Ο Warrel Dane γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου του 1961 , και έφυγε πρόωρα στις 13 Δεκεμβρίου 2017). Αποτέλεσε την ηγετική φυσιογνωμία και τη φωνή για τα heavy metal συγκροτήματα Sanctuary και Nevermore. Ήταν ένας φυσικός βαρύτονος, και αν και έγινε γνωστός για τα ψηλά φωνητικά του με τους Serpent’s Knight και στα δύο πρώτα άλμπουμ του Sanctuary, αργότερα στην καριέρα του, ο Dane άφησε το μοναδικό του στίγμα με τη διακριτικά βαθιά, δραματική φωνή του.
Εκπαιδεύτηκε για πέντε χρόνια ως τραγουδιστής όπερας και χρησιμοποίησε ένα πολύ ευρύ φωνητικό εύρος. Ηχογράφησε τρία άλμπουμ με τους Sanctuary και επτά με τους Nevermore. Ο πρώτος σόλο δίσκος του, “Praises to the War Machine”, κυκλοφόρησε στις 13 Μαΐου 2008 από την Century Media Records. Δούλευε σε ένα δεύτερο άλμπουμ που θα ήταν διαφορετικό από την πρώτη σόλο προσπάθεια. Όμως στις 13 Δεκεμβρίου 2017, ανακοινώθηκε ότι ο Dane πέθανε από καρδιακή προσβολή στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, σε ηλικία 56 ετών. Εκεί δούλευε σε αυτό το δεύτερο σόλο άλμπουμ του, που θα είχε τον τίτλο “Shadow Work”.
Ο Dane είχε δώσει τη φωνή στην Candynose Twinskins στη μουσική κωμωδία “Metalocalypse” του Adult Swim.
Οι μουσικές επιρροές του ήταν οι Judas Priest, Iron Maiden, Black Sabbath, Jefferson Airplane, Simon & Garfunkel, The Beatles και The Doors, ενώ οι Ronnie James Dio, Rob Halford, George Strait και Bruce Dickinson ήταν οι τραγουδιστές που είχαν σημαντική επίδραση πάνω του.
1969– Κυκλοφορεί το “From Genesis to Revelation”, που είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού rock συγκροτήματος Genesis, από την Decca Records. Το άλμπουμ προήλθε από μια συλλογή demos που ηχογραφήθηκαν το 1967, ενώ τα μέλη των Genesis ήταν μαθητές του Charterhouse στο Godalming του Surrey. Τράβηξε την προσοχή του Jonathan King, ο οποίος ονόμασε το συγκρότημα, οργάνωσε συμφωνίες με την εκδοτική του εταιρεία και την Decca και έκλεισε χρόνο στο Regent Sound Studios για να ηχογραφήσουν μια σειρά από singles και ένα πλήρες άλμπουμ. Μια ομάδα εγχόρδων σε διεύθυνση του Arthur Greenslade προστέθηκε αργότερα σε μερικά τραγούδια. Όταν οι Genesis είχαν ολοκληρώσει την ηχογράφηση, ο John Silver είχε αντικαταστήσει τον αρχικό ντράμερ Chris Stewart.
Στα μέσα του 1969, το γκρουπ είχε διακόψει τους δεσμούς του με τον King και συνέχισε την εκπαίδευση μέχρι να μετατραπούν σε επαγγελματικό συγκρότημα. Το άλμπουμ ανέδειξε τρία singles. Το “The Silent Sun” και το “A Winter’s Tale” κυκλοφόρησαν το 1968, ενώ ακολούθησε το “Where the Sour Turns to Sweet” το 1969. Τον Οκτώβριο του 1974, αφού το γκρουπ είχε αυξηθεί σε δημοτικότητα, έφτασε στο Νο. 170 του Billboard 200 στις ΗΠΑ. Ο King διατηρεί τα δικαιώματα για το άλμπουμ που έχει επανεκδοθεί πολλές φορές από τότε.
1970– Κυκλοφορεί το “Climbing!” που είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού hard rock συγκροτήματος Mountain, από την Windfall Records.
Το 1969, ο Leslie West ηχογράφησε το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του, με τίτλο “Mountain”, με τον Felix Pappalardi στο μπάσο και τον ντράμερ Norman Smart. Ο Smart αντικαταστάθηκε από τον Corky Laing στα ντραμς και τα κρουστά, και ο κημπορντίστας Steve Knight προστέθηκε για να σχηματίσει την κλασική σύνθεση των Mountain, με τον Pappalardi σαν παραγωγό.
Η Windfall Records κυκλοφόρησε το “Climbing!” στις 7 Μαρτίου 1970, και έφτασε στο νούμερο 17 του αμερικανικού chart album του Billboard. Περιλάμβανε το πιο γνωστό τραγούδι του γκρουπ, “Mississippi Queen”, που έγινε επιτυχία, καθώς και το “Never in My Life”, που παιζόταν συχνά στο ραδιόφωνο. Και τα δύο τραγουδήθηκαν από τον West, ενώ ο Pappalardi έκανε τα φωνητικά σε ένα άλλο αγαπημένο ραδιοφωνικό τραγούδι, το “Theme for an Imaginary Western”.
1975– Κυκλοφορεί το “Young Americans”, που είναι το ένατο στούντιο άλμπουμ του Άγγλου μουσικού David Bowie, από την RCA Records. Το άλμπουμ σηματοδότησε μια απομάκρυνση από το glam rock στυλ των προηγούμενων άλμπουμ του Bowie, επιδεικνύοντας το ενδιαφέρον του για τη soul και το R&B. Οι κριτικοί χαρακτήρισαν τον δίσκο “blue eyed soul”, αν και ο ίδιος ο Bowie χαρακτήρισε τον ήχο του άλμπουμ “πλαστική ψυχή”. Οι αρχικές ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν μετά το πρώτο σκέλος της περιοδείας του Diamond Dogs τον Αύγουστο του 1974 στα Sigma Sound Studios στη Φιλαδέλφεια με τον παραγωγό Tony Visconti και διάφορους μουσικούς, μεταξύ των οποίων ο κιθαρίστας Carlos Alomar, που θα γινόταν ένας από τους πιο συχνούς συνεργάτες του Bowie. Οι τραγουδιστές στα δεύτερα φωνητικά περιλάμβαναν την τραγουδίστρια Ava Cherry, τη σύζυγο του Alomar, Robin Clark και τον τότε άγνωστο τραγουδιστή Luther Vandross. Μετά τις αρχικές ηχογραφήσεις, η περιοδεία συνεχίστηκε, με το setlist και το πλάνο να αλλάζουν λόγω του νέου υλικού που ηχογραφήθηκε.
1983– Κυκλοφορεί το “The Hurting”, που είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του βρετανικού new wave συγκροτήματος Tears for Fears. Το άλμπουμ έφτασε στο Νο. 1 στο UK Albums Chart τη δεύτερη εβδομάδα κυκλοφορίας του και έγινε χρυσό μέσα σε τρεις εβδομάδες. Έγινε παλτινένιο τον Ιανουάριο του 1985. Το άλμπουμ μπήκε επίσης στο Top 40 σε πολλές άλλες χώρες, όπως ο Καναδάς, η Γερμανία και η Αυστραλία.
Το “The Hurting” είναι ένα χαλαρό concept άλμπουμ που εστιάζει σε θέματα παιδικής κακοποίησης, ψυχολογικών τραυμάτων και κατάθλιψης. Παρά τα σκοτεινά θέματά του, γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία. Περιέχει και τα τρία πρώτα επιτυχημένα singles των Tears for Fears – “Mad World”, “Change” και “Pale Shelter” – τα οποία έφτασαν όλα στην πρώτη πεντάδα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο Top 40 διεθνώς. Περιέχει επίσης μια νέα έκδοση του πρώτου single του συγκροτήματος, “Suffer the Children”, που είχε αρχικά κυκλοφορήσει το 1981, ενώ η εκτέλεση του “Pale Shelter” είναι επίσης μια νέα ηχογράφηση.
2008– Κυκλοφορεί το “obZen”, που είναι το έκτο στούντιο άλμπουμ του σουηδικού extreme metal συγκροτήματος Meshuggah. Κυκλοφόρησε στην Ευρώπη στις 7 Μαρτίου 2008 και στη Βόρεια Αμερική στις 11 Μαρτίου 2008 μέσω της Nuclear Blast. Ο Tomas Haake επέστρεψε σαν ντράμερ στο στούντιο για το δίσκο μετά τη χρήση του λογισμικού Drumkit from Hell στο “Catch Thirtythree”. Είναι επίσης το πρώτο άλμπουμ στο οποίο παίζει ο μπασίστας Dick Lovgren παρόλο που είναι μέλος του συγκροτήματος από το 2004. Αυτό οφείλεται στο ότι το μπάσο είχε προγραμματιστεί ψηφιακά στο προηγούμενο άλμπουμ, “Catch Thirtythree”, ενώ είχε παιχτεί από τον κιθαρίστα Fredrik Thordendal στο EP που είχε προηγηθεί. Την κυκλοφορία του άλμπουμ ακολούθησε η πρώτη τους παγκόσμια περιοδεία. Ένα βίντεο γυρίστηκε για μια μικρότερη εκδοχή του τραγουδιού “Bleed”.
