Έχω την εντύπωση ότι αν μπορούσαμε να κάνουμε μία δημοσκόπηση με το ερώτημα «τι σας λέει το όνομα Mirage;», ακόμη και πολλοί old school μεταλλάδες θα δυσκολευόντουσαν να θυμηθούν. Και αυτό γιατί οι Δανοί hard rockers/metallers δεν έχουν και πολλά να επιδείξουν, αφού πέραν κάποιων demo, single, Ep και συλλογών δεν κατάφεραν μέχρι σήμερα να κυκλοφορήσουν μια ολοκληρωμένη δουλειά. Με την αναβίωση του παραδοσιακού metal ήχου που συντελείται εδώ και 4-5 χρόνια με το κίνημα NWOTHM, οι Mirage άρπαξαν την ευκαιρία και με το πρόσφατο ντεμπούτο τους “The Sequel” φαίνεται ότι δίνουν μια δεύτερη και τελευταία ευκαιρία θα έλεγα στους εαυτούς τους να αποδείξουν ότι η μουσική τους δεν αποτελεί “φωτοβολίδα”, αλλά κάτι που αξίζει και θα μείνει στην μεταλλική ιστορία.
Αναγνωρίζοντας το όνομα Mirage και ακούγοντας το “The Sequel”, γίνεται αντιληπτό ότι επουδενί οι Δανοί δεν είναι μουσικοί “κομήτες” αλλά μία μπάντα που ήρθε για να μείνει και να μας χαρίσει κάποιες δυνατές μουσικές στιγμές, και από την άλλη να μας εγείρει την φαντασία με τον τίτλο του ντεμπούτου. Και όπως στο χώρο του κινηματογράφου προσπαθούν να γιγαντώσουν τον μύθο μιας μεγάλης ταινίας με την συνέχειά της, τα γνωστά sequel, έτσι και οι Mirage με το “The Sequel” έρχονται να σου ανακοινώσουν ότι θα συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν πριν περίπου 40 χρόνια αρπάζοντας την ευκαιρία που τους παρουσιάζεται. Πόσο πιο ταιριαστός τίτλος, αφού πραγματικά το “The Sequel” μοιάζει να έχει βγει από τις καλύτερες μουσικές στιγμές των ‘80s- ‘90s, γεμάτο με συνθέσεις που αναπολούν εκείνα τα μεγαλεία, με riff και sol-αρίσματα που γεφυρώνουν το χθες και το σήμερα και μία ατμόσφαιρα που αγγίζει την τελειότητα εκείνης της ανέμελης εποχής.
Αυτό που δείχνει να με κερδίζει στους Mirage είναι ότι έμειναν πιστοί σε έναν ήχο που, αν θέλετε με τα χρόνια, έχει αλλάξει. Μπορεί τα βασικά του χαρακτηριστικά να είναι τα ίδια, αλλά η εξέλιξη της μουσικής τεχνολογίας τον έχει εμπλουτίσει, τον έχει δυναμώσει, τον έχει κάνει πιο “μοντέρνο”, της εποχής μας. Και όμως οι Δανοί καταφέρνουν στο ντεμπούτο τους, ακόμη και αν έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια και έχουν αλλάξει όλα όσα ξέρουν για τη μουσική, να αποδώσουν όλη αυτή την μαγεία της εποχής τους, την ατμόσφαιρα που οι ίδιοι αγάπησαν και αυτόν τον επαναστατικό για την εποχή rock/metal ήχο που μας κέρδισε ως οπαδούς. Και αν θέλετε, δεν μαγεύτηκαν από τις “σειρήνες” της εμπορικότητας, δεν θαμπώθηκαν από τις μοντέρνες, καλολουστραρισμένες παραγωγές, αλλά προτίμησαν έναν πιο δύσκολο και τίμιο δρόμο, μένοντας πιστοί στο δικό τους hard rock/heavy metal ιδεώδες όπως το είχαν στο μυαλό τους. Το “The Sequel” είναι πρωτόγονα μαγευτικό, μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από τα ‘80s ηχητικά και στιχουργικά, ενώ ακόμη και η παραγωγή του είναι στα όρια εκείνης της εποχής.
Όσο κλισέ και αν ακούγεται, πραγματικά στο “The Sequel” δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιο κομμάτι, κάποια στιγμή, ή οτιδήποτε άλλο. Είναι ένα album που ακούγεται νεράκι, αυτούσιο και μάλιστα είναι τόσο ελκυστικό, που δυσκολεύεσαι να το αποχωριστείς με το πέρας της ακρόασης. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που θα σε κάνει να κολλήσεις μαζί του, ίσως ο συνθετικός του οίστρος, ίσως η prog rock εκφάνσεις του, ίσως η μελωδική hard rock/heavy metal προσέγγισή του, ίσως η μαγευτική ‘80s ατμόσφαιρα, ίσως και όλα μαζί. Αυτό που είναι σίγουρο, ότι θα ταξιδέψεις μέσα από τα κομμάτια του σε εποχές που αναπολείς έως και σήμερα. Θα νοιώσεις την prog rock μαγεία των ‘70s, ‘80s και ‘90s μέσα από το “In The Days Of Rama”, θα γευτείς την επικότητα της εποχής με το “Flowers For Algernon”, θα ταξιδέψεις μέσα σε space/heavy rock μονοπάτια με το “Robot 9”, θα διαβείς μελωδικούς δρόμους με το “Guiding Light”, θα γεμίσεις αγνά συναισθήματα με το “When Autumn Comes”, θα μεθύσεις από heavy metal ηδονή με το “The Emperor”. Αν μπορείς να επιλέξεις μεταξύ των παραπάνω τι είναι αυτό που θα σε κερδίσει, τότε πες το μας και εμάς βρε αδερφέ μπας και το εννοήσουμε.
Το “The Sequel”, είναι το album- επιτομή μιας εποχής που όλοι σεβόμαστε και τείνουμε να θεοποιούμε. Είναι η μουσική και οι ήχοι, μιας εποχής που μεγάλωσαν γενιές μεταλλάδων και συνεχίζουν να το κάνουν. Είναι, όλα όσα μας έκαναν να αγαπήσουμε αυτή τη μουσική και να μας συντροφεύει μέχρι σήμερα. Must have, για τους old school οπαδούς και σίγουρα μια κυκλοφορία που μπορεί να ανοίξει την “όρεξη” σε νέους οπαδούς για να γνωρίσουν την χρυσή δεκαετία του heavy metal. Οι Mirage δείχνουν έτοιμοι για μεγάλες “πτήσεις” και οι λάτρεις του καλού heavy metal μοιάζουν έτοιμοι να τους ακολουθήσουν.
Είδος: Hard Rock/Heavy Metal
Δισκογραφική: From The Vaults
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 15 Ιουλίου 2022
