δηλώσει όταν ρωτήθηκε για το τραγούδι πώς η προσωπική του άποψη και εκτίμηση ήταν πως ο καθένας πρέπει να μπορεί να γράψει για ότι θέλει. Το τραγούδι αυτό ήταν κάτι σαν ένα μάθημα ιστορίας. Είχε διαβάσει πολλά για το Τρίτο Ράιχ και τον γοήτευε απόλυτα η ακραία όψη όλων, ο τρόπος με τον οποίο ο Χίτλερ μπόρεσε να υπνωτίσει ένα έθνος και να κάνει ό,τι ήθελε, μια κατάσταση στην οποία φάνηκε ξεκάθαρα πως ο Mengele θα μπορούσε να εξελιχθεί από γιατρός σε χασάπη.
Ο κόσμος πήρε το ενδιαφέρον του Hanneman για την ιστορία των Ναζί και τη συλλογή του από ναζιστικά μετάλλια (το πιο πολύτιμο αντικείμενο του ήταν ο Σταυρός του Γερμανού Ιππότη) σαν μια ένδειξη μυστικής συμπάθειας. Ο Hanneman αρνήθηκε τα πάντα στηριζόμενος στην αυτονόητη καταδίκη του τραγουδιού απέναντι σε όλες τις αποτρόπαιες πράξεις των Ναζί.
Ο εμπρηστικός Kerry King κατά την προσφιλή του τακτική προκάλεσε : “Ναι, “Οι Slayer είναι Ναζί, φασίστες, κομμουνιστές, όλα αυτά τα διασκεδαστικά σκατά”.
Το τραγούδι προκάλεσε κατηγορίες για ρατσισμό, κάτι που το συγκρότημα αρνήθηκε κατηγορηματικά. Ο Hanneman έγραψε αργότερα επίσης το “SS-3”, ένα τραγούδι για τον ανώτερο διοικητή των SS Reinhard Heydrich, το οποίο συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ του 1994 “Divine Intervention”. Το τραγούδι “Jihad” από το άλμπουμ του 2006, “Christ Illusion” έχει συγκριθεί με το “Angel of Death”. Το συγκεκριμένο ασχολείται με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 από την οπτική γωνία του τρομοκράτη.
Ο Araya περίμενε ότι το θέμα θα δημιουργούσε παρόμοια αντίδραση με αυτό του “Angel of Death”, αλλά αποδείχθηκε μάλλον πως με τα χρόνια ο περισσότερος κόσμος έμαθε να αναγνωρίζει πιο εύστοχα και να αποκρυπτογραφεί κατάλληλα την προκλητική ματιά τους. Τα εύσημα άλλωστε του “Angel of Death” άγγιξαν τέτοια επίπεδα δικαιολογημένης υπερβολής, που ήταν αρκετά για να βυθίσουν στη λήθη μια ιστορία άδικα παραποιημένη. Με όλη τη μουσική του βαρύτητα, θεωρείται μια χρυσή κορυφή του thrash της δεκαετίας του ’80.
