SORCERER

INTERVIEW

Δύο χρόνια πέρασαν κιόλας από την έναρξη της πανδημίας, περίπου όσο και από την κυκλοφορία του τρίτου album των Sorcerer. Τι πιο doom από αυτό;

Με αφορμή την κυκλοφορία του cover EP “Reverence”, στο οποίο οι Σουηδοί epic doom metallers αποτίουν φόρο τιμής στους μουσικούς τους ήρωες, ο Σπύρος Χονδρογιάννης συνομιλεί με τον τραγουδιστή της μπάντας, Anders Engberg για το μέλλον, τις διασκευές και την Ελλάδα. Let it doom.

Χαιρετισμούς από την Ελλάδα, Anders! Είναι χαρά και τιμή να σε έχουμε εδώ στο Soundcheck και για μένα προσωπικά να μιλάω μαζί σου σε αυτή την συνέντευξη, όντας fan της μπάντας από τα μέσα του ‘90. Πως είναι τα πράγματα στο στρατόπεδο των Sorcerer αυτό τον καιρό;
Φανταστικά! Εγώ σε ευχαριστώ! Οι Sorcerer ανυπομονούν για μια από τις πιο γεμάτες χρονιές της καριέρας τους, αν όλα πάνε καλά με τον Covid και τα υπόλοιπα, βέβαια…

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι μέλος μια μπάντας αυτά τα δύο χρόνια της πανδημίας; Σε έχει επηρεάσει προσωπικά αλλά και ως μέλος των Sorcerer, η έλλειψη συναυλιών;
Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν φρικτά για όλους μας, αφού όλοι μας έχουμε επηρεαστεί από την πανδημία. Για τους Sorcerer, όλο αυτό σήμαινε τέλος στις συναυλίες και αυτό είχε αντίκτυπο πάνω μας. Το τελευταίο μας album “Lamenting Of The Innocent” κυκλοφόρησε τον Μάη του 2020, εκεί δηλαδή που η πανδημία έπνιξε όλο τον πλανήτη χρονικά, αλλά εμείς δεν θέλαμε να περιμένουμε να τελειώσει, οπότε το κυκλοφορήσαμε. Βρήκαμε πράγματα να κάνουμε μετά την κυκλοφορία του για να παραμείνουμε ενεργοί και απασχολημένοι, όπως για παράδειγμα ένα live streaming show και ένα EP με διασκευές, το “Reverence”.

Και τι ωραία έκπληξη που ήταν το “Reverence”! Πως σας ήρθε αυτή η πανέξυπνη ιδέα να διασκευάσετε και να κυκλοφορήσετε τέσσερα μνημεία της σκληρής μουσικής;
Όπως είπα, έπρεπε να κάνουμε κάτι για να παραμείνουμε απασχολημένοι και ρίξαμε στο τραπέζι την ιδεά να ηχογραφήσουμε μια ή δύο διασκευές και η στιγμή ήταν ιδανική. Αντί να διασκευάσουμε ένα pop τραγούδι ή κάποια άλλου είδους μελωδία που μας αρέσει, αποφασίσαμε να τιμήσουμε τους ήρωές μας. Αυτό είναι το “Reverence”, ένας φόρος τιμής σε τέσσερα φανταστικά τραγούδια. Ψηφίσαμε μεταξύ μας και τα τραγούδια που πήραν τις περισσότερες ψήφους, ηχογραφήθηκαν.

Γιατί τέσσερα; Γιατί όχι τρία, πέντε ή έξι;
Τέσσερα είναι αρκετά, χαχα! Θέλαμε να κυκλοφορήσουμε ένα EP, δύο τραγούδια στην κάθε πλευρά, αλλά υπήρχε έλλειψη στο βινύλιο εκείνη την περίοδο και μια μεγάλη λίστα από μπάντες περίμενε να κόψει τα βινύλιά της, οπότε δυστυχώς το “Reverence” κυκλοφόρησε μόνο ψηφιακά. Ίσως όταν τα πράγματα επιστρέψουν στην κανονικότητα, να κυκλοφορήσει και σε βινύλιο, ποιός ξέρει.

Το να διασκευάζεις με τον δικό σου τρόπο και ήχο ένα έπος που λατρεύεις, είναι το ίδιο δύσκολο με το να γράφεις δική σου μουσική;
Αυτά τα τραγούδια είναι φανταστικά από την μέρα που κυκλοφόρησαν, οπότε έπρεπε να τα κάνουμε δικά μας με κάποιον τρόπο, να ακουστούν σαν δικά μας, να τα “Σορσεριάσουμε” αν το θες. Κάποια από αυτά όντως έγιναν έτσι και κάποια έμειναν σχεδόν σαν τα original. Ήταν ένα project που βγήκε αρκετά καλό, είμαστε χαρούμενοι με το αποτέλεσμα.

Ποιους τρεις καλλιτέχνες θα ονόμαζες ως τις κορυφαίες Sorcerer επιρροές;
Μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα, αλλά προφανώς οι Black Sabbath και οι Rainbow είναι τεράστιες επιρροές. Προσπαθούμε να ενσωματώσουμε και άλλα πράγματα, υπάρχουν και πολύ μελωδικά ή AOR πράγματα αλλά και μερικά αρκετά prog στα τραγούδια μας. Θέλουμε να δημιουργούμε μουσική που να ταξιδεύει τον ακροατή, που να του λέει μια ιστορία, που να τον εμπνεύσει να χρησιμοποιήσει την φαντασία του.

Έχετε βρει την ευκαιρία να παρουσιάσετε το “Lamenting Of The Innocent” όπως θα θέλατε, ή είναι κάτι που σκοπεύετε να κάνετε τώρα, δύο χρόνια μετά, που η πανδημία δείχνει να υποχωρεί και οι συναυλίες αρχίζουν να εμφανίζονται σιγά σιγά;
Αυτό ακριβώς σκοπεύουμε να κάνουμε. Έχουμε γεμάτο πρόγραμμα για το tour και μερικά festivals στην Ευρώπη για την άνοιξη και το καλοκαίρι. Ξεκινήσαμε στις 5 Μαρτίου εδώ στην Στοκχόλμη με τους φίλους μας Wolf και Tad Morose και θα συνεχίσουμε μέχρι και τον Αύγουστο, όπου και θα τελειώσουμε με το Bloodstock στην Αγγλία.

Υπάρχουν σχέδια για τον διάδοχο του “Lamenting…”; Πότε να περιμένουμε το επόμενο Sorcerer album;
Φυσικά και υπάρχουν! Υπογράψαμε ένα νέο τριετές συμβόλαιο με την Metal Blade Records, οπότε το νέο album ήδη είναι στα σκαριά. Αν όλα πάνε καλά, θα βρισκόμαστε στο studio στο τέλος του φθινοπώρου για τις ηχογραφήσεις.

Anders, πέρασες καλά σε όλες τις συναυλίες των Sorcerer στην Ελλάδα; Να σας περιμένουμε εδώ σύντομα πάλι;
Λατρεύουμε να παίζουμε στην Ελλάδα. Αλήθεια ανυπομονούμε να επιστρέψουμε, σε παρακαλώ κάνε το να συμβεί!

Ποιες είναι οι αγαπημένες σου ελληνικές metal μπάντες;
Πρέπει να παραδεχτώ πως δεν είμαι εξοικειωμένος με την ελληνική σκηνή, αλλά μου αρέσουν οι Doomocracy και οι Reflection, για να αναφέρω δύο υπέροχες μπάντες. Υπάρχουν πραγματικά πολλοί καλοί μουσικοί και τραγουδιστές στην χώρα σας.

Σε ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο σου, Anders! Τα τελευταία λόγια προς τους Sorcerer fans και αναγνώστες του Soundcheck, δικά σου!
Σε ευχαριστώ που τα είπαμε και σας ευχαριστώ που κρατάτε το ενδιαφέρον προς τους Sorcerer ζωντανό. Ανυπομονούμε να σας ροκάρουμε και πάλι!

Avatar photo
About Σπύρος Χονδρογιάννης 59 Articles
Γεννημένος στην Αθήνα την χρονιά που οι Rush κυκλοφόρησαν δύο albums, αλλά και που ο Alice Cooper μας καλωσόρισε στον εφιάλτη του, δεν πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να λατρέψει τους Sabbath του Dio και του Tony Martin, τους Fates Warning και τους Sanctuary, τους Candlemass και τους Crimson Glory. 15 χρόνια μετά, τον συνεπήρε η ποίηση των The Mission, Fields Of The Nephilim, And Also The Trees και Nosferatu, ενώ ο απόλυτος συνδυασμός μελωδίας και μαυρίλας του συστήθηκε με φρέσκους, τότε, ήχους των Paradise Lost, My Dying Bride, Anathema, Elend και Katatonia. Ολοκληρώθηκε μόλις ανακάλυψε την μαγεία του David Bowie, του Scott Walker, του Neil Hannon και του Jarvis Cocker αλλά και του J-Rock/Visual Kei πολύχρωμου κόσμου πριν πατήσει τα πρώτα -άντα του. ‘Οταν δεν ασχολείται με τα εξαναγκαστικά βιοποριστικά που ποσώς τον ενδιαφέρουν, κρατάει τα drum sticks του και νιώθει λίγο σαν τους ήρωες του, Neil Peart και Mark Zonder, ενώ ο υπόλοιπος ελεύθερος χρόνος του είναι και πάλι μουσική, μουσική, μουσική - και κινηματογράφος, καθώς τον σπούδασε, όπως και videogaming, γιατί το ιδανικό μέρος να ζει κανείς είναι ξεκάθαρα το Silent Hill, όλοι το ξέρουν αυτό.