ELLIS MANO BAND: “Morph”

ALBUM

Καλά τα νέα από το μέτωπο της ευρωπαϊκής blues – rock σκηνής. Οι Ελβετοί οι Ellis Mano Band με το τρίτο τους άλμπουμ, υπό τον τίτλο “Morph”, επιβεβαιώνουν την ικανότητά τους να εξελίσσονται και να προσφέρουν μια φρέσκια προσέγγιση στο σύγχρονο blues-rock κι όπως θα διαπιστώσετε μια βαθιά κατάδυση στην εξέλιξή του. Το νέο album τους αποτελεί μια συνεκτική συλλογή τραγουδιών, που αναδεικνύουν την ωριμότητα της μπάντας, τόσο στη σύνθεση, την ερμηνεία αλλά και την έμπνευση.

Οι Ellis Mano Band δεν μένουν σε καμία περίπτωση στάσιμοι: δοκιμάζουν, εξερευνούν, ξεφεύγουν από τα τετριμμένα, δημιουργώντας ένα album που τιμά το κλασικό, αλλά κυρίως κοιτάζει και μπροστά, κάτι που γίνεται εύκολα αντιληπτό αν ρίξουμε και μια «αυτιά» στις πολύ αξιόλογες προηγούμενες δουλειές τους. Το “Morph” είναι δουλεμένο με ψυχή, συναίσθημα κι ατόφια rock ενέργεια. Δεν έχουμε να κάνουμε μ’ έναν ακόμα blues-rock πόνημα. Θα διαπιστώσετε με τη μία πως πρόκειται για μια δήλωση μουσικής ταυτότητας. Μια μεταμόρφωση.

Από το πρώτο κιόλας άκουσμα γίνεται σαφές ότι οι Ellis Mano Band πειραματίζονται με τη δομή, τις δυναμικές και τις αφηγηματικές γραμμές των τραγουδιών, απομακρύνονται από τις παραδοσιακές φόρμες κι εισάγουν νέα ηχοτοπία, κρατώντας πάντα ως βάση το κλασικό rock και το blues. Ο δίσκος είναι γεμάτος αντιθέσεις, αναπάντεχες επιρροές (από τον Springsteen και τον Cave, μέχρι τον Bowie και τους Floyd), βασισμένο στα γερά πόδια μιας αναλογικής, πεντακάθαρης παραγωγής. Οι κιθάρες του Edis Mano άλλοτε βρυχώνται κι άλλοτε αιωρούνται στον χώρο δημιουργώντας ένα πολυεπίπεδο αποτέλεσμα, τα πλήκτρα και τα Hammond solos προσθέτουν μια old-school διάσταση και τα τύμπανα λιτά, βαριά, σαν να έχουν γραφτεί πάνω τους οι ιστορίες της μπάντας. Ο Chris Ellis, με τη χαρακτηριστική, εκφραστική φωνή του, λειτουργεί ως ο απόλυτος αφηγητής, οδηγώντας μας από την ένταση στη μελαγχολία κι αντίστροφα.

Οι Ellis Mano Band ηχογράφησαν έναν μουσικό χάρτη γεμάτο εναλλαγές συναισθημάτων. Το “Countdown To Nothing” σε βάζει δυναμικά στο κλίμα, με τη Hammond B3 να προσθέτει έναν αναλογικό χαρακτήρα, ενώ το “For All I Care” λειτουργεί σαν μια ωδή στις rock εποχές των ‘70s, με το χαρακτηριστικό του riff να αποτίνει φόρο τιμής στους θρύλους του είδους. Οι blues επιρροές είναι εμφανείς σε κομμάτια όπως το “Stray”, όπου οι κιθάρες του Edis Mano χτίζουν / κλιμακώνουν μια μοναδική ατμόσφαιρα, και το “Scars”, που ισορροπεί ανάμεσα στην μελαγχολία και την ηλεκτρισμένη ένταση. Τα “Virtually Love” και “Count Me In” κουβαλούν μια ρετρό αισθητική, με το πρώτο να θυμίζει groovy rock των early 80s και το δεύτερο ν’ ακουμπά στον ήχο του heartland rock με τη φωνή του Chris Ellis να το αποδίδει με μια αξεπέραστη Bowie-ική εκφραστικότητα. Όλα αυτά δημιουργούν μια πρωτότυπη (απαράμιλλη θα μπορούσα να πω) σινεματική blues-rock αφήγηση και προοπτική σ’ όλο το έργο.

Η προσέγγιση, δε, του θρυλικού και βραβευμένου graphic artist, Hugh Syme (Rush, Aerosmith, Bon Jovi) στο εξώφυλλο αντικατοπτρίζει το συνολικό concept του δίσκου: μεταμόρφωση, αλλαγή, εξέλιξη, όχι μόνο στον ήχο, αλλά και στη νοοτροπία της μπάντας, προσδίδοντας μια επιπλέον καλλιτεχνική διάσταση, ώστε να θεωρηθεί ολοκληρωμένο από κάθε άποψη.

Το “Morph” είναι μια προσωπική / βιωματική, δυνατή και λυτρωτική δουλειά που αγγίζει συναισθηματικά σα λεπίδα και τον πλέον ανυποψίαστο κι αδιάφορο ακροατή. Δεν υπάρχουν fillers εδώ, γιατί πολύ απλά φαίνεται να μην υπάρχει βιασύνη, ούτε ανάγκη προς εντυπωσιασμό. Υπάρχει μόνο η μουσική. Το “Morph” δεν είναι εδώ για να ωραιοποιήσει – να γυαλίσει καταστάσεις, δεν είναι άλμπουμ για playlist στα καφέ των εμπορικών κέντρων. Είναι αυθεντικό, αγριεμένο, σκοτεινό, αλλά και ρομαντικά μελαγχολικό, σα τα τραγούδια που γράφονταν σε απόμερα motel μετά από live. Είναι ο ήχος που λείπει από τις mainstream rock λίστες και γενικότερα από τα ακούσματά μας.

Είδος: Blues-Rock
Δισκογραφική: SPV Recordings
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 21 Φεβρουαρίου 2025

Official Website
Youtube Chanel
Facebook
Instagram 
Spotify

Avatar photo
About Παναγιώτης Σπυρόπουλος 94 Articles
Γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70 και μεγάλωσε στα Δυτικά της Αθήνας, γαλουχημένος με ρεμπέτικα και λαϊκά από το σπίτι, κλασική / λόγια μουσική στα ωδεία, τον σκληρό ήχο μιας οργισμένης κι επαναστατημένης εφηβείας, τα blues σε μια περίοδο ανώριμης εξέλιξης και από progressive metal ηχοτοπία σε φάση περισυλλογής. Προσπαθεί να ισορροπήσει σ’ ένα αντεστραμμένο κόσμο, απαλλαγμένος από τη δικτατορία των πεποιθήσεων των άλλων. Δε θα ερμηνεύσει την τέχνη στους δημιουργούς της, αλλά θα μοιραστεί τις εντυπώσεις που αποκόμισε μ’ ένα ευρύτερο κοινό.