Το “Argus” των Wishbone Ash μόλις συμπλήρωσε 50 χρόνια ζωής! Ένα album που για να το περιγράψεις, χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις επίθετα μόνο σε υπερθετικό βαθμό. Σε προσωπικό επίπεδο είναι ένα από τα πρώτα album που άκουσα σε νεαρή ηλικία, αφού το αντέγραψα σε ενενηντάρα TDK από ένα φίλο του αδερφού μου, και στη συνέχεια καθόρισε τα μουσικά μου ακούσματα.
Επίσης η πρώτη φορά (και όχι τελευταία) που παρακολούθησα τον Martin Turner να αποδίδει ζωντανά ύμνους του “Argus” το Φλεβάρη του 2008 στο Ροντέο και η εικόνα της χιονισμένης Αθήνας μετά το τέλος της συναυλίας, ανήκουν στο προσωπικό μου συναυλιακό top-10. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το συγκρότημα έχοντας ήδη κυκλοφορήσει δύο υπέροχους δίσκους όπως τα “Wishbone Ash” (1970) και “Pilgrimage” (1971) κλείστηκε στο studio για να γράψει το δίσκο που έμελλε να αποτελέσει τη μεγαλύτερη καλλιτεχνική και εμπορική του επιτυχία, ενώ αποτέλεσε και ακρογωνιαίο λίθο της 70’s rock εποποιΐας. Κατά τον Martin Turner, μπασίστα και ενός εκ των ιδρυτών του συγκροτήματος, την περίοδο που το έγραφαν διάβαζαν αρκετή ελληνική μυθολογία με αποτέλεσμα ο Άργος ο Πανόπτης να χαρίσει το όνομα του στο τρίτο τους πόνημα.
Με παραγωγό τον Derek Lawrence και μηχανικό ήχου τον αξεπέραστο Martin Birch το “Argus” ηχογραφήθηκε στο De Lane Lea studio στο Wembley του Λονδίνου, κυκλοφόρησε στην Μ. Βρετανία στις 28 Απριλίου του 1972 και κατάφερε να σκαρφαλώσει στη θέση Νο3 των UK album charts. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτός ο δίσκος αποτελεί τη δημιουργική κορύφωση του συγκροτήματος. Αρχίζοντας με το εικαστικό κομμάτι και το θρυλικό εξώφυλλο με τον αρχαίο πολεμιστή – φύλακα σχεδιασμένο από Storm Thorgerson της Hipgnosis (γνωστός μεταξύ άλλων και για τα εμβληματικά εξώφυλλα στους Pink Floyd) και περνώντας στη μουσική καθαυτή που αποτελεί ένα ιδανικό μείγμα από progressive rock, folk και hard rock στοιχεία το “Argus” αποτελεί ένα καλλιτεχνικό θρίαμβο. Οι υπέροχες εισαγωγές, οι εναλλαγές ρυθμών, οι όμορφες διφωνίες και τα σολίδια από τις διπλές κιθάρες των ανεπανάληπτων Andy Powel και Ted Turner δίνουν τροφή σε κάθε ‘’πεινασμένο’’ για ηλεκτρική κιθάρα αυτί. Οι μπασογραμμές του Martin Turner μπορούν να προκαλέσουν χιονοστιβάδα στο Καϊμακτσαλάν Γενάρη μήνα, ενώ η στιβαρότητα του ντράμερ Steve Upton είναι χαρακτηριστική σε όλα τα τραγούδια.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία γίνονται αμέσως αντιληπτά με το εναρκτήριο “Time Was” και επιβεβαιώνονται με το “Sometime World” το οποίο ξεκινά κι αυτό με μια ταξιδιάρικη εισαγωγή για να μεταλλαχθεί σε ένα ροκ χείμαρρο από το μέσον του τραγουδιού και μετά. Ακολουθεί το “Blowin’ Free” του οποίου ο χαρακτηριστικός τόνος αποτελεί σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος. Τέταρτο στη σειρά το “The King Will Come’’ με τον εισαγωγικό εμβατηριακό ρυθμό των τυμπάνων, τη μεσαιωνική αίσθηση σε όλη τη διάρκεια του τραγουδιού και τις Βιβλικές στιχουργικές αναφορές. Στο “Leaf and Stream” οι folk επιρροές είναι ακόμα περισσότερο εμφανείς και σε ταξιδεύουν στη Γηραιά Αλβιώνα την εποχή που η Λευκή Θεά περπατούσε στο Νησί. Στο κλείσιμο του δίσκου βρίσκουμε τα δύο προσωπικά μου αγαπημένα. Το “Warrior” με τον επικό του στίχο και τα επικότερα riffs σε στέλνει κατευθείαν να αρματωθείς την πανοπλία, αλλά αμέσως μετά έρχεται να σου κατεβάσει το ξίφος από το χέρι το αφοπλιστικό “Throw Down the Sword” με τα μελαγχολικά φωνητικά, το απίστευτα αισθαντικό σόλο των twin guitars και τους γεμάτους νόημα στίχους. Εξάλλου κατά τον Martin Turner και πάλι, η τοποθέτηση του “Thrown Down the Sword” αμέσως μετά το ‘Warrior” στο δίσκο είχε ακριβώς τη σημειολογική σημασία που μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι Wishbone Ash επηρέασαν μουσικά μεγαθήρια όπως οι Thin Lizzy και οι Iron Maiden, αλλά και πολλά σύγχρονα rock-revival συγκροτήματα. Το δε “Argus” στέκει περήφανη κορυφή, αναλλοίωτο από την πατίνα του χρόνου.
Υ.Γ.: Κάντε ένα μετα-πασχαλινό δώρο στον εαυτό σας και παρακολουθήστε την επερχόμενη συναυλία του Martin Turner στην Αθήνα (21/5 στο Gagarin 205 LIve Music Space) όπου ο θρυλικός μπασίστας των Wishbone Ash θα παίξει μαζί με τους εξαιρετικούς μουσικούς που τον συνοδεύουν το Argus στην ολότητα του μαζί με αρκετούς άλλους ύμνους του συγκροτήματος.
Είδος: Rock/Hard rock
Δισκογραφική: Decca/MCA
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Απριλίου 1972
