Καθώς μπαίνει σιγά-σιγά το φθινόπωρο και αρχίζουν να πέφτουν οι πρώτες βροχές, αρχίζει και πάλι να πλησιάζει αυτή η “πηχτή μούχλα” που τόσο απεχθάνομαι αλλά που δε μπορώ να αποφύγω. Σε αυτόν τον “βάλτο” που αναπόφευκτα πρόκειται να πέσω, συμβάλλουν με τον τρόπο τους και οι Αμερικανοί Innumerable Forms.
Σαν όνομα μάλλον δε σας λέει και κάτι, παρά μόνο ίσως σε κάποιους που αρέσκονται στον χώρο του underground. Κι όμως, πολλές φορές στα “υπόγεια” έχει πολλή καλύτερη θέα. Στη μπάντα η οποία κινείται στον death/doom “βαλτότοπο” με “τράβηξε” ο κιθαρίστας της, Chris Ulsh. Για όσους δε γνωρίζουν, πρόκειται για τον ντράμερ των, ανενεργών μέχρι στιγμής, Power Trip. Κι αν στους crossover thrashers ο Ulsh, “ξεπατώνει” το drum kit του “τρέχοντας” με 200, εδώ κατεβάζει ταχύτητες και “βουτάει” την πένα της κιθάρας του βαθιά μέσα στη “λάσπη” των death metal riffs.
Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2007 και μέχρι και πριν το ντεμπούτο της, το “Punishment In Flesh” του 2018, τα πάντα αναλάμβανε ο Justin DeTore οποίος τώρα πλέον έχει επικεντρωθεί στα φωνητικά. Ένας “οχετός” απόγνωσης αναδύεται από το λαρύγγι (ή από το στομάχι) του προαναφερόμενου, “μεταμορφώνοντας” την ήδη πνιγηρή ατμόσφαιρα σε ένα ατέλειωτο σκοτάδι. Κι αν το album ξεκινάει “εκρηκτικά” με το ομώνυμο, ακολουθώντας τα “χνάρια” των Immolation είναι γιατί επιβάλλεται να σε “αρπάξει” από τον λαιμό και να σε σύρει μέσα στον “βούρκο”. Κάπου στα μισά του τραγουδιού, τα riffs “κολλάνε” στον προαναφερθέντα ηχητικό “βάλτο”, πράγμα που επαναλαμβάνεται σε όλες τις συνθέσεις με σχεδόν σαδιστικό τρόπο. Το “Philosophical Collapse” δεν ηχογραφήθηκε με σκοπό να σε “ραπίσει” εν τάχει και να σε αφήσει ήσυχο. Βρίσκεται εδώ για να σε “βασανίσει” κόβοντας αργά τον αέρα που αναπνέεις.
Σε αντίθεση με το εναρκτήριο, το “Built On Wrought” που ακολουθεί, αφού εισάγει μια Morbid Angel αισθητική, ακολουθείται από τα “έρποντα” riffs και ένα εξαίσιο σόλο στο τέλος. Η αλήθεια είναι πως δεν περιμένει κανείς να ακούσει καινοτομίες εδώ. Δε χρειάζεται κιόλας. Ακόμη κι εγώ που είμαι γνωστός για την προτίμησή μου σε πιο άμεσα και γρήγορα ακούσματα, μπορώ να πω πως σχεδόν “υπνωτίστηκα” από αυτόν τον doom/death “διασυρμό” στον οποίο με υπέβαλλε το album. Διαφορετικά δε θα είχα λόγο να αναφερθώ σε τραγούδια όπως το “Lifeless Harvest” ή το “Bleeding Time”.
Ολόκληρο το album “διαρρέεται” από την “αύρα” των δικών μας Dead Congregation, οι οποίοι μας λείπουν τόσο πολύ δισκογραφικά, και ειδικά όταν ακούω τη μετάβαση από τα γρήγορα στα doom σημεία και αντίστροφα. Άκου τα “Deified Tyrants” και “Thrall” και θα με νιώσεις απόλυτα. Αυτό το vibe με είχε ήδη κατακλείσει από τη θέαση κιόλας του εξωφύλλου, καθώς μου έφερε στο μυαλό εκείνα των Ελλήνων deathsters .
Τα 33 (σαν τα χρόνια Του) λεπτά του “Philosophical Collapse” μπορεί να φαντάζουν λίγα ως ένα doom death άκουσμα, όμως αν αναλογιστεί κανείς ότι η ψυχή σου “σέρνεται” επί μισάωρο στο “σκότος” τότε αυτό διαρκεί μία αιωνιότητα. Το album κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει και θα συνεχίσει να “έρπει” στον χώρο του underground. Ίσως έτσι να είναι και καλύτερα. Δεν έχεις λοιπόν παρά να ξεπεράσεις τις φοβίες σου και να αρχίσεις να κατεβαίνεις προς το σκοτάδι. Εξάλλου οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την έμφυτη τάση να έλκονται από αυτό.
Είδος: Doom/Death Metal
Δισκογραφική: Profound Lore Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 16 Σεπτεμβρίου 2022
