Άρθρο – BLUE OYSTER CULT: “Joan Crawford”

ARTICLE

Το όγδοο άλμπουμ των εκκεντρικών Νεοϋορκέζων heavy rockers Blue Oyster Cult, είχε αρκετές ιδιαιτερότητες. Ακολουθώντας δυο συνεχόμενα άλμπουμ με απογοητευτικές πωλήσεις, το “Fire of Unknown Origin” του 1981, έγινε αυτό που κατέλαβε την ψηλότερη θέση, ανεβαίνοντας στο No 24 του Billboard 200. Υπήρξε όμως και η τελευταία δισκογραφική δουλειά που περιλάμβανε την αρχική σύνθεση του συγκροτήματος: στην έναρξη της επόμενης περιοδείας, ο ντράμερ Albert Bouchard απολύθηκε.

Αρκετά από τα τραγούδια προορίζονταν για το soundtrack της ταινίας κινουμένων σχεδίων “Heavy Metal”, όπως το “Vengeance (The Pact), οι στίχοι του οποίου ακολουθούν με ακρίβεια την πλοκή του τμήματος “Taarna” της ταινίας. Όμως τελικά, μόνο το τραγούδι “Veteran of the Psychic Wars” (το οποίο κατά έναν περίεργο τρόπο δεν προοριζόταν για την ταινία), και είχε γραφτεί μαζί με τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Michael Moorcock, κατέληξε στην τελική έκδοση της ταινίας και στο soundtrack. Το ομότιτλο τραγούδι “Fire of Unknown Origin”,  χρησιμοποιήθηκε στο επεισόδιο 17 της πρώτης σεζόν  της σειράς “Supernatural”, που είχε τον τίτλο “Hell House”, που ήταν γραμμένη από τον πιστό θαυμαστή των BÖC, Trey Callaway. Στην πραγματικότητα, το τραγούδι είχε αρχικά γραφτεί για το άλμπουμ “Agents of Fortune”, και κόπηκε στην τελική επιλογή. Την αρχική του εκτέλεση μπορεί να ακούσει κανείς στη συλλογή του γκρουπ “Rarities” του 2017.

Το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, “Don’t Turn Your Back”, σηματοδοτεί την τελευταία συνεισφορά του Allen Lanier στο Blue Öyster Cult. Το single ‘Burnin’ for You” σημείωσε απρόσμενη επιτυχία, καταλήγοντας στην κορυφή του Billboard’s Album Rock Tracks chart, κάτι που δεν μπόρεσε να μιμηθεί το σκανδαλώδες “Joan Crawford” που έφτασε μόλις στο No 24. Το κύριο μέρος του τραγουδιού γράφτηκε από τον David Roter, ο οποίος συνήθιζε να γράφει σατυρικά τραγούδια για επώνυμους. Ο Albert Bouchard συνεργαζόταν μαζί του από το 1968, και θεώρησε πως το συγκεκριμένο ταίριαζε γάντι στο ύφος των B.O.C., έτσι συνέβαλε στην τελική του μορφή.

Το τραγούδι, είχε τον εναλλακτικό τίτλο “Joan Crawford Has Risen From The Grave”, και περιείχε υπερφυσικούς στίχους, που οραματίζονταν μια αποκαλυπτική σκηνή με κυρίαρχη μια αναρχία στην οποία η Joan Crawford επιστρέφει από τους νεκρούς. Το θέμα ήταν μια άμεση αναφορά στη δημοφιλή ηθοποιό των δεκαετιών του 1929 και ’30, Joan Crawford, η οποία πέθανε το 1977. Το βιβλίο “Mommie Dearest” είναι τα αποκαλυπτικά απομνημονεύματα γραμμένα από την Christina Crawford, την υιοθετημένη κόρη της. Δημοσιεύτηκε το 1978, και προκάλεσε πολλές διαμάχες παρουσιάζοντας την ηθοποιό σαν μια σκληρή, ανισόρροπη και αλκοολική μητέρα, με τις άλλες δίδυμες κόρες της Crawford, το οικιακό προσωπικό και τους οικογενειακούς φίλους να το καταγγέλλουν σαν μια συγκλονιστική μυθοπλασία. Τελικά, το βιβλίο μετατράπηκε στην ομότιτλη ταινία του 1981 με πρωταγωνίστρια τη Faye Dunaway.

Στις σελίδες του πολύκροτου βιβλίου, η Christina ισχυρίζεται ότι η Joan Crawford έδωσε πολύ μεγαλύτερη σημασία στην κινηματογραφική της καριέρα παρά στην οικογενειακή της ζωή. Όταν η Joan αργότερα ήταν αλκοολική τη δεκαετία του 1960, είχε σεξουαλικές σχέσεις με διάφορους άντρες, τους οποίους η Christina έπρεπε να αποκαλεί “θείους”. Ισχυρίστηκε ακόμα ότι η ελεγκτική συμπεριφορά της βραβευμένης ηθοποιού συνεχίστηκε σε όλη την ενηλικίωση της, υποστηρίζοντας ότι η Joan ζήλευε την υποκριτική καριέρα της Christina τη δεκαετία του 1960, φτάνοντας στο σημείο να κλέψει τον ρόλο της στη σαπουνόπερα “The Secret Storm” ενώ η Christina βρισκόταν στο νοσοκομείο και ανάρρωνε από μια εγχείρηση, αφαιρώντας μια κύστη από την ωοθήκη της.

Με το θέμα να παραμένει επίκαιρο, το συγκρότημα έβαλε ακόμα έναν μπελά στο κεφάλι του γυρίζοντας ένα ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο βίντεο, με καθολικές μαθήτριες που μετατρέπονται σε βαμπίρ και έχουν σεξουαλικές περιπτύξεις με ενήλικες. Το συγκεκριμένο βίντεο γυρίστηκε την εποχή που το MTV βγήκε στον αέρα, την 1η Αυγούστου 1981. Οι Blue Öyster Cult ήταν ένα από τα λίγα δημοφιλή αμερικανικά συγκροτήματα που έκαναν βίντεο εκείνη την εποχή, αλλά το MTV δεν τόλμησε να αγγίξει το “Joan Crawford” από φόβο στην αντίδραση των καλωδιακών εταιρειών. Έτσι, το μουσικό βίντεο του τραγουδιού απαγορεύτηκε και παραμένει και σήμερα άφαντο, ακόμα και στις αναζητήσεις του youtube. Οι πιο περίεργοι μπορούν να το βρουν και να το παρακολουθήσουν στο vimeo.

Στο 3:15 του τραγουδιού μια ανατριχιαστική φωνή αναφέρει το όνομα Christina”, και στη συνέχεια Mother’s home, come to mother”. Είναι ένας ξεκάθαρος υπαινιγμός πως η Joan Crawford επιστρέφει από τους νεκρούς για να εκδικηθεί τη θετή κόρη της. Προσθέτοντας κανείς σε όλα αυτά το γεγονός πως εκείνη την εποχή το όνομα “Joan Crawford” αποτελούσε και έναν ευφημισμό για την κοκαΐνη, οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού προκαλούν πολλαπλές σκέψεις, αναδεικνύοντας το μοναδικό ταλέντο τους να απλώνουν τις εντυπώσεις τους σε διαφορετικά επίπεδα…

“Junkies down in Brooklyn are going crazy

They’re laughing just like hungry dogs in the street.”

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1109 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.