BIG BIG TRAIN: “The Likes Of Us”

ALBUM

Για όλους όσους βρίσκουν ένα θεραπευτικό καταφύγιο αθωότητας στον κόσμο των Big Big Train, το σοκ και η παγωνιά από τον πρόωρο χαμό του τραγουδιστή David Longdon σε ατύχημα στα τέλη του 2021, έθεσαν σε σοβαρή αμφισβήτηση τη συνέχεια. Βέβαια, η ζωή αποδεικνύεται πάντα δυνατότερη από οποιαδήποτε απρόσμενη σκοτεινή συγκυρία και συνεχίζει να τραβά το ίχνος της πάνω σε όλα.

Ο Ιταλός Alberto Bravin του συγκροτήματος Premiata Forneria Marconi (PFM) ήταν ο άνθρωπος που επιλέχτηκε να μπει στα παπούτσια του Longdon. Η άλλη σημαντική αλλαγή δεδομένων ήρθε με τη συμφωνία του σχήματος με την InsideOut, κλείνοντας έναν κύκλο από  αυτόνομες κυκλοφορίες τους. Ο μπασίστας Gregory Spawton είχε εντοπίσει τις δυνατότητες του Bravin εδώ και χρόνια, κρατώντας το όνομά του για κάποια επικείμενη συνεργασία σε προσωπικό του άλμπουμ. Το σκληρό πρόσωπο της ζωής τον έφερε όμως στους ΒΒΤ, όπου σύντομα, πέρα από νέος ερμηνευτής, εξελίχθηκε σε ακόμα έναν συνθέτη που ενίσχυσε το οπλοστάσιό τους αλλά και έναν πλήρη συμπορευτή και φίλο με απόλυτο σεβασμό στις αρχές και το μοναδικό τους ύφος.

Ευτυχώς για όλους μας, οι φυσικοί ηγέτες της μουσικής αυτής κολεκτίβας σεβάστηκαν την επιθυμία του David Longdon που κάποτε σε ανύποπτο χρόνο είχε πει πως το συγκρότημα είναι κάτι πολύ σημαντικό για όλους τους και οφείλει να συνεχίσει ότι και αν συμβεί. Ο συνδυασμός αυτού του μηνύματος με την επιλογή-γάντι του Alberto μας έφτασαν αισίως στην προνομιακή απόλαυση του 15ου στούντιο άλμπουμ του γκρουπ από το Bournemouth.

Για όλους αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη μουσική των ΒΒΤ, το σεπτέτο από το Νησί έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις των απανταχού progressive rockers για το ποιμενικό, βουκολικό, λυρικό προοδευτικό μουσικό του χαρμάνι. Ένα σύνολο απαιτητικών μουσικών που συναντιούνται σε μονοπάτια ευγενικών, υπέροχων συμπράξεων, οι ΒΒΤ συνεχίζουν σε αυτό το μονοπάτι, μετά το ισχυρό χτύπημα της μοίρας, με συναρπαστικά δημιουργικό τρόπο. Η ώθηση και το φως που ήταν απαραίτητα για να συνεχίσουν τη δημιουργική τους ανηφόρα αποκαλύπτονται έκδηλα στα δυο πρώτα προτρεπτικά τραγούδια που μας υποδέχονται γνώριμα, οικεία, πρόθυμα να μας κρατήσουν στο μεγάλο άνετο ήρεμο σπίτι των ΒΒΤ.

Ένα υπέροχο, περιγραφικό, βιωματικό έργο με τον τίτλο “Beneath the Masts” κατέχει δικαιωματικά τη μερίδα του λέοντος σαν διάρκεια στο άλμπουμ, ξεπερνώντας τα 17 λεπτά. Οι μνήμες του Greg Spawton από τη γενέτειρά του, με δυο ψηλές κεραίες ραδιοφώνου που σημάδεψαν τις μνήμες του ορίζοντα του τόπου που μεγάλωσε, και η επιστροφή του μετά από χρόνια να αποχαιρετήσει τον ετοιμοθάνατο πατριό του, στο ίδιο μέρος, τροφοδοτούν ένα συναρπαστικό ταξίδι ήχων. Ένα παιχνίδι διαθέσεων ανάμεσα στη θλίψη και τη νοσταλγία αλλά και τη γλυκιά αίσθηση πως ανήκεις κάπου, έχεις τις ρίζες σου σε ένα μέρος, απλώνονται σε ένα από εκείνα τα περιπετειώδη, μακροσκελή επικά μουσικά αφηγήματα του γκρουπ, που τους έχουν χαρακτηρίσει.

Και αν το πνεύμα του David ζει μέσα στην φυσική συνέχεια των ήχων τους, δεν υπάρχει πιο ξεκάθαρη αναφορά στην απώλειά του από αυτή του λυρικού “Bookmarks”, που διατρέχεται από έναν γαλήνιο σεβασμό: one day we rode out, side by side, for the last time, nobody there, knew we’d not ride together again.” Το “last Eleven” με τη ρυθμική κινητικότητά του και την έκδηλη αχτίδα ελπίδας, ξορκίζει σχεδόν τα δειλά φαντάσματα που παραμονεύουν στις πιο μαύρες στροφές του δίσκου. Η θετική του πρόκληση είναι ουσιαστικά και η διαπίστωση πως η παρέα αυτή επιβίωσε κόντρα στη λεπίδα του θανάτου: can the likes of us, find a place to call our own?”…

Η ιδιαιτερότητα όσων έχουν προηγηθεί κάνει το αίσθημα της προσωπικής μου ανακούφισης να προηγείται των υπόλοιπων. Τώρα που αυτή η ηρεμία έχει στρώσει το δρόμο, μπορώ να αφουγκραστώ με την πολυτέλεια της αυτονομίας της τέχνης ένα έργο που σφραγίζει θριαμβευτικά τη νίκη και τη συνέχεια από κάτι που δεν θα γινόταν να αντικατασταθεί.

Είδος: Pastoral Progressive Rock
Εταιρεία: InsideOut Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Μαρτίου 2024

Website

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 894 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.