Όταν πριν 4 χρόνια, και συγκεκριμένα τον Μάιο του 2021, ο William J. Tsamis “άφηνε” αυτόν τον μάταιο κόσμο, οι περισσότεροι από εμάς (αν όχι όλοι) πιστέψαμε ότι ήρθε και το τέλος των αγαπημένων μας Warlord. Δύο χρόνια αργότερα όμως, ο έτερος ιδρυτής των Αμερικανών epic heavy metallers Mark Zonder, μας εξέπληξε ανακοινώνοντας την συνέχιση της μπάντας, με τον Giles Lavery στα φωνητικά, “χωρίζοντας” τους οπαδούς του σχήματος στα δύο. Τα τελευταία δύο χρόνια, οι Warlord είναι ιδιαίτερα ενεργοί, με το πέμπτο album τους “Free Spirit Soar” ως “αιχμή του δόρατος”, αρκετά live, την συλλογή “From The Ashes To The Archives- The Hot Pursuit Continues” και τώρα ακόμη μία συλλογή, ως “δώρο” στους οπαδούς τους, για την υποδοχή τους, το “The Lost Archangel, αποδεικνύοντας ότι ήρθαν για να μείνουν και να συνεχίσουν να τιμούν, το “έργο” του αείμνηστου William J. Tsamis.
Προφανώς και θα μπορούσα κάλλιστα και εγώ να αναφερθώ στην “σύγκρουση” μεταξύ αυτών που στηρίζουν την μπάντα και αυτών που δεν συμφωνούν στην συνέχειά της, τουλάχιστον υπό το όνομα Warlord, όμως όλα αυτά έχουν χιλιοειπωθεί, όπως και περισσότερο θα ήθελα να σταθώ στο μουσικό κομμάτι. Εκεί, που πραγματικά οι “εναπομείνατες” Warlord, δείχνουν μια διάθεση να τιμήσουν το “έργο” του εκλιπόντος και παράλληλα να σταματήσουν αυτήν την “διχόνοια” μεταξύ των οπαδών του group, προσπαθώντας και οι ίδιοι να “συνέλθουν” απο την τεράστια απώλεια και να ξαναβρούν τα μουσικά “πατήματά” τους. Από τις πρώτες νότες του “The Lost Archangel”, γίνεται φανερό ότι διαθέτουν τις ικανότητες και την στόφα μεγάλων μουσικών, διατηρώντας τον μοναδικό, αυθεντικό επικολυρισμό που τους έστειλε στον “θρόνο” του epic heavy metal, όμως απο την άλλη, είναι δεδομένο ότι λείπει η ηγετική “σφραγίδα” και η ανεπανάληπτη προσωπικότητα του Tsamis, κάνοντας τον ξεχωριστό ήχο τους, αν θέλετε, λίγο πιο “φτωχό”. Συνεχίζει να υπάρχει αυτό το cult ‘80s “πνεύμα”, ενώ υπάρχουν και στιγμές, που η “χάρη” του William J. Tsamis μοιάζει να τους “χαιρετά” και να θυμίζουν παλιούς καλούς Warlord. Η ηχητική προσέγγιση του “The Lost Archangel”, δεν δείχνει μια μπάντα που ενεργεί χωρίς σκέψεις, χωρίς να έχει “ζυγίσει” τις συνέπειες, αλλά αντίθετα ένα group ανθρώπων/καλλιτεχνών, που έχουν επηρεαστεί απο την απώλεια του “ηγέτη” τους και μοιάζουν “μαγκωμένοι”, αναζητούν, αν θέλετε, και την αποδοχή των οπαδών τους, για να “ξαναγγίξουν” τα όποια στάνταρ τους. Το “The Lost Archangel” δείχνει να έχει την Warlord “ψυχή” ηχητικά, αλλά από την άλλη, μοιάζει να του λείπει εκείνο το “κομμάτι” του πλέον αναγνωρίσιμου “δημιουργού” του, του William J. Tsamis, που θα τους “απογειώσει”. Προφανώς και μία τέτοια μουσική “μορφή” φαντάζει δύσκολο να αντικατασταθεί, όμως πέρα απο το όνομα, θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι οι Αμερικανοί δεν είναι λίγοι, ούτε καν μέτριοι μουσικά, αλλά εξαιρετικοί καλλιτέχνες του επικού ήχου. Νομίζω ότι το “The Lost Archangel”, είναι μια συλλογή προς την σωστή επική ηχητική κατεύθυνση, που αν μη τι άλλο, θα βοηθήσει τους Warlord να “λάμψουν” ξανά, αν δούνε “κατάματα” την πραγματικότητα.
Όσον αφορά το συνθετικό κομμάτι του δίσκου, προφανώς και κυριαρχεί η ευφυΐα του Tsamis, μιας και τα κομμάτια είναι επιλεγμένα, μέσα από την πορεία του αείμνηστου William J. Tsamis, από τους Lordian Guard μέχρι τους Warlord. Οι Αμερικανοί δείχνουν τις επικολυρικές “αρετές” τους, το εξαιρετικό δέσιμό τους και τις τεχνικές ικανότητές τους, στην Warlord-ίζουσα “μεταφορά” των “Golgotha (The Place Of The Skull)”, “Lost Archangel” και “Stygian Passage” των Lordian Guard, αποδεικνύουν ότι δεν έχουν χάσει την “φόρμα” τους, αποδίδοντας τα “The Rainbow”, “Enemy Mind”, “70000 Sorrows” και “Night Of The Fury” με έναν φοβερό πειστικό Warlord τρόπο, ενώ στα “Lucifer’s Hammer”, “Black Mass” και “Child Of The Damned” αναδεικνύεται η ποιότητα των ζωντανών εμφανίσεών τους, εν έτοι 2024. Το “The Lost Archangel” διαθέτει μία τρομερή cult, επική ατμόσφαιρα, που θυμίζει τις ένδοξες μέρες των Αμερικανών, όμως “εμβαθύνοντας” στα κομμάτια και την απόδοσή τους, αντιλαμβάνεσαι ότι λείπει η “αίγλη”, που πρόσθετε η παρουσία του φυσικού τους ηγέτη, William J. Tsamis. Αυτήν ακριβώς την “αίγλη”, την “ξεδιπλώνουν” περίτρανα οι live εκτελέσεις των “Father”, “Glory” και “Soliloquy”, απο την ζωντανή τους εμφάνιση στην Αθήνα το 2013, σε ένα απο τα πιο επικά live, που έχουν δώσει οι Warlord. Είναι δεδομένο, ότι οι Αμερικανοί δείχνουν την διάθεση και την “όρεξη”, να πρωταγωνιστήσουν εκ νέου και συνθετικά, όμως και οι ίδιοι δεν πρέπει να υποπέσουν στο σφάλμα, να “αντικαταστήσουν” το “πνεύμα” του Tsamis, γιατί νομοτελειακά θα “χάσουν”.
Παράλληλα, το “The Lost Archangel” έχει “ντυθεί” με ένα εξίσου occult και όμορφο εξώφυλλο, στα “χνάρια” των παλιών καλών Warlord, με τα συγκλονιστικά, όσο και επικά, artwork, ενώ και η παραγωγή μοιάζει αντάξια του “βάρους” του ονόματος των Αμερικανών, κατορθώνοντας να “τονίσει” τα επικολυρικά στοιχεία τους, όπως και την τόσο “ζωντανή” ατμόσφαιρα των δίσκων τους.
Το “The Lost Archangel” είναι σίγουρα μια συλλογή που αξίζει την προσοχή μας, πολύ προσεγμένη και με το “πνεύμα” του William J. Tsamis, να έχει “ποτίσει” πολύ περισσότερο πλέον, το album. Οι Warlord μοιάζουν να έχουν “συνέλθει” από το σοκ του χαμού του φυσικού ηγέτη τους, “πατώντας” καλύτερα και αποδεικνύοντας ότι βρίσκονται στον σωστό “δρόμο”. Μπορεί να λείπει η ηγετική φυσιογνωμία και προσωπικότητα του Tsamis, όμως οι Αμερικανοί έχουν την διάθεση, την “όρεξη” και τον τρόπο, να συνεχίσουν το “έργο” του, τιμώντας τις αξίες του. Σίγουρα πιο καλό αποτέλεσμα, από τα πρώτα “ανιχνευτικά” βήματά τους, εμφανώς ανώτερη κυκλοφορία απο την προηγούμενη συλλογή, ίσως και το album. Συνιστάται για τους φανατικούς οπαδούς της μπάντας, ενώ αν κάποιος θέλει να δει τις τωρινές “δυνάμεις” των Warlord, είναι η καλύτερη επιλογή.
Είδος: Epic Heavy/Power Metal
Δισκογραφική: High Roller Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 27 Ιουνίου 2025
Facebook
Website
