Στο πρώτο live των The Nosferatu στην Αθήνα πρίν από σχεδόν 3 χρόνια, είχα πάρει από πριν την απόφαση ότι δεν θα έγραφα κάποιο report. Κι αυτό γιατί όπως έλεγα στο λιτό Facebook post λίγο μετά τη συναυλία τους, για μένα το show των The Nosferatu στην Αθήνα ήταν πέρα από κριτικές μια εμπειρία που ήθελα να ζήσω τα τελευταία 25 χρόνια (πριν το πρώτο τους live στο Temple). Ήμουν συναισθηματικά φορτισμένος και απλά ήθελα τη σκοτεινή διάθεση, τον gothic ήχο και τη μοναδική φωνή του Louis DeWray να με παρασύρουν σε ένα ταξίδι αναμνήσεων και μουσικών στιγμών.
Μετά από 2 χρόνια και περίπου 9 μήνες οι The Nosferatu επιστρέφουν στην Ελλάδα και στον “τόπο του εγκλήματος”, το Temple Athens. Αυτή τη φορά, έχοντας ξεπεράσει το αρχικό shock και πιο έτοιμος πλέον, αποφασίζω να βρεθώ στο 2o live show των Βρετανών με σκοπό να γράψω μερικές λέξεις για αυτή τη βραδιά.
Είμαι σίγουρος ότι το συναίσθημα θα είναι πάλι δυνατό αλλά αυτή τη φορά θα είμαι σε θέση να περιγράψω ότι έζησα εγώ και οι υπόλοιποι πιστοί gothic rock fans. Ε, λοιπόν σας διαβεβαιώ ότι ήταν σα να τους έβλεπα πρώτη φορά. Γιατί όταν βλέπεις αυτή τη μπάντα να παίζει μπροστά σου ένα από τα albums ορόσημα του gothic rock, που δεν είναι άλλο από το “Rise”, μαζί με μερικά ακόμα από το “Legend”, πως να το κάνουμε…, σε πιάνει ένα ρίγος.
Εντάξει, με έχει πιάσει φλυαρία, γι’ αυτό σταματώ εδώ και πηγαίνω κατ’ ευθείαν στο κυρίως πιάτο. Έφτασα στο Temple την ώρα που άνοιξαν οι πόρτες και αφού βλέπω πρόσωπα γνώριμα και παλιούς φίλους, αρχίζει η κουβέντα αναμένοντας τους Red Sun Revival οι οποίοι άνοιξαν τη βραδιά. Οι Λονδρέζοι goth rockers είναι μια μπάντα η οποία ήρθε στην Αθήνα έχοντας στις αποσκευές της 2 full length album με το “Identities” να κυκλοφορεί το 2015, ενώ το debut album, “Running From The Dawn” κυκλοφόρησε το 2012 και πήρε πολύ καλές κριτικές από τα alternative media. Η ώρα κοντεύει 21:30 και στη σκηνή εμφανίζεται ο Rob Leydon, ο ιθύνων νους της μπάντας, ενώ τον ακολουθούν ο Πάνος Θεοδωρόπουλος με το μπάσο του και Simon Rippin στα drums. Μια πολύ δυνατή προσθήκη για τους Βρετανούς αφού ο Simon είναι ένας πολύ δυνατός και έμπειρος drummer με τους λάτρεις του χώρου να τον θυμούνται από τη συμμετοχή του, ανάμεσα σε άλλα, στους The Nefillim, τους NFD μέχρι και τους October Burns Black.
Οι Red Sun Revival ξεκινούν ατμοσφαιρικά και με τον ήχο που τους έκανε γνωστούς, αναμιγνύοντας alternative και gothic lines με τη μεστή ερμηνεία του Rob Leydon. Τα 2 πρώτα τραγούδια τους, “My Child” και “Running From The Dawn” έρχονται από το πρώτο τους album και μας φτιάχνουν πολύ γρήγορα τη διάθεση γι αυτό που θα ακολουθήσει. Ακολουθεί το “In Your Name” μέσα από το “Identities” ενώ η συνέχεια φέρνει τον εκπληκτικό goth rock ήχο του “Lost For Words”.
Οι επιλογές του set έχουν ζεστάνει τον κόσμο ενώ σε αυτό βοηθάει ο πολύ καλός ήχος. Και κάπου εδώ οι Red Sun Revival παρουσιάζουν στο αθηναίικό κοινό 2 νέα τραγούδια, τα “Inquisition” και “Your Own Way”. Πολύ καλές alternative/goth συνθέσεις στα γνωστά μονοπάτια των Βρετανών. Ένα πολύ καλό δείγμα από το νέο κεφάλαιο των Red Sun Revival. Η συνέχεια φέρνει το “Fade In Times” ενώ την άψογη εμφάνιση τους, οι RSR κλείνουν με το “Mistakes”. Οι Red Sun Revival έδωσαν το καλύτερό τους εαυτό στη σκηνή του Temple Athens και μπροστά στους Έλληνες φίλους τους. Μελωδικό, συναισθηματικό αλλά και δυνατό βρετανικό gothic rock με άψογες εκτελέσεις.
Setlist:
My Child
Running From The Dawn
In Your Name
Lost For Words
Inquisition
Your Own Way
Fade In Time
Mistakes
Μετά από λίγα, απαραίτητα, λεπτά αναμονής, μέσα στα οποία ετοιμάστηκε το stage ώστε να υποδεχθεί του μεγάλους goth rockers από την Αγγλία, οι The Nosferatu κάνουν την εμφάνισή τους. Με το σκηνικό να θυμίζει έντονα το live του 2020, αλλά με μια τεράστια διάφορα η οποία θα κάνει αυτή την εμφάνισή τους κατά πολύ ανώτερη, τουλάχιστον σε τεχνικό επίπεδο, από τη προηγούμενη. Πίσω από τα τύμπανα των The Nosferatu, αυτή τη φορά, βρίσκεται ο Simon Rippin. Κι επειδή σας είπα νωρίτερα ποιος είναι ο ο Simon, εδώ θα σας πω ότι αυτή η αλλαγή άλλαξε κατά πολύ το αποτέλεσμα. Ο Simon έβαλε την εμπειρία του και τη τεχνική του, παίζοντας ακριβώς όπως θα έπρεπε να ακούγονται τα κομμάτια των Τhe Nosferatu με live drums.
Κι αφού σας είπα αυτό, να σας πω ότι όταν ένα live show ξεκινάει με το “Abominations” είναι καταδικασμένο να πάει καλά. Και ακόμα περισσότερο όταν για δεύτερο track οι Βρετανοί έχουν επιλέξει το “Dark Angel”. Οι κιθάρες του Rob Leydon είναι κοφτερές και αψεγάδιαστες. Το μπάσο του Vlad Janicek σε παρασύρει μέσα στις δυνατές γραμμές του. Και η φωνή του Louis De Wray σε τραβάει σα δίνη πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 90 και στην εποχή που οι The Nosferatu έγραφαν το ένα gothic rock hit πίσω από το άλλο.
H συνέχεια φέρνει το “Demonicus”, ένα από τα νέα τραγούδια της μπάντας, τα οποία ανυπομονούμε να ακούσουμε σε ένα full length album. Και από το παρόν και ίσως το μέλλον για τους Άγγλους, βουτιά πίσω στο χρόνο με το “Siren”. Ίσως καταντήσω γραφικός και κουραστικός, αλλά όταν το show έχει τέτοια κομμάτια, είναι σα να ζεις μια φαντασίωση. Το “Rise” είναι ένα album σταθμός για το gothic rock και κάθε φορά που δίνεται σε κάποιον η ευκαιρία να ακούσει τον Louis και τη παρέα του να τα ερμηνεύουν δεν μπορεί να χάνεται. Οι The Nosferatu δεν είναι πλέον 20 και 25 χρονών. Και οι The Nosferatu γνωρίζουν τη κληρονομιά που κουβαλάει αυτό το album και η μουσική ιστορία τους και για αυτό δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό στη σκηνή. Και ναι, ο Louis μπορεί να πειραματίζεται, γιατί πλέον έχει την εμπειρία και μπορεί να παίζει με τη φωνή του και να πηγαίνει όσο ψηλά ή χαμηλά ο ίδιος επιθυμεί. Οι The Nosferatu είναι ίσως ότι πιο αληθινό έχει μείνει από εκείνη τη χρυσή εποχή του gothic rock (μαζί με κάποιες άλλες μπάντες ακόμα).
Ο ρυθμός πέφτει με το μελαγχολικό “Crysania”, ενώ το “Alone” και το “Away” έρχονται να ξεσηκώσουν και πάλι το κοινό. Το “Silver” μας πάει στη νεότερη ιστορία των goth rockers και το 2011. Ακολουθούν το “Vampyre’s Cry” και το “Rise” όπου ο Louis παίρνει τη φωνή του και την πάει μια οκτάβα πιο πάνω, δίνοντας άλλη μορφή στην εισαγωγή αλλά και στο σύνολο του αγαπημένου hit. Ώσπου έρχεται η πολύ καλή ερμηνεία στο “For Eternity” και το ξέσπασμα στο “Inside The Devil” με το μπάσο του Vlad Janicek να δίνει το ρυθμό. To set κλείνει με τα ατμοσφαιρικά “Lament” και “Her Heaven”.
Αλλά ο κόσμος δεν κουνιέται από τις θέσεις του. Και την στιγμή που ακούστηκε η πρώτη νότα του “Lucy Is Red” στο encore των The Nosferatu ήρθε η έκρηξη. Οι The Nosferatu κλείνουν το show με 2 από τα πιο αγαπημένα κομμάτια του κόσμου, το “Lucy Is Red” και το “The Wiccaman”. Σε εκτέλεση που ξεσηκώνει τον κόσμο, ο οποίος με την ενέργεια του παρασύρει τη μπάντα σε ένα finish που αφήνει ανοιχτή πρόσκληση για το επόμενο live show των Βρετανών tradgoths στην Αθήνα. Το σίγουρο είναι ότι θα είμαστε πάλι εκεί.
Μια βραδιά που ακόμα και αν υπήρχαν μικρά λάθη αυτά είναι δευτερεύουσας σημασίας, αφού η ενέργεια των βετεράνων, πλέον, goth rockers, η ειλικρίνεια και η σεμνότητα με την οποία στέκονται πάνω στη σκηνή και ολοκληρώνουν τη συναυλία, αφήνει ικανοποιημένο και τον πιο απαιτητικό fan τους, αλλά και τους νεότερους σε ηλικία φίλους του goth rock που ήταν εκεί κάτι που προσωπικά με χαροποιήσε ιδιαίτερα . Ανυπομονώ για την επόμενη φορά.
Setlist:
Abominations
Dark Angel
Demonicus
Siren
Crysania
Alone
Away
Silver
Vampyres Cry
Rise
For Eternity
Inside The Devil
Lament
Her Heaven
Lucy Is Red
The Wiccaman
