Οι Καναδοί power/thrashers Triskelyon, είναι από τις μπάντες που ενώ ξεκίνησαν σαν ιδέα ενός στουντιακού project από τον ιθύνοντα νου, οι προσθήκες των νέων μελών και η χημεία μεταξύ τους της έδωσαν έναν full time χαρακτήρα. Και αν με το πρόσφατο ομώνυμο ep “Triskelyon” έδειξαν ένα μικρό δείγμα του thrash ταλέντου τους, το ντεμπούτο album τους “Downfall” που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες αναδεικνύει και τις υπόλοιπες μουσικές ανησυχίες τους, σε μία ολοκληρωμένη πλέον μουσική ιδέα. Οι Καναδοί απλά μας ζητούν, πέρα από το προφανές αισθητήριο όργανο της ακοής, να έχουμε ανοιχτά και τα “αυτιά” της καρδιάς και του μυαλού μας, ώστε να “ακούσουμε” όσα η μπάντα έχει να μας πει. Όσοι πιστοί, προσέλθετε λοιπόν.
Θεωρώ ότι, ως μεταλλάς, ανήκω σε εκείνη την μερίδα των “προοδευτικών” οπαδών, με την έννοια ότι δεν απορρίπτω καμία μπάντα και τη δουλειά της προτού της δώσω την ευκαιρία να με πείσει, ή όχι. Άλλωστε, είναι άδικο να κρίνεις έναν καλλιτέχνη πριν δεις ή ακούσεις το έργο του. Η αλήθεια είναι πως το ντεμπούτο album των Triskelyon έχει κάτι το διαφορετικό ακόμη και από το εξώφυλλο του. Παρατηρώντας το και θέλοντας να δώσεις μια ερμηνεία, ίσως το ιδανικότερο σε σχέση και με το περιεχόμενο μοιάζει να είναι η “δύση” του παλιού thrash ήχου και η “ανατολή” ενός νέου μοντέρνου. Ένα εξώφυλλο, που πραγματικά δείχνει να ταιριάζει με αυτό που έχουν σαν thrash ιδέα οι Καναδοί metallers.
Πατώντας το play και μπαίνοντας στη thrash λογική της μπάντας, αμέσως καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν όρεξη να ασχοληθούν με παρελθοντικές φόρμες, αλλά να εγκαινιάσουν μια νέα thrash “εποχή” που δεν θα περιορίζει την ηχητική τους παλέτα. Έτσι στο “Downfall”, προφανώς και θα ακούσεις γρήγορα επιθετικά riff, αλλά θα έχεις την ευκαιρία να τα συνδυάσεις και με power, και με prog, και με heavy μορφές που μέχρι σήμερα θεωρούνταν persona non grata για το thrash ήχο. Τα στερεότυπα του επιθετικού ήχου, εδώ στο ντεμπούτο των Triskelyon, δείχνουν να δέχονται ένα ισχυρό πλήγμα και η συνέχεια θα δείξει αν μπορεί να γίνει αποδεκτό από τη thrash κοινότητα ή θα αποτελέσει έκπτωτο εγχείρημα.
Θα πίστευε κανείς, ότι το “Downfall” αποτελεί τη μουσική στιγμή των Καναδών. Όμως οι Triskelyon θέλοντας να κάνουν ακόμα πιο πιστευτό το μοντέρνο thrash σενάριό τους, έχουν γεμίσει το ντεμπούτο τους με guest συμμετοχές φίλων τους καλλιτεχνών, μελών άγνωστων, underground σχημάτων, χωρίς αυτό να αποτελεί παράγοντα υποβάθμισης της προσφοράς των guest συμμετοχών. Όπως και να έχει μία guest συμμετοχή δίνει μια άλλη δυναμική στη μουσική, στο album, στα τραγούδια μιας μπάντας και αποτελεί κίνητρο για τον ακροατή να το προσέξει το group. Έτσι οι Amanda Jackman, Keith Jackman, Des Mason, Darrin Pope, Dwayne Pike και Ellim να μην σου λένε τίποτα σαν ονόματα και να μην είναι αυτός ο τεράστιος πόλος έλξης που θα τραβήξει κατά χιλιάδες τα μεταλλικά βλέμματα, είναι βέβαιο όμως ότι εξυπηρετούν και με το παραπάνω το σκοπό των Triskelyon και δίνουν το 100% της ενέργειας τους όπου τους ζητήθηκε. Ειδικά οι ερμηνείες των Des Mason και Ellim στα “Willful Ignorance” και “Indifference” αντίστοιχα, προσδίδουν μια άγρια thrash γοητεία που μοιάζει απαραίτητη για να “ανάψει” και λίγο τα αίματα βρε αδερφέ.
Από την άλλη βέβαια, με όλα αυτά που διαβάζεις για το “Downfall”, θα θες να μάθεις και πως τα έχουν πάει συνθετικά οι Triskelyon. Οι Καναδοί δεν δείχνουν να διαφέρουν συνθετικά από οποιαδήποτε άλλη νέα μπάντα του σήμερα, τουλάχιστον όσον αφορά την θεματολογία, τις πηγές έμπνευσης. Η σημερινή πραγματικότητα και οι δύσκολες συνθήκες που επικρατούν, φαντάζουν ως η μεγαλύτερη πηγή για τις μουσικές ιδέες του σχήματος ενώ riff-ολογικά μπορείς να πεις ότι έχουν ρίξει και κάποιες κλεφτές “ματιές” στα ‘80s και ‘90s. Το album δείχνει να χωρίζεται μουσικά σε δύο μέρη, με τα “Hunger”, “Find A Way”, “A Time Of War” και “Balance Of Terror” να αποτελούν τις power, prog, heavy ανησυχίες του group και τα “Odyssey (Blessed By Steel)”, “Willful Ignorance”, “Apex Predator” και “Indifference” να πηγάζουν από τα βαθύτερα thrash κατάλοιπα των Triskelyon.
Άφησα για το τέλος την διασκευή στο “Nobody’s Business” του Billy Idol, γιατί πραγματικά σε αυτό το κομμάτι φαίνεται η διαφορετική, πιο μοντέρνα thrash προσέγγιση των Καναδών. Η αλήθεια είναι ότι θα το ήθελα λίγο πιο επιθετικό, πιο thrashy, όμως και το μαχαίρι και το καρπούζι ανήκουν στην μπάντα η οποία επέλεξε αυτή την εκδοχή για το “Nobody’s Business”.
Θα ήθελα να αναφερθώ και στην παραγωγή, η οποία πραγματικά στο “Downfall” μοιάζει να κινεί τα μουσικά νήματα. Είναι αυτή που με περίσσιο θράσος αναδεικνύει τις prog/power πινελιές του “Hunger”, την heavy αισθητική του “A Time Of War”, ενώ από την άλλη, σαν άλλος χαμαιλέων μετατρέπεται σε ένα αδηφάγο thrash τέρας που σε καταπίνει με την ορμή του στα “Apex Predator” και “Indifference”. Και όσο για την μοντέρνα, κρυστάλλινη ποιότητά της, δεν χρειάζεται να διυλίζουμε τον κώνωπα αφού είναι σεμιναριακού επιπέδου.
Τι μας μένει, στο τέλος; Ότι σίγουρα το “Downfall”, είναι ένα ξεχωριστό, μοντέρνο, διαφορετικό thrash album. Θα μπορούσες να πεις ότι δεν είναι καν thrash, αλλά απλά ένα ξεχωριστό, διαφορετικό, μοντέρνο metal album. Από την άλλη όμως, θα μπορούσε να είναι η νέα thrash περιπέτεια της εποχής που ζούμε. Ο καθένας μας μπορεί να δώσει και μία δική του ερμηνεία για το τι είναι το “Downfall”, όμως το γεγονός ότι η ταυτότητά του σε ιντριγκάρει τόσο σημαίνει ότι αξίζει μελέτης. Εάν είσαι κλασικός thrash-άς, μάλλον θα το αποφύγεις αφού θα σε ξενίσει η διαφορετικότητά του. Οι πιο “προοδευτικοί”, ίσως βρούνε κάτι χρήσιμο για να ασχοληθούν. Ενδεχομένως να πείσει και μία μερίδα της νέας γενιάς, που ψάχνει κάτι διαφορετικό στο metal από ότι έχει ακούσει σήμερα.
Είδος: Power/Thrash metal
Δισκογραφική: Moribund Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 28 Οκτωβρίου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/triskelyonmetal
Bandcamp: https://triskelyon.bandcamp.com/
