YOVEL: “The Great Silence”

ALBUM

Η πρώτη φορά που αναρωτήθηκα πόσο εκκωφαντικά ηχεί η σιωπή ήταν κάποιες δεκαετίες πριν, όταν άφησα τον φτωχό βραχίονα του πικάπ να γλιστρήσει πάνω στην πρώτη πλευρά του “Ride the Lightning”. Από τότε θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει συλλέξει περισσότερες εκκωφαντικές σιωπές από όσες είχα φανταστεί πως θα μπορούσε να αντέξει. Ίσως αυτός να είναι ο σοβαρότερος λόγος για τον οποίον θεώρησα –μεταξύ πολλών άλλων, εξίσου σημαντικών- το νέο άλμπουμ των Αθηναίων Yovel, ένα από τα πιο ηχηρά πειράματα απέναντι στην γενική αδιαφορία.

Όσοι δεν γνωρίζουν τα έργα και τις ημέρες των σπουδαίων blacksters, οφείλουν να προετοιμαστούν για μια πανοραμική επαφή με το έργο τους, καθώς δεν είναι μόνο μια μουσική περιπέτεια, η οποία και αυτόνομα έχει μεγάλο ειδικό βάρος και ενδιαφέρον, αλλά μια συνολική προσφορά στάσης ζωής, αντίληψης, προβληματισμού, εξέτασης και θέσης απέναντι στον σύγχρονο κόσμο. Οι Yovel, μετά την απόλυτα ανατριχιαστική κατάδυση στην ποίηση του Λειβαδίτη στο προηγούμενο άλμπουμ τους “Forthcoming Humanity”, μετρούν τη θέση όλων μας στη σύγχρονη πραγματικότητα. Και ψάχνοντας γύρω μας πραγματικά για φωνές που δεν κρύβονται, ανακαλύπτουμε πως τα πάντα είναι ξεκάθαρα θέμα προτεραιοτήτων. Απέναντι σε έναν συρφετό καλλιτεχνών που έχουν στρέψει τα δημιουργικά μικροσκόπια της έμπνευσης στους προσωπικούς τους ψυχισμούς, τα εσωτερικά τους προβλήματα, τα δικά τους τραύματα και ανασφάλειες, φαντάζει ανακουφιστικό να συναντάς φωνές σαν αυτές των Yovel. Στρατευμένη τέχνη; Θα αναρωτηθεί κανείς… Απαραίτητη θα απαντήσω, σε έναν πλανήτη βαμμένο με το αίμα των κατατρεγμένων και ξεριζωμένων.

Οι Αθηναίοι έχουν εξελίξει τα μουσικά τους όπλα, ένα κλασικό black metal με φρέσκο αέρα και πολλά στολίδια συνοδείας από post, folk, rock, όλα εναρμονισμένα σε ένα συγκεκριμένο όραμα. Η μουσική μέσα από τους δικούς της κώδικες μεταφέρει στιβαρά αντιλήψεις και συναισθήματα που πηγάζουν από τον κόσμο γύρω μας. Η οργή, ο πόνος, η ένσταση αλλά και η αγωνία που αναβλύζουν σε ταραχώδεις εναλλαγές στο νέο έργο των Yovel, έχουν τις ρίζες τους στην εικόνα της ζωής όπως διαμορφώνεται από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες ενός παράλληλου ψηφιακού κόσμου, μέσα στον οποίο έχουν διαλύσει, φυλακίσει, εκτρέψει την αντίληψη, την εκτίμηση και την ανάγκη για αντίσταση όλων μας. Οι αντιπερισπασμοί ενός κόσμου που έχει το βάθος και το βάρος μιας οθόνης είναι αυτοί που εδραίωσαν την απόλυτη αδιαφορία του σύγχρονου ανθρώπου, είναι ο τρόπος που πέρασε την προσωπική έγνοια και τον διαχωρισμό από τα ασύλληπτα οικουμενικά δράματα εκατομμυρίων ανθρώπων σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Τα τραγούδια του άλμπουμ αποτελούν ουσιαστικά έναν πολιτισμικό συναγερμό για τα μαζικά εγκλήματα των ισχυρών που εμφανίζονται αδίστακτοι απέναντι σε εκατόμβες αθώων παιδιών. Οι σελίδες ντροπής που γράφτηκαν καθημερινά στη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα με την κυνική εξόντωση χιλιάδων παιδιών, η απουσία παρέμβασης του θεωρητικά πολιτισμένου κόσμου, η πλάνη ενός πολύχρωμου κόσμου με τα στιγμιαία φτηνά δέλεαρ, όλα αυτά τα κύματα οργής, θλίψης και ανάγκης να υπάρξει αφύπνιση συνειδήσεων, σπρώχνουν τη μουσική δημιουργία τους σε ένα άλλο βάθρο, απαραίτητο, αναγκαίο όσο ποτέ.

Οι Yovel προσφέρουν λειτουργικούς υπαινιγμούς, όπως η ανάγκη του διαχωρισμού της πραγματικής πληροφορίας μέσα σε μια καταιγίδα άπνευστων ειδήσεων που φροντίζουν να γυαλίζουν και να χρωματίζουν μια επίπλαστη πραγματικότητα, που όμως έχει σκουπίσει κάτω από τα χαλί της αμέτρητες τραγωδίες, όπως στο υπέροχο artwork της Δανάης Γιατράκη στο εξώφυλλο. Μέσα σε αυτό το δυσοίωνο σύμπαν, οι Αθηναίοι αποφασίζουν να μην μας εξουθενώσουν συναισθηματικά, αλλά να ζητήσουν κάθε ικμάδα για αντίσταση με την προσδοκία ενός καλύτερου αύριο, όπως το φινάλε του “Better Days Will Come” προσδοκά.

Σε ένα καλλιτεχνικό κουλουάρ, όπου οι δειλοί και οι διπλωμάτες αποφασίζουν να συμπλεύσουν με τα λόμπι κυριαρχίας ή απλά να σιωπήσουν και να αποστασιοποιηθούν, οι φωνές της συνείδησης, ιδιαίτερα όταν συνοδεύονται και από την ανάλογη μουσική συνέπεια, δεν είναι απλά πολύτιμες αλλά η σημαία μιας επείγουσας αφύπνισης.

Είδος: Black metal/Post Progressive
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13 Δεκεμβρίου 2024

Facebook
Bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1231 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.