Ο Thomas Thielen είναι ένα μουσικό φαινόμενο.
Από την ηλικία των 12, παραήταν τελειομανής και σοβαρός για τις rock μπάντες των εφήβων του σχολείου του. Στα 16 του, αποφασίζει πως είναι ώρα να συνεργαστεί με μερικούς ακόμα νεαρούς artrockers, σε ένα σχήμα που αργότερα θα ονομαζόταν Scythe και στα 23 του, θα κυκλοφορούσε μαζί τους το ένα και μοναδικό διαμαντάκι “Divorced Land”, ένα κόσμημα για τους fans των παλιών Genesis και Van Der Graaf Generator (και όχι μόνο).
Με την έναρξη των ‘00s, οι Scythe δεν τα κατάφεραν κυρίως για προσωπικούς λόγους και έτσι, ο Γερμανός πολυμουσικός δίνει απόλυτο νόημα στη φράση “solo project” και κάτω από το minimal ψευδώνυμο “t”, δημιουργεί τον δικό του art rock – progressive κόσμο, με μια σειρά από albums όπου κυριολεκτικά, τα κάνει όλα μόνος του: από τα φωνητικά και τα έγχορδα, μέχρι τα πλήκτρα, τα κρουστά και την παραγωγή.
21 χρόνια και επτά albums μετά, ο “t” επιστρέφει με το “Pareidoliving”, για 70 ακόμα λεπτά μελωδικότατης και μελαγχολικής μαγείας του κόσμου του. Όλα τα συστατικά που με έκαναν να αγαπήσω αυτό τον τύπο, βρίσκονται εδώ: η κινηματογραφική περιγραφή των ιστοριών του, η πάντα γλυκόπικρη και μελαγχολική του διάθεση, οι πανέξυπνοι στίχοι του, ο σχεδόν ambient τρόπος που ξεδιπλώνει το prog rock του στις δεκάλεπτες συνθέσεις, η φωνάρα του που πάντα μου φέρνει στο μυαλό δύο εκ των πιο αγαπημένων μου τραγουδιστών όλων των εποχών, τον Steve Hogarth (από το “h” στο “t”, τρεις νότες δρόμος) και τον Perry Blake (ειδικά της “Still Life” περιόδου).
Από το “…two, three, four” του “t” στο εναρτήριο “The Same Old Everything” μέχρι και την τελευταία νότα του αριστουργηματικού “Tell The Neighbours We’re Fine” (για πες, ακούς κάθε μέρα τέτοια έπη;) που κλείνει αποστομωτικά το “Pareidoliving”, θα βρεις Marillion (“h” εποχής, σαφέστατα) αδερφάκια σε κάθε στροφή, ρεφραίν και αλλαγή (το “The Idiot’s Prayer” ξεπήδησε από το “Holidays In Eden”, ή είναι η ιδέα μου;), όπως και κοινά χαρακτηριστικά με τους No-Man, μελωδίες που θα σου φέρουν στο μυαλό τον Perry Blake και τον Anthony Reynolds – και ίσως σε κάποιες φάσεις (“Behind This Pale Face”), να νιώσεις και τους Genesis που τόσο είχαν επηρεάσει τα νιάτα του Thomas στους Scythe. Όλα αυτά τα ταξίδια όμως, κάτω από την προσωπική ομπρέλα του Thomas, τον απόλυτα προσωπικό του ήχο με τον οποίο εκφράζεται εδώ και 20 χρόνια.
Είναι γεγονός πως κάθε δίσκος του “t” έχει όλα τα στοιχεία που με συγκινούν και με απορροφούν στην ουσία του, με πολλές και πολλαπλές ακροάσεις. Και αυτός ο άνθρωπος, όχι απλά δεν έχει κουραστεί να δημιουργεί συναισθήματα οκτώ albums μετά, αλλά σε κάθε νέα περιπέτειά του, έχει ακόμα περισσότερα να πει. Και εγώ, έχω έναν ακόμα αγαπημένο δίσκο για την λίστα της χρονιάς, να κάνει παρέα στο “An Hour Before It’s Dark” από κοντά, για να μην νιώθει κανένα από τα δύο μόνο του.
You can tell the neighbours I’m fine.
Είδος: Progressive / Art Rock
Δισκογραφική: Self-released
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 28 Ιανουαρίου 2022
t official website: https://thomasthielen.wixsite.com/t-homeland
