Όταν οι Witchcraft κυκλοφόρησαν το “Legend” το 2012, το revival / occult rock γνώριζε μέρες δόξας, ενώ ο ίδιος ο δίσκος αν και περισσότερο “γυαλισμένος” συγκριτικά με τις κυκλοφορίες του παρελθόντος, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές με την απαράμιλλη ποιότητά του. Από το ομώνυμο ντεμπούτο μέχρι εκείνη τη στιγμή, το κάθε τους βήμα ήταν καλύτερο από το προηγούμενο και ο Magnus Pelander, φάνταζε ως μια από τις ηγετικές μορφές του συγκεκριμένου μουσικού ρεύματος. Όχι αδίκως καθώς το heavy doom – proto metal στο οποίο επιδίδονταν, άνηκε στο ψηλότερο ράφι.
Το χειρόφρενο όμως το τράβηξε ο ίδιος ο Pelander, για δικούς του σεβαστούς λόγους, και μάλιστα πάνω στη στροφή, με αποτέλεσμα το “όχημα” να εκτροχιαστεί. Αλλαγές στη σύνθεση, σποραδικές live εμφανίσεις και μια απουσία διάθεσης περαιτέρω ενασχόλησης οδήγησαν στην κυκλοφορία του άνισου “Nucleus” (2016) τέσσερα χρόνια αργότερα. Tα πράγματα μπέρδεψαν ακόμα περισσότερο με το “Black Metal” album, όπου ουσιαστικά το solo album του Pelander με την ακουστική κιθάρα και την απογυμνωμένη φωνή του, βαπτίστηκε ως studio δίσκος των Witchcraft. Υποψιάζομαι εδώ λόγους συμβολαίου με την προηγούμενη εταιρεία του, τη Nuclear Blast, ώστε να ολοκληρωθεί ο κύκλος συνεργασίας τους. Να πω την αλήθεια, είχα αρχίσει να χάνω πλέον το ενδιαφέρον μου για την περίπτωση τους, πιστεύοντας ότι ο κύκλος της μαγείας των Σουηδών ίσως είχε κλείσει. Στη μουσική όμως το φινάλε το ορίζουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και όχι η αφεντιά μας. Ευτυχώς, θα συμπλήρωνα…
Έτσι λοιπόν η μετεγκατάσταση στη στέγη της Heavy Psych Sounds Records, έδωσε νέα ώθηση στον Magnus και το “Idag” εμφανίστηκε απρόσμενα στη ζωή μας. Μου αρέσουν υπέρμετρα τα τέσσερα πρώτα studio albums που έχουν κυκλοφορήσει και πέρα από τη χαρά που ένιωσα στο άκουσμα του νέου δίσκου, έδωσα το χρόνο που του πρέπει ώστε να τον ακούσω κάτω από τις σωστές συνθήκες και να μη βγάλω βεβιασμένα συμπεράσματα. Η αρχή με το ομώνυμο τραγούδι, σήμανε ταυτόχρονα και μια επιστροφή στις ρίζες της μπάντας. Βαριά riffs και η αγάπη του Pelander για τους Black Sabbath και Pentagram, δοσμένη μέσα από το προσωπικό του φίλτρο και τα δικά του αξιομνημόνευτα φωνητικά. Οι heavy ρυθμοί συνεχίζουν στα “Drömmar av is” και “Drömmen om död och förruttnelse” που ακολουθούν και ταρακουνάνε για τα καλά το ηχοσύστημα με τις fuzz-αριστές κιθάρες τους.
Να σημειωθεί ότι στην πρώτη πλευρά του album οι στίχοι είναι στην μητρική τους γλώσσα, γεγονός που αν εξαιρέσεις το θέμα της κατανόησης, δεν αφαιρεί καθόλου από την ατμόσφαιρα. Τουναντίον προσθέτει αυθεντικότητα. Αυτό γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο στο απογυμνωμένο blues διαμαντάκι “Om du vill”, που συναρπάζει στο άκουσμα του. Το σύντομο ακουστικό “Gläntan” αποτελεί το χαλί της εισόδου για να περπατήσεις στο διάδρομο του “Burning Cross”, με ένα riff προσκύνημα στον Iommi και τη χαρακτηριστική φωνή του Magnus, που το χρίζουν ως το δεύτερο καλύτερο δείγμα του “Idag”. Στο “Irreligious Flamboyant Flame” προσεγγίζουν τα ‘70s και κλείνουν το μάτι στο heavy rock των Leaf Hound. Το ακουστικό μοτίβο του “Βlack Metal” εμφανίζεται ξανά στο “Christmas”, με λιγότερη εσωτερικότητα όμως αυτή τη φορά.
Την καλύτερη στιγμή τη συναντάμε λίγο πριν πέσει η αυλαία, όπου το μονολιθικό riff του “Spirit” συναντά τη blues μελαγχολία του Pelander. Ένα τραγούδι που σου υπενθυμίζει σθεναρά, γιατί κάποτε αγάπησες παράφορα τους Witchcraft. Στο κλείσιμο, το “Om du vill (Slight Return)” σε αφήνει με την αίσθηση της ικανοποίησης και τη βεβαιότητα ότι ο Magnus και η παρέα του αξιοποίησαν τη δεύτερη ευκαιρία που τους δόθηκε. Οι Witchcraft με το “Idag” δεν αγγίζουν το μεγαλείο της πρώτης περιόδου, αλλά πλέον δεν απέχουν πολύ από να το ακουμπήσουν ξανά. Αρκεί να συνεχίσουν στο ίδιο left hand path. Ένας καλός φίλος γύρισε από τα παλιά…Και ξέρεις κάτι; Μου έλειψε πολύ η παρέα του…
Είδος: Heavy rock / occult rock
Δισκογραφική Εταιρεία: Heavy Psych Sounds Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 23 Μαΐου 2025
