Αν και δεν είμαι μεγάλος fan του extreme ήχου και δη του thrash, death, black metal, τους τελευταίους 3-4 μήνες, διασκέδασα αρκετά με το νέο album των Speedrush, ονόματι “Division Mortality”, το οποίο η αλήθεια είναι ότι έκανε πολύ καιρό να βγει από το cd player μου. Με αφορμή αυτήν την δεύτερη κυκλοφορία των Αθηναίων speed/thrashers, επικοινώνησα με τον Nir Palikaras, φωνή της μπάντας, και μιλήσαμε για όλα όσα αφορούν τον νέο δίσκο και την μπάντα. Εάν και εσύ γούσταρες το “Division Mortality”, εδώ θα βρεις πολλές από τις απαντήσεις που έψαχνες…
Καλησπέρα! Είναι χαρά μας, που σας φιλοξενούμε στο Soundcheck.network! Η αλήθεια είναι, ότι 8 χρόνια μακριά από την δισκογραφία, φαντάζουν πολλά για μια μπάντα που έχει μια πιο «επιθετική», ηχητική φιλοσοφία και ξεχωρίζει για την ενέργειά της. Ποιοι ήταν οι λόγοι, που σας πήρε τόσο καιρό να «επιστρέψετε» στα δισκογραφικά δρώμενα;
Καλησπέρα Άγγελε και ευχαριστούμε για την φιλοξενία! Ναι, 8 χρόνια ακούγονται πολλά, αλλά για να είμαι ειλικρινής, πέρα από λόγους κοβιντ και καραντίνας, ήταν όλα και συνδυασμός πιο άμεσων βιοποριστικών προτεραιοτήτων στις ζωές μας, και λίγο έλλειψη οργάνωσης από μεριάς μας. ΟΜΩΣ, αυτό μας έδωσε άπλετο χρόνο να δουλέψουμε το υλικό μας και νομίζω αυτό ακούγεται, οπότε συνολικά δεν μετανιώνουμε. «Το καλό πράγμα, αργεί να γίνει» όπως λένε!
Σίγουρα οι Speedrush, δεν είναι «ίδιοι» με το 2016. Τι έχει αλλάξει πλέον και πόσο έχουν επηρεαστεί οι Speedrush, από αυτό;
Κοίτα, η μπάντα απαρτίζεται από τα ίδια άτομα (ή τουλάχιστον απαρτιζόταν όταν συνθέσαμε τον δίσκο, μιας και ο ντράμερ μας, ο Αντρέας, έχει αποχωρήσει από την Αθήνα για βιοποριστικούς λόγους, και κατά συνέπεια από την μπάντα), αυτό που έχει αλλάξει όμως, είναι ο τρόπος σύνθεσης. Το “Division Mortality” είναι πολύ πιο «κιθαριστικό» από το ντεμπούτο μας και εμείς πιο απαιτητικοί από τους εαυτούς μας!
Καινούργια δισκογραφική «στέγη», με την Jawbreaker Records πλέον να σας απολαμβάνει στο ρόστερ της. Πως προέκυψε η συνεργασία και πώς σας «κέρδισε», η νέα σας εταιρεία;
Όταν ήμασταν στα τελικά στάδια του mastering, βγάλαμε 2 κομμάτια/δείγματα του δίσκου και κάποιο προμο υλικό και τα στείλαμε σε αρκετές δισκογραφικές. Από αυτές πήραμε κάμποσες θετικές απαντήσεις, από τις οποίες η Jawbreaker ήταν (σχεδόν) η μόνη που συνδύασε και κυκλοφορία σε 3 διαφορετικά φυσικά φορμάτ, αλλά κυρίως είχε πλάνο και ήταν ξεκάθαρη, όσον αφορά τις κινήσεις προώθησης και υποστήριξης της μπάντας και του δίσκου. Μας έστειλε ένα κατεβατό ολόκληρο για το ποιες θα είναι οι κινήσεις τους, τι τους παίρνει να κάνουν και τι όχι, και μας κέρδισε αυτή η ρεαλιστική ειλικρίνεια και αμεσότητά τους, σε συνδυασμό ότι οι τύποι ζουν και αναπνέουν για το underground, είναι μεταλλάδες οπαδοί. Μέχρι τώρα, η συνεργασία είναι άψογη, είναι επαγγελματίες και νιώθουμε δικαιωμένοι με την επιλογή μας.
Νέος δίσκος λοιπόν, υπό τον τίτλο “Division Mortality”, εμπνευσμένα πιο «επιθετικός» και πιο ώριμος. Αν υπάρχουν, ποια είναι τα «μηνύματα», που θέλει να περάσει η μπάντα, με το δεύτερό της album; Θα μπορούσε να αποτελεί μια ισχυρή δήλωση, ότι οι Speedrush έχουν επιστρέψει δριμύτεροι και πιο αποφασισμένοι;
Ο τίτλος είναι ένα λογοπαίγνιο με διπλή έννοια: το “Mortality” τονίζει την θνητή φύση μας (οι ζωές μας δεν κρατάνε για πάντα), ενώ το “Division” χρησιμοποιείται και με την έννοια του διχασμού. Νομοτελειακά σαν ανθρωπότητα, πάντα βρίσκουμε τρόπους να είμαστε διχασμένοι για ΤΑ ΠΑΝΤΑ, αλλά και με την έννοια μιας, συνήθως στρατιωτικής, ομάδας, άρα μπορείς να το μεταφράσεις και σαν «ομάδα θνητότητας» και σαν «θανάσιμος διχασμός» και είναι ένα λογοπαίγνιο που μας άρεσε.
Στιχουργικά ο δίσκος μιλάει τόσο για τον κατήφορό μας σε διάφορα κοινωνικοπολιτικά θέματα (“ride with death”, “feeding the carnivores”, “divine damnation”), δηλώνει την αντίθεσή μας στα διάφορα «σπορ» και «παραδόσεις» με αντικείμενο την βιαιότητα στα ζώα (“blood legacy”), αναφέρεται στο ρόλο του heavy metal στις ζωές μας (“sons of thunder”, “iron wisdom”), πιάνει έως και ιστορίες από πλοία και αεροσκάφη, που έχουν χαθεί χωρίς ίχνη (“beyond the vortex”), οπότε υπάρχει μια ποικιλία σε θέματα!
Φίλε, για να καταφέραμε να κυκλοφορήσει ο δίσκος μετά από τόσα χρόνια, αποφασισμένοι είμαστε σίγουρα χαχαχ…
Το “Division Mortality” βρίσκεται ήδη 4 μήνες σε κυκλοφορία. Ποια η ανταπόκριση των οπαδών, σε αυτήν την δεύτερη δισκογραφική προσπάθειά σας; Πώς το υποδέχτηκαν;
Γενικά πήραμε από συγκρατημένα θετικές, μέχρι και διθυραμβικές κριτικές. Η ανταπόκριση είναι πολύ θετική και στην πράξη (το cd ήδη εξαντλήθηκε από εμάς και περιμένουμε restock φαντάσου!) και γενικά ακούμε καλά λόγια.
Ένα φοβερό εξώφυλλο, που έχει καταφέρει να «περιγράψει» επακριβώς, τι συμβαίνει στο «εσωτερικό» του δίσκου: «ΜΑΚΕΛΕΙΟ»!! Ποιος ευθύνεται για αυτό το «κομψοτέχνημα» και πώς ήταν η συνεργασία σας;
To εμπνεύστηκε ο, καταξιωμένος πλέον, Mario Lopez και η συνεργασία μαζί του ήταν άψογη! Σκέψου του δώσαμε ένα πολύ γενικό concept, χωρίς συγκεκριμένες φιγούρες κατά νου, και ο τύπος εμπνεύστηκε ΑΥΤΟ…. Ε, εννοείται το γουστάραμε πολύ από την αρχή και ταιριάζει γάντι στις μουσικές μας προθέσεις!
Εξαιρετικά speed/thrash riffs, εμπνευσμένο songwriting, καθηλωτικές ερμηνείες. Πώς φτάσατε σε αυτό το αποτέλεσμα; Ποια διαδικασία ακολουθήσατε, για την σύνθεση και ηχογράφηση του “Division Mortality”;
Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια! Γενικά εκμεταλλευτήκαμε τα χρόνια δισκογραφικής απουσίας, για να δουλέψουμε πολύ τον δίσκο. Δεν έχουμε κάποιο συγκεκριμένο μπούσουλα σύνθεσης, συνήθως φέρνει κάποιος έναν «σκελετό» από μερικά ριφ και από εκεί και πέρα αφουγκραζόμαστε τι ταιριάζει στην ροή του κάθε κομματιού. Είναι γεγονός ότι το “Division Mortality” είναι «πολύ πιο» σε όλα από το “Endless War”, είναι πολύ πιο ώριμο, «επιθετικό», κιθαριστικό, μελωδικό, «ζυγισμένο», γενικά είναι ένα μεγάλο βήμα μπροστά, για εμάς.
Η αλήθεια είναι, ότι έχετε κατορθώσει από την αρχή του album, να δημιουργήσετε τις απαραίτητες «συνθήκες» και να υποψιάσετε τον ακροατή τι θα «γευτεί», τόσο με την galloping εισαγωγή, όσο και με το «σβήσιμο» στο κλείσιμο. Θεωρείται ότι η «αρχή» και το «τέλος» ενός speed/thrash δίσκου, αποτελούν την «βάση» για ένα απολαυστικό αποτέλεσμα;
Ναι, ανέκαθεν ήμασταν οπαδοί των Intro/outro σε μπάντες που ακούμε (άσχετα αν μιλάμε για stand alone Intro ή μέρος του πρώτου κομματιού). Είναι ο τρόπος του κάθε άλμπουμ να σε «βάζει» στον κόσμο του και να κάνει “set the mood” για ό,τι ακολουθεί, ομοίως και του outro να σε «προσγειώνει». Δεν μπορώ να φανταστώ πχ το “Hell Awaits” να «ανοίγει» κάπως αλλιώς, ή κανένα δίσκο της μεσαίας περιόδου των Running Wild χωρίς εκείνες τις φανταστικές εισαγωγές τους…
Από την άλλη, μοιάζει να έχετε πατήσει το «γκάζι» από την αρχή, βγάζοντας τρομερή ενέργεια και «πείθοντας» αν θέλετε τον οπαδό, με την «όρεξη» σας. Είναι αυτό το κρυφό «ατού» των Speedrush;
Η αλήθεια είναι ότι η «ενέργεια» είναι σήμα κατατεθέν μας, τόσο δισκογραφικά/συνθετικά, όσο και στις live εμφανίσεις μας, και χαιρόμαστε ιδιαίτερα που αυτό έχει αποτυπωθεί στο “Division Mortality”!
Τόσο οι Έλληνες οπαδοί, όσο και η ελληνική σκηνή, φαίνεται ότι δείχνουν μια ιδιαίτερη προτίμηση στον «επιθετικό», ακραίο ήχο. Πού πιστεύεις οφείλεται αυτή η προτίμηση; Είναι θέμα ταπεραμέντου, «επαναστατικού» DNA, συγκυριών;
Χμμ… Συμφωνώ, εν μέρει. Η Ελληνική σκηνή ανέκαθεν έδειχνε μεγάλη προτίμηση και στον μη-ακραίο ήχο (Heavy/Epic/Power) και αυτό αποτυπώνεται και στην συχνότητα συναυλιών τέτοιου ήχου, όσο και σε ποσότητα Ελληνικών μπαντών. Είναι όμως γεγονός, ότι και ο ακραίος ήχος ανθεί στην Ελλάδα. Δεν είμαι μεγάλος φαν του black/death, αλλά στο thrash που παρακολουθώ, περνάει “δεύτερη νιότη”!
Τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, εμφανιστήκατε στο Temple, στο πλαίσιο του “Extreme Athens Festival”. Πώς ήταν η εμπειρία σας στο σανίδι; Ποιες οι επόμενες κινήσεις σας; Να περιμένουμε κάποια περιοδεία;
Ήταν μια εμφάνιση που περιμέναμε καιρό, πήγε πολύ καλά, είχε μπόλικη ενέργεια και γενικά είναι μια πολύ τίμια προσπάθεια, με οργάνωση που θυμίζει μεγαλύτερα φεστιβάλ και αξίζει την στήριξη όλων των οπαδών του ακραίου ήχου! Όσον αφορά επόμενες κινήσεις, ακόμα δεν είμαστε σε θέση να αποκαλύψουμε κάτι. Stay tuned, που λένε και στο χωριό μου!
Το 2024 ήταν μια πολύ καλή χρονιά, για την σκληρή μουσική. Ποια ήταν εκείνα τα thrash/speed album, που ακούσατε περισσότερο; Ποιο ήταν εκείνο, που σας εντυπωσίασε περισσότερο;
Το 2024 είχαμε καταιγισμό κυκλοφοριών από όλα τα είδη του metal, στο thrash δε επικράτησε κυριολεκτικά χάος. Δεν έχω προλάβει να ακούσω όσες κυκλοφορίες θα ήθελα, ακόμα και από μεγάλες μπάντες, αλλά μιας και το ακούω αρκετά τους τελευταίους μήνες και είναι 100% ο ήχος μου, θα αναφέρω μόνο το έπος “Legiones” των Acero Letal, παρόλο που είναι EP!!
Ο τελευταίος λόγος, σου ανήκει….
Ευχαριστούμε Άγγελε και Soundcheck.Network για την φιλοξενία και την υποστήριξη. Δεν υπάρχει λόγος για φανφάρες και βαρύγδουπες δηλώσεις: όποιος γουστάρει παραδοσιακό speed/thrash από μεταλλάδες για μεταλλάδες, ας τσεκάρει το “Division Mortality”. Τα υπόλοιπα από κοντά, πάνω και κάτω από το σανίδι!
