Τους θυμάστε τους Βρετανούς melodic heavy/power metallers Stormborn; Ίσως και σας “ξεφεύγουν” ως όνομα, μιας και η τελευταία δισκογραφική προσπάθεια τους (και ουσιαστικά το ντεμπούτο τους), συνέβη πριν από 12 ολόκληρα χρόνια και έκτοτε σαν να χάθηκαν τα “ίχνη” τους. Οι Βρετανοί λοιπόν επέστρεψαν, με νέο μέλος πλέον στην σύνθεση τους και με το δεύτερο album τους “Zenith”, που φαίνεται να τους βρίσκει στην καλύτερη κατάστασή τους, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε το ομώνυμο ντεμπούτο τους.
Αυτό που κυριαρχεί ηχητικά στο νέο δίσκο των Stormborn, είναι ένας συνδυασμός των ‘80s και ‘90s heavy/power επιρροών τους και φυσικά της εξέλιξης της σκηνής μέσα στα ‘00s μέχρι και σήμερα. Το “Zenith” υπάρχουν στιγμές που μοιάζει σαν να “ξεπετάχτηκε” από τα “σπάργανα” των ‘80s, μελωδικό, αγνό και αυθεντικό, με έναν υπέροχο rockstar “μανδύα” μιας άλλης εποχής, ενώ δεν λείπουν και εκείνες οι μοντέρνες, groove-άτες “πινελιές” και η αμεσότητα της σύγχρονης heavy/power σκηνής. Οι Βρετανοί δεν δείχνουν κάποια “ιδιαίτερη” προτίμηση στην απολαυστική “σύγκρουση” μεταξύ των δύο αυτών heavy/power “κόσμων”, αλλά περισσότερο μοιάζουν να το “διασκεδάζουν” και να στοχεύουν σε οτιδήποτε “καλό” τους φέρει, σε οποιοδήποτε “προορισμό” τους “οδηγεί”. Η ηχητική προσέγγιση του “Zenith”, δεν δείχνει μια μπάντα που επιτηδευμένα “εκβιάζει” τα “like” των ακροατών, αλλά μοιάζει με εκείνο το σημαντικό “ερέθισμα” που “κέρδισε” την εμπιστοσύνη, την αγάπη και τον χρόνο τους. Οι Stormborn με την δεύτερη δισκογραφική προσπάθεια τους, δεν “επέμειναν” σε συγκεκριμένα ηχητικά μοτίβα, που θα “λιγόστευαν” τα “μονοπάτια” τους προς την κορυφή, αλλά προτίμησαν να ανοίξουν την “βεντάλια” του μελωδικού heavy/power προσανατολισμού τους και να δοκιμάσουν τις “δυνάμεις” τους. Φαντάζομαι, δεν θα σε “χαλάσει” να “πορευτείς” με τις Judas Priest, Iron Maiden και NWOBHM επιρροές της μπάντας, ούτε θα “γκρινιάξεις” για τις πιο μοντέρνες, groove-άτες “ “φόρμες” στα “χνάρια” των Pantera και των λοιπών “δυνάμεων” του μελωδικού heavy/power ήχου των ημερών μας. Άλλωστε, δεν μιλάμε για ένα “πρόχειρο” ηχητικό “οικοδόμημα”, αλλά για μία πλήρη και άριστα ελεγμένη “κατασκευή”, που σκοπό έχει να σου προσφέρει κάτι παραπάνω από τα “απαραίτητα”. Πραγματικά, το “Zenith” δείχνει ότι ο χρόνος λειτούργησε ευεργετικά για τους Stormborn, δίνοντάς τους επιπλέον κίνητρο και φέρνοντας τους στην πιο δημιουργική περίοδο της καριέρας τους, ηχητικά.
Ακούγοντας το “Zenith”, αντιλαμβάνεσαι ότι και συνθετικά η μπάντα βρίσκεται μία “κλάση” παραπάνω. Προφανώς πιο εμπνευσμένες και πιο “πλούσιες” heavy/power συνθέσεις, με τους Stormborn σε εξαιρετική φόρμα και διάθεση, χωρίς να επιδίδονται σε “υπερβολές” και “παιχνίδια”, αλλά να στοχεύουν σε κομμάτια που θα επικεντρώνονται στην ουσία της μουσικής ιδέας της μπάντας. Μια ουσία, που κατορθώνει να φέρει την ισορροπία και την μελωδική αρμονία μεταξύ των ‘80s-‘90s και της μοντέρνας heavy/power “κατάληξης” μετά τα ‘00s, χωρίς να “γέρνει” και να δείχνει την όποια προτίμηση, αλλά να μοιάζει πιο “αδέκαστη” από ποτέ. Οι 9 συνθέσεις του “Zenith”, ξεχωρίζουν για την απαράμιλλη μελωδικότητα, για τον αυθεντικό heavy/power “χαρακτήρα” και την ευφυή “δόμηση” τους, αφού πραγματικά οι ακροατές μπορούν να διακρίνουν τις επιρροές των Βρετανών, όπως και τις μοναδικές “επεμβάσεις” τους. Η επιλογή του Chris Simmons στην φωνή, μάλλον είναι η “αποκάλυψη” του δίσκου, αφού ο τύπος έχει αναγάγει τις ερμηνείες σε μία εύκολη “εξίσωση” για τους οπαδούς. Τσιρίδες, death φωνητικά, “βάθος”, μελωδικότητα, πάθος και δύναμη, μοιάζουν να κυριαρχούν σε κάθε φωνητική απόδοση του Simmons, που καταφέρνει να ξεσηκώσει ακόμη και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Το ορχηστρικό “Call Of The Void”, δείχνει με το “καλημέρα” τις προθέσεις της μπάντας, ενώ τα “Land Of The Servant King” και “Fear Of A Monster” ξεχωρίζουν για την πιο “άμεση” και groove-άτη προσέγγιση των Βρετανών. Παράλληλα, τα “Dawn Will Come Again” και “Out In The Weird”, αναδεικνύουν τον έξυπνο “συνδυασμό” μελωδικού ‘90s power και σύγχρονου ήχου, ενώ τα “Serpentine”, “Death Incarnate” και “Echo”, διακρίνονται για τον επιβλητικό ‘80s heavy/power “χαρακτήρα” τους. Τα riff “σκοτώνουν” κυριολεκτικά, τα solo “σκίζουν”, αποδεικνύοντας ότι οι Βρετανοί δεν υπολείπονται σε ταλέντο και μεράκι. Το “Zenith” αποτελεί χωρίς αμφιβολία, ένα εξαιρετικό συνθετικό αριστούργημα, ένα album που αναδεικνύει την συνθετική “κλάση” των Stormborn.
Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά για το “Zenith”, είναι ότι η αναμονή των 12 χρόνων για την δημιουργία και την κυκλοφορία του, μάλλον άξιζε τον κόπο. Οι Stormborn μοιάζουν να βρίσκονται σε εξαιρετικό “φεγγάρι”, πιο δημιουργικοί και πιο “πεινασμένοι” από ποτέ, ενώ το δεύτερο πόνημά τους είναι σαφώς ανώτερο του “προκατόχου” του, και ηχητικά και συνθετικά. Ένας δίσκος, που αναδεικνύει τον ηχητικό “πλουραλισμό” των Βρετανών και ταυτόχρονα την πιο μεστή συνθετική προσέγγισή τους. Ένα album, που μοιάζει αδύνατο να μην ικανοποιήσει τους φίλους του μελωδικού heavy/power ήχου, ενώ θεωρώ βέβαιο ότι θα ενθουσιάσει και τους “μοντέρνους” heavy/power οπαδούς. Το “Zenith” είναι “φτιαγμένο” να εδραιώσει τους Stormborn στον heavy/power χώρο και μοιάζει σχεδόν σίγουρο, ότι θα το καταφέρει χωρίς “κόπο”. Πραγματικά, από τις πολύ δυνατές επιλογές στον χώρο του, για την χρονιά που διανύουμε.
Είδος: Melodic Heavy/Power Metal
Δισκογραφική: Rockshots Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26 Απριλίου 2024
Facebook
Website
