Άρθρο – ANTHRAX: Ένα όνομα υπό ξαφνική αμφισβήτηση

ARTICLE

Βρισκόμαστε στο πολυτάραχο 2001, μια χρονιά που άλλαξε πολλά παγκόσμια δεδομένα. Τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου με τις τρομερές, κινηματογραφικές τρομοκρατικές επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους, σε μια εβληματική περιοχή της Νέας Υόρκης, γκρέμισαν με κρότο την ψευδαίσθηση της αμερικανικής ασφάλειας, και άνοιξαν την πόρτα σε μια νέα εποχή φόβου και χάους.

Στον απόηχο αυτών των επιθέσεων, πέντε άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους όταν επιστολές με σκόνη άνθρακα ταχυδρομήθηκαν στα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος, αλλά και σε δημοσιογράφους στα μέσα ενημέρωσης. Μέσα σε μια γενική παράνοια, αλλά και στη συνήθη φτηνή τακτική των media να ανακαλύπτουν θέματα εκεί που δεν υπάρχουν, η προσοχή μετατοπίστηκε σε ένα συγκρότημα της Νέας Υόρκης, που είχε απλά την ατυχία να έχει το λάθος όνομα, την λάθος εποχή: τους Anthrax.

“Αυτό δεν είναι το είδος της διαφήμισης που θέλουμε ή χρειαζόμαστε”, είπε ο frontman Scott Ian στην Washington Post. “Είναι σαν να είναι 1937, και εγώ, ο αρχηγός συγκροτήματος, λέγομαι Φρέντι Χίτλερ. Ίσως θα έπρεπε να αλλάξουμε το όνομα τώρα. Ένας φίλος πρότεινε να διαλέξουμε κάτι πιο ασφαλές και αθώο, όπως είναι το “Καλάθι με κουτάβια”. Η στάση μου από την αρχή είναι αυτή: “Λοιπόν, αυτοί οι τύποι, δεν είχαν ασχοληθεί μαζί μας, όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος μας πριν από λίγο καιρό, και τώρα θέλουν να μας μιλήσουν γιατί πρέπει να γεμίσουν χώρο, καθώς αυτή είναι η ιστορία της εβδομάδας, που φυσικά θα εξαφανιστεί τους επόμενους δύο μήνες.”

“Στα 20 χρόνια που ήμασταν γνωστοί σαν Anthrax, ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα ερχόταν η μέρα που το όνομά μας θα σήμαινε πραγματικά αυτό που σήμερα σημαίνει. Όταν έμαθα για τον άνθρακα στο τελευταίο μου μάθημα βιολογίας, σκέφτηκα ότι το όνομα ακουγόταν “metal”. Όλοι στη γειτονιά μου είχαν ένα συγκρότημα με ένα όνομα σε “er”, όπως “Ripper” ή “Deceiver” ή “Killers” και εγώ ήθελε να είμαι διαφορετικός. Το “Anthrax” ακουγόταν κουλ, επιθετικό και κανείς δεν ήξερε τι ήταν. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, οι περισσότεροι πίστευαν ότι το είχαμε φτιάξει. Ακόμη και το άλμπουμ μας του 1985, με τον τίτλο “Spreading the Disease”, ήταν απλώς ένα παιχνίδι με το όνομα. Διαδώσαμε τη μουσική μας στις μάζες.”

“Δεν είχαμε καμία πρόθεση να αλλάξουμε το όνομά μας ή να κάνουμε κάτι τέτοιο”, θυμάται πια μετά από χρόνια ο Ian . “Η Wall Street Journal στους New York Times, τα μεγαλύτερα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης στον κόσμο, στέλνουν ξαφνικά δημοσιογράφους, προσπαθώντας να πάρουν συνεντεύξεις μαζί μας. Aισθανθήκαμε πραγματικά ότι οι άνθρωποι έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν, ή οι δημοσιογράφοι θα έπρεπε να είχαν καλύτερα πράγματα να κάνουν, από το να ανησυχούν για το αν οι Anthrax θα αλλάξουν το όνομά τους ή όχι. Απλώς θεωρήσαμε ότι ήταν γελοίο.”

Οι Anthrax έκαναν περισσότερα από το να σκεφτούν απλά να αλλάξουν το όνομά τους: στην πραγματικότητα το ανακοίνωσαν. Σε ένα δελτίο τύπου που δημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του συγκροτήματος στις 10 Οκτωβρίου, ο Ian έγραψε: “Υπό το φως των τρεχόντων γεγονότων, αλλάζουμε το όνομα του συγκροτήματος σε κάτι πιο φιλικό: Basket Full Of Puppies. Πριν από την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου το μόνο τρομακτικό πράγμα για τους Anthrax ήταν τα κακά μας μαλλιά στη δεκαετία του ’80 και το εξώφυλλο του άλμπουμ “Fistful Of Metal”. Οι περισσότεροι συνέδεσαν το όνομα Anthrax με το συγκρότημα, όχι με το μικρόβιο. Τώρα μετά από αυτά τα γεγονότα, το όνομά μας συμβολίζει τον φόβο, την παράνοια και τον θάνατο. Ξαφνικά το όνομά μας δεν είναι τόσο ωραίο.”

Οι Anthrax, όμως, κοινοποίησαν ταυτόχρονα έναν σύνδεσμο στον ιστότοπό τους προς το Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων, σε περίπτωση που κάποιος που αναζητούσε πληροφορίες για τον βιοπαράγοντα, έμπαινε λάθος στη σελίδα του συγκροτήματος.

Έτσι όμως όπως είναι η φύση του διαδικτύου, φαίνεται ότι ορισμένοι αναγνώστες σταμάτησαν ακριβώς εκεί, χωρίς να εξετάσουν αυστηρά τις πληροφορίες που τους έδιναν. Στο CNN ανέφεραν την αλλαγή του ονόματος σαν πραγματικό  γεγονός. Δεν έδωσαν σημασία στο λόγια του Ian ότι στην πραγματικότητα ήταν ένα αστείο. Το συγκεκριμένο απόσπασμα ήταν χαρακτηριστικό και ξεκάθαρο: “Το να συνδεθούμε με αυτά τα πράγματα στα οποία είμαστε ενάντια είναι μια περίεργη και αγχωτική κατάσταση. Για εμάς, και για εκατομμύρια ανθρώπους, είναι απλώς ένα όνομα. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε το όνομα της μπάντας, όχι επειδή θα ήταν επίπονο, αλλά επειδή ελπίζουμε ότι δεν θα συμβούν άλλα αρνητικά γεγονότα και δεν θα χρειαστεί. Ελπίζουμε και προσευχόμαστε αυτό το πρόβλημα να φύγει ήσυχα και να γεράσουμε και να παχύνουμε όλοι μαζί.”

Οι Anthrax ήταν σε περιοδεία όταν σημειώθηκαν οι επιθέσεις στις 11 Σεπτεμβρίου, και όπως πολλά συγκροτήματα εκείνη την εποχή, αποχώρησαν αμέσως από το δρόμο. Αλλά αντί να περιμένουν να περάσει η αναστάτωση, το συγκρότημα, μαζί με τους Twisted Sister που επανασυνδέθηκαν, τον Sebastian Bach, τους Overkill και τον Ace Frehley, έπαιξαν σε μια φιλανθρωπική συναυλία στις 28 Νοεμβρίου στο Hammerstein Ballroom της Νέας Υόρκης.

Όταν ήρθε η ώρα να ανέβουν οι Anthrax στη σκηνή, το έκαναν φορώντας λευκές φόρμες, πάνω στις οποίες ήταν γραμμένες κάποιες λέξεις. Όταν τα πέντε μέλη του συγκροτήματος στάθηκαν το ένα δίπλα στο άλλο, σχημάτισαν την πρόταση “ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ”. Σύμφωνα με το Billboard, η εκδήλωση μάζεψε 137.063 δολάρια. Από αυτά, παραδόθηκαν  90.000 δολάρια στις χήρες και τα ορφανά παιδιά της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής της Νέας Υόρκης.

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1154 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.