Ήταν θυμάμαι αρχές του 2016, όταν οι Λαρισαίοι Sunburst είχαν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο album τους “Fragments Of Creation” και η αλήθεια είναι ότι είχαν κατορθώσει να “μαγέψουν” τόσο το προοδευτικό κοινό, όσο και το σύνολο του μουσικού τύπου. Και θυμάμαι ακόμη καλύτερα, ότι ευχή όλων μας, ήταν αυτοί οι “παιχταράδες” να είχαν ανάλογη συνέχεια και συνέπεια. Μετά από 8 ολόκληρα χρόνια, μπορεί να μας τα “χάλασαν” στην συνέπεια, όμως οι Λαρισαίοι prog/power metallers έχουν βαλθεί να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους, αποκτώντας ακόμη πιο ποιοτική “συνέχεια”. Το νέο τους πόνημα “Manifesto”, είναι μια “καλογραμμένη” και “αψεγάδιαστη” prog/power “δήλωση”, που καταφέρνει να ξεπεράσει τον ήδη υψηλό πήχη που οι ίδιοι είχαν θέσει με το ντεμπούτο τους.
Εάν ηχεί ακόμη στα αυτιά σου το “Fragments Of Creation”, τότε δεν θα σου είναι καθόλου δύσκολο να διακρίνεις, ότι το “Manifesto” αποτελεί ένα πιο πολύπλοκο, πιο πολυσύνθετο ηχητικό “βήμα” παραπάνω, για τους Λαρισαίους metallers. Προφανώς και οι ποιοτικές prog/power “ρίζες” τους δεν έχουν “εξασθενήσει” ούτε “φθαρεί”, όμως εδώ οι Sunburst κατορθώνουν να γίνουν πιο heavy, πιο “σκοτεινοί” και ίσως πιο ατμοσφαιρικοί, στα χνάρια των Kamelot και των Evergrey, χωρίς ωστόσο να “ρίξουν” τον πήχη ή να κάνουν “εκπτώσεις” στον απαράμιλλο και “αυτάρκη” prog/power “χαρακτήρα” τους.
Αντίθετα, οι Λαρισαίοι μοιάζουν γεμάτοι αυτοπεποίθηση, πολύ πιο έτοιμοι να “ξεπεράσουν” και αυτήν την “κορυφή”, στοχεύοντας ακόμη “ψηλότερα”. Αν βιάζονται; Κάθε άλλο! Οι Sunburst μοιάζουν να έχουν “μελετήσει” σωστά το prog/power “μάθημά” τους, να έχουν αποκομίσει εκείνες τις γερές prog/power “βάσεις” από τους “πυλώνες” του χώρου (Dream Theater, Symphony X, Kamelot), ενώ παράλληλα έχουν προσθέσει την δική τους απαράμιλλη prog/power “μαγιά”, δημιουργώντας ένα πραγματικά εντυπωσιακό prog/power “μείγμα”, που δεν ταυτίζεται με το υπάρχον ηχητικό “υλικό” της σκηνής, αλλά περισσότερο φέρει μία ξεχωριστή “ταυτότητα”. Όχι, το “Manifesto” δεν μοιάζει με ένα επιτηδευμένο “βήμα” ηχητικής εξέλιξης, που πιθανότατα θα “στερούσε” την ενέργεια από την μπάντα, αλλά εκείνο το αυθεντικό, το αυθόρμητο ηχητικό “προϊόν”, που αποτελεί την “βενζίνη” για την “μηχανή” των Λαρισαίων.
Μια “μηχανή”, που αν κρίνουμε από την ηχητική “κατεύθυνση” του “Fragments Of Creation” και τώρα την αδιανόητα μεστή προσέγγιση του “Manifesto”, δεν φαίνεται να έχει ηχητικά “όρια” στον prog/power χώρο, ενώ τίποτα δεν δείχνει ικανό να “σταματήσει” το γεμάτο “εκπλήξεις” “ταξίδι” της. Και αν η αρχή αυτού του ηχητικού “ταξιδιού” είναι τόσο καθηλωτική, ίσως να μην τόσο εύκολο να αντιληφθείς, να κατανοήσεις, που μπορούν να φτάσουν, ποιες “πόρτες” μπορεί να “ξεκλειδώσουν” ηχητικά οι Sunburst.
Είναι πραγματικά εκπληκτικό, το πόσο εύκολο το κάνουν να μοιάζει οι Λαρισαίοι, πως καταφέρνουν να συνδυάσουν την prog “πανδαισία” του “Awake” των Dream Theater, με την dark power/prog “μαγεία” του “The Black Halo” των Kamelot, καταθέτοντας παράλληλα και εκείνα τα μεγαλειώδη μελωδικά “διαπιστευτήριά” τους. Το “Manifesto” ηχητικά, δείχνει ότι οι Sunburst έχουν ωριμάσει σε ελάχιστο χρόνο στο μέγιστο βαθμό, ενώ παράλληλα αναδεικνύει το ποιοτικό “βάθος” της prog/power “παιδείας” τους.
Εκεί που πραγματικά οι Λαρισαίοι έχουν “ρίξει” το βάρος και αποτελεί το δυνατό “χαρτί” του δεύτερου δίσκου τους, είναι στο συνθετικό κομμάτι. Εκεί, που οι Sunburst επιλέγουν την ποιότητα από την ποσότητα, δημιουργώντας μόνο τόσες συνθέσεις, όσες κατορθώνουν να “ξεδιπλώσουν” την ουσία της περίτεχνης prog/power ιδέας τους. Εκεί, που ο Gus Drax θα μπορούσε να “αραδιάζει” επ’ άπειρον riff και solo μεγάλης διάρκειας, όμως διαλέγει εκείνα τα λιτά και περιεκτικά που “χτίζουν” τον prog/power “μύθο” του “Manifesto”.
Εκεί, που πέρα από την άρτια τεχνική και την απαράμιλλη prog/power μελωδικότητα, οι Λαρισαίοι δημιουργούν κομμάτια με “ψυχή”, που καταλήγουν “ζωντανοί οργανισμοί” με έναν πλούσιο συναισθηματικό “κόσμο”, που σιγά σιγά “μεγαλώνει” στα “όρια” του νέου δίσκου. Εκεί, που για ακόμη μία φορά, ο Βασίλης Γεωργίου με την χαρισματική του φωνή, καταφέρνει να σε “ξεναγήσει” τόσο “αρχοντικά” και αναλυτικά, στο πολύπλοκο prog/power “όνειρο” των Sunburst, που τελικά σε πείθει να το “υιοθετήσεις” και να γίνεις “υπέρμαχός” του.
Από την άλλη, στο “Manifesto” αναδεικνύεται το πλούσιο κιθαριστικό ταλέντο του Gus Drax και η επιδραστικότητα που έχει στην μουσική των Λαρισαίων. Εδώ, τα riff μπορούν από σκοτεινά “φουρτουνιασμένα” μελωδικά power “κύματα”, να μετατρέπονται σε μία ασυναγώνιστη και “φωτεινή” τεχνική prog “νηνεμία”, ενώ το εξαιρετικό “χτίσιμο” των solo, τα κάνει άκρως καθηλωτικά.
Ίσως μπεις στο “τρυπάκι” να επιλέξεις τις καλύτερες στιγμές του δίσκου, όμως θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα που θα κάνεις, αφού η συνθετική “αλληλουχία” του “Manifesto” είναι αδιαίρετη. Τα κομμάτια έχουν μία έντονη αλληλεπίδραση μεταξύ τους, “ζουν” και “αναπνέουν” το ένα για το άλλο και είμαι βέβαιος ότι θα χάσεις την ουσία του album, αν τα “χωρίσεις”.
Το “The Flood”, σε “σαγηνεύει” με τον Kamelot prog/power “χαρακτήρα” του, το “Hollow Lies”, καταιγιστικό και “αγέρωχο”, το “Samaritan”, heavy και prog ταυτόχρονα, το “Perpetual Descent”, με την τεχνική progressive “διάθεσή” του, το “Inimicus Intus”, που “αναμειγνύει” heavy, power και progressive στοιχεία, το “From The Cradle To The Grave”, με την ιδιαίτερη prog/power “όρεξη”, το ομώνυμο “Manifesto”, που “κατεβάζει” τις ταχύτητες και “μαρτυρά” τον πλούσιο συναισθηματικό “κόσμο” του, το “Nocturne”, με την μοναδική “σκοτεινή” του prog/power “υπόσταση”, και τα 8 τραγούδια του δίσκου, έχουν κάτι να “πουν”.
Αν τώρα με ρωτούσες τι θα άλλαζα στο “Manifesto” συνθετικά, τότε θα σου απαντούσα γιατί να διαταράξεις τις ισορροπίες μιας prog/power “τελειότητας”; Δεν υπάρχει λόγος. Το “μήνυμα” του δεύτερου album των Λαρισαίων, μόνο έτσι μπορεί να αποδοθεί, μόνο έτσι μπορεί να γίνει κατανοητό.
Παράλληλα, για την δεδομένη επιτυχία της δεύτερης δισκογραφικής προσπάθειας των Sunburst, θα πρέπει να πιστωθούν και τα ανάλογα credits, στους αφανείς πλην πολύ γνωστούς “ήρωες”, που επιμελήθηκαν τις ενορχηστρώσεις και τα πλήκτρα αντίστοιχα. Ο John K με τις φοβερές ενορχηστρώσεις του και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Bob Katsionis με την εκπληκτική δουλειά στα πλήκτρα, έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα του “Manifesto” και υπήρξαν από τους κύριους εκφραστές της ολοκληρωμένης prog/power ιδέας των Λαρισαίων. Από την άλλη, οι Sunburst βρήκαν στα “πρόσωπα” των John K και Bob Katsionis, εκείνους τους μουσικούς που μοιράζονται το ίδιο “όραμα” για τον prog/power ήχο και η “χημεία” τους πέρασε και στον δίσκο.
Εν κατακλείδι, εάν οι Sunburst με το “Fragments Of Creation”, μας “συστήθηκαν” με έναν δίσκο υψηλών prog/power προδιαγραφών και έθεσαν τον ποιοτικό πήχη πολύ ψηλά από την αρχή, με το “Manifesto” οι Λαρισαίοι όχι απλά τον ξεπέρασαν, αλλά κατάφεραν να “αγγίξουν” επίπεδα “άπιαστα” μέχρι σήμερα στην εγχώρια σκηνή, που μπορούν να συγκριθούν μόνο με τις “προσπάθειες” των “μαστόρων” του είδους.
Η δεύτερη δισκογραφική δουλειά των Sunburst, τους βρίσκει ακόμη πιο ώριμους ηχητικά και συνθετικά, ακόμη πιο δημιουργικούς και ακόμη πιο σίγουρους, ότι το prog/power “όραμά” τους, όλο και “πλησιάζει”. Το νέο album των Λαρισαίων, φαντάζει ως ένα κομψοτέχνημα του prog/power ήχου, ως ένα “έργο τέχνης” που αξίζει να θαυμάζεται από τους λάτρεις του είδους. Το “Manifesto” αποτελεί έναν μοναδικό “πόλο έλξης” για τους “φιλοσοφημένους” οπαδούς του προοδευτικού ήχου, ενώ θεωρώ αδύνατο να μην ικανοποιήσει τους φίλους του ποιοτικού prog/power metal. Δεν έχετε παρά να το αποκτήσετε και να προσθέσετε στην συλλογή σας, ένα “κομμάτι” διαχρονικής αξίας, που με το πέρασμα των χρόνων θα γίνει κλασικό. Οι Sunburst πολύ απλά, το ξαναέκαναν.
Είδος: Progressive/Power Metal
Δισκογραφική: Inner Wound Recordings
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 14 Ιουνίου 2024
Facebook
