Spoiler Alert: Το παρακάτω κείμενο βρίθει κλισέ και σχημάτων λόγου που αγγίζουν τη γραφικότητα. Αφού σε προειδοποίησα για τα παραπάνω, προχωράς τώρα με δική σου ευθύνη. Πώς θα μπορούσε να γίνει άλλωστε όταν αυτή η ανταπόκριση αφορά το θρυλικό Glenn Hughes, ένα μουσικό τεραστίου εκτοπίσματος και μέλος της MK-III και MK-IV σύνθεσης των αξεπέραστων Deep Purple μεταξύ άλλων. Αυτό το συγκρότημα με έμπασε για τα καλά στα rock μονοπάτια τα χρόνια της ανακάλυψης και παράμεινε, έκτοτε, παντοτινή λατρεία.
Έτσι λοιπόν ακούγοντας στο αυτοκίνητο τα τελευταία λεπτά του μπασκετικού αγώνα του έτερου αθλητικού πάθους, ανηφόρισα για το Floyd. Έχοντας μια έμφυτη τάση να βλέπω συνήθως το ποτήρι από τη μέση και κάτω, ευχάριστη έκπληξη μου προξένησε η αρκετά ικανοποιητική προσέλευση. Μην ξεχνάμε ότι δύο δημοφιλέστατες ομάδες έπαιζαν το ίδιο βράδυ τα ρέστα τους για τη διάκριση στην Euroleague. Παρολ’ αυτά περήφανοι καραφλοχαιτάδες, γυαλιστερές φαλάκρες, μπαμπακένια κεφάλια αλλά και κάμποσοι νεότεροι, μαζεύτηκαν στο club της Πειραιώς, για να αποδώσουν φόρο τιμής στον εμβληματικό καλλιτέχνη. Ακριβώς στις δέκα τα φώτα χαμήλωσαν και η μπάντα εμφανίστηκε στη σκηνή με τελευταίο τον κύριο Hughes μέσα σε ζεστό χειροκρότημα και επευφημίες. Η περιοδεία είναι αφιερωμένη στο ‘Burn’, το οποίο τον περασμένο Φλεβάρη έκλεισε μισό αιώνα ζωής. Ένα album ογκόλιθο του σκληρού ήχου και απτό παράδειγμα του απύθμενου ταλέντου των Purple.
Τα διαστημικά πλήκτρα και το riff του ‘Stormbringer’ σκορπίζουν ενθουσιασμό, με το ταξίδι σε χρόνο και αναμνήσεις να ξεκινά εντυπωσιακά. Η μπάντα που τον συνοδεύει καλοκουρδισμένη μηχανή, έχοντας συνάμα εγκλωβίσει στα μουσικά της όργανα το πνεύμα και το νόημα της χρυσής εποχής του rock. Μικρή ανάσα, για να έρθει να μας την πάρει το ‘Might Just Take Your Life’ που ακολουθεί. Ήδη από το πρώτο λάκτισμα, φαίνεται ξεκάθαρα ότι η φωνή του διατηρείται σε υψηλότατα επίπεδα και είναι έτοιμη για τις ανατριχίλες που μοίρασε λίγο αργότερα. Το ‘Sail Away’ είναι ένα από τα καλύτερα και ταυτόχρονα πιο παραγνωρισμένα τραγούδια που έχουν γράψει οι Deep Purple. Κι αυτό το βράδυ είχαμε την τύχη να το απολαύσουμε ζωντανά. Το ‘You Fool No One’ εξελίχθηκε σε ένα medley που αγκάλιασε το κιθαριστικό solo του Soren Andersen, το ‘High Ball Shooter’ από το ‘Stormbringer’ album, το drum solo του απίστευτου Ιρλανδού Ash Sheehan, για να κλείσει πάλι με την ίδια αρχή.
Πρώτη παύση, Soren Andersen. Ο Δανός αποτελεί συνεργάτη του Hughes επί 17 χρόνια, καθόλου τυχαίο γεγονός μπορώ να πω, βάσει της κιθαριστικής δεινότητας που επέδειξε σε αυτό το live. Ουσιαστικός στο παίξιμό του, κοντά στο πνεύμα της εποχής που γράφτηκαν αυτοί οι ύμνοι, προσθέτοντας μικρά χαλικάκια της δικής του μουσικής άποψης. Οι πετυχημένες μάλιστα πόζες που έπαιρνε σε διάφορες φάσεις, άλλοτε έφερναν στο μυαλό το Μαυροφορεμένο, και άλλοτε τον πρόωρα χαμένο Bolin. Εξαιρετικός. Παύση δεύτερη, Ash Sheehan. Τα ψιλοβαριέμαι τα drum solo στις classic rock συναυλίες είναι η αλήθεια. Αλλά τούτος εδώ ήταν η ευχάριστη εξαίρεση. Δυναμικός, ευρηματικός και δεξιοτέχνης, σε ταχυδακτυλουργικά όρια. Πραγματικά τον απόλαυσα. Όπως μας ενημέρωσε και η ίδια «η Φωνή», στα επτά χρόνια που παίζουν μαζί, το drum solo κάθε βραδιάς είναι διαφορετικό και πρωτότυπο. Δίκαια λοιπόν κέρδισε το θερμό χειροκρότημα του κοινού. Από κοντά και ο Bob Fridzema στα keyboards, που είχε το δύσκολο έργο να αποδώσει ζωντανά τις μαγικές νότες του Jon Lord. Το έκανε πετυχημένα και με σεβασμό, ενώ είμαι βέβαιος ότι θα χαμογελούσε το μουστάκι από εκεί ψηλά.
Τις απαραίτητες ανάσες ανάμεσα στα τραγούδια, ο Glenn Hughes τις αξιοποίησε για να μοιραστεί ενθυμήσεις από την τεράστια καριέρα του. Με τις εξιστορήσεις του μας ταξίδεψε από την πρώτη του συνάντηση με τον Blackmore, όταν ο δεύτερος προσπαθούσε να τον πείσει να αφήσει τους Trapeze και να ντυθεί τη μωβ εμφάνιση, το ‘California Jam’ του ’74, μέχρι και την τελευταία του (ανεπιτυχή) προσπάθεια πριν λίγα χρόνια για να αναβιώσει το Mark-III line up. Τα λόγια τελειώνουν, το ‘Mistreated’ ακολουθεί και ο χρόνος παγώνει. Το μυαλό τρέχει στις ατελείωτες ακροάσεις αυτού του ύμνου από την εφηβεία μέχρι σήμερα. Οι συγκλονιστικές τσιρίδες του, σε κάνουν να αναρωτιέσαι για τη βιολογική του ηλικία, ενώ η εκτεταμένη εκδοχή θυμίζει τις θρυλικές live αποδόσεις του κομματιού. Τα τζαμαρίσματα άλλωστε αποτελούσαν βασικό συστατικό των ζωντανών εμφανίσεων των περισσότερων συγκροτημάτων πίσω στα seventies.
Έχοντας ήδη αναφερθεί στο φίλο του Jon Lord, σειρά παίρνει ο Tommy Bolin, του οποίου το άστρο δυστυχώς έσβησε πρόωρα. Απόδοση τιμής λοιπόν, με μια ξεσηκωτική εκτέλεση του ‘Gettin’ Tighter’ από το «εγκληματικά» παραγνωρισμένο ‘Come Taste The Band’ album. Το κανονικό set έκλεισε με μια άκρως συναισθηματική και φορτισμένη απόδοση του ‘You Keep On Moving’ από τον ίδιο δίσκο. Προσωπικά αγαπημένο τραγούδι, που δεν πίστευα ποτέ ότι θα το ακούσω live. Η μπάντα επιστρέφει στη σκηνή και παρά την αδικαιολόγητα ξαφνική αύξηση της έντασης που «θολώνει» το ηχητικό αποτέλεσμα, το ‘Burn’ σπέρνει χαρά και ενθουσιασμό. Ότι και να πούμε είναι λίγο, καθώς μιλάμε για ένα από τα πρώτα τραγούδια που «φύτεψαν το σπόρο» στο metal «χωράφι» στις απαρχές.
Το αίσθημα ευφορίας, η συνολική τους απόδοση και ο τυφλός οπαδισμός, καθησυχάζουν την αρχική μου γκρίνια για την έλλειψη support. Ενώ κάποια θέματα στον ήχο, όπως η κατά περιόδους αντήχηση στο χώρο, επηρέασαν σε μικρό βαθμό το τελικό αποτέλεσμα. Μόνο τυχαία δεν χαρακτηρίστηκε ο Βρετανός από το μουσικό τύπο της εποχής ως ‘Voice Of Rock’. Αειθαλής, πραγματικό αερικό που κινούταν στη σκηνή και «κάρφωνε τις νότες» με την πένα του στο μπάσο. Η φωνή του σε αξιοθαύμαστα επίπεδα, χάραξε διαπαντός αυτό το live στην καρδιά μας. Ο ίδιος φάνηκε ιδιαίτερα χαρούμενος για την επιστροφή του στη χώρα μας, ενώ η ανάδρασή του με το κοινό τον άφησε με ένα γεμάτο χαμόγελο, αφήνοντας τη σκηνή μετά από σχεδόν δύο ώρες.
Μια αλησμόνητη συναυλία, για την οποία ως επίλογος μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ίδια του τα λόγια από σκηνής…. «Η μουσική δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά μπορεί να τον θεραπεύσει».
Glenn Hughes setlist:
Stormbringer
Might Just Take Your Life
Sail Away
You Fool No One / Guitar Solo / Blues / High Ball Shooter / You Fool No One / Drum Solo / You Fool No One
Mistreated
Gettin’ Tighter
You Keep On Moving
Encore:
Burn
Φωτογραφίες: Γιώργος Μπατσαούρας
