Δεν λέω, ωραίο το NWOTHM και όλες αυτές οι νέες μπάντες που προσθέτουν μια ’80-ίλα στον ήχο τους, όμως είναι εντελώς διαφορετικό να το έχεις κατευθείαν από την “πηγή”. Και όπου “πηγή”, εννοώ αυτές τις “τυχερές”, ιστορικές μπάντες που έζησαν, μεγαλούργησαν και άφησαν το στίγμα τους στη χρυσή δεκαετία του heavy metal. Μία από αυτές τις μπάντες είναι και οι Νεοϋορκέζοι πλέον power/speed metallers Savage Grace, που επιστρέφουν δισκογραφικά μετά από σχεδόν 40 χρόνια (37, για την ακρίβεια), και μάλιστα με έναν δίσκο που το κύριο μέλημά του δεν είναι άλλο από το να θυμίσει στους οπαδούς, που πραγματικά ανήκουν οι Αμερικανοί metallers ηχητικά και πόσο μπορούν ακόμη να προσφέρουν στη σκηνή με την εμπειρία και τις παραστάσεις τους. Το “Sign Of The Cross” είναι το νέο “κεφάλαιο” στο μουσικό “βιβλίο” των Savage Grace, που μοιάζει πολύ πιο ενδιαφέρον και έτοιμο να “κλέψει” τις εντυπώσεις μετά τα “Master Of Disguise” και “After The Fall From Grace”.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ακόμα και τώρα, όταν ακούς τα “Master Of Disguise” και “After The Fall From Grace”, νοιώθεις την “εξωγήινη” μουσική τους υπόσταση, σου κάνουν ένα “κλικ” παραπάνω από οποιοδήποτε power/speed metal album της εποχής τους. Σίγουρα η προσέγγιση των Savage Grace, ήταν αυτή που ανέδειξε τόσο τον ήχο όσο και τις συνθέσεις και την ατμόσφαιρα, δημιουργώντας ένα τέτοιο μουσικό περιβάλλον και στα δύο album, ώστε να ξεχωρίσουν και μαζί με αυτά να αναδειχθεί και το τεράστιο ταλέντο των Αμερικανών metallers. Το “Sign Of The Cross” μοιάζει να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το “After The Fall From Grace” πριν 37 ολόκληρα χρόνια, και μάλιστα εδώ η μπάντα φαίνεται ότι έκανε και ένα βήμα παραπάνω, τελειοποιώντας το ρόλο της παραγωγής και δίνοντας μία πιο φρέσκια πνοή σε ένα πραγματικά αληθινό και ανεπιτήδευτο heavy metal διαμάντι. Προφανώς δεν χρειαζόταν να αλλάξουν κάτι στον εξωπραγματικό ήχο τους, ούτε στην ‘80s ατμόσφαιρα και αισθητική τους, αλλά με το “γυάλισμα” της παραγωγής και την φρεσκάδα που έφεραν τα νέα πρόσωπα του group, ο νέος δίσκος μοιάζει και πάλι να ξεφεύγει από τα στενά όρια ενός power/speed metal album και να αγγίζει την μουσική ονείρωξη, την μουσική νιρβάνα, να είναι αυτή η κυκλοφορία που αναζητά κάθε μπάντα, για να περάσει σε άλλο επίπεδο. Το τρίτο πόνημα των Savage Grace, είναι δεδομένο ότι έχει αυτό το αυθεντικό, το αυθόρμητο, το ρομαντικό heavy metal πνεύμα που μεγαλούργησε στα ‘80s και είναι πλέον δεδομένο ότι είναι καταδικασμένο να πετύχει .
Όσον αφορά το συνθετικό κομμάτι του “Sign Of The Cross”, οι Αμερικανοί power/speed metallers δεν χρειάστηκε να «κοπιάσουν» και πολύ. Άλλωστε όταν έχεις τον τρόπο, γιατί να κοπιάσεις; Οι εννέα συνθέσεις του δίσκου, συνδυάζουν έμπνευση, αλητεία, ‘80s ατμόσφαιρα και into the point στιχουργική διάθεση, με αποτέλεσμα το “Sign Of The Cross” να ξεχωρίζει από το πρώτο riff του “Barbarians At The Gate” και να κερδίζει ακόμη και τον πιο δύσπιστο old school οπαδό μέχρι την τελευταία νότα του “Branded”. Είναι σχεδόν σίγουρο, ότι θα ξεχωρίσεις την speed-άδα του εναρκτήριου “Barbarians At The Gate”, την επικότητα του ομώνυμου “Sign Of The Cross”, την αλητεία του “Stealin’ My Heart Away”, την συναυλιακή διάθεση του “Automoton”, την εμπορικότητα των “Rendezvous” και “Star Crossed Lovers”. Το τρίτο album των Savage Grace, ξεχωρίζει επίσης για την ηδονικά ταιριαστή του ατμόσφαιρα, όπως και για την ‘80s αλήτικη διάθεση. Θα έλεγες ότι αγγίζουν την έννοια cult, μιας και στα video που έχουν κυκλοφορήσει για τα “Rendezvous”, “Stealin’ My Heart Away” και “Star Crossed Lovers”, η όλη τους εμφάνιση θυμίζει hair/glam metal μπάντες των ‘80s, που ούτως ή άλλως “προκαλούσαν” λανσάροντας κάτι το διαφορετικό για την εποχή. Το “Sign Of The Cross”, πραγματικά “προκαλεί” το μουσικό σου ένστικτο να το ακολουθήσει και η αλήθεια είναι ότι σίγουρα δεν θα χάσεις. Το αντίθετο μάλιστα, θα κερδίσεις μία απολαυστική ‘80s heavy metal “βόλτα”, που θα σε κάνει να πιστέψεις ακόμη περισσότερο σε αυτήν την μουσική συντροφιά σου.
Θα ήθελα να σταθώ βέβαια, και στην φρεσκάδα που έφερε στην μπάντα η προσθήκη του Gabriel Colon των Culprit και Lynch Mob στα φωνητικά. Ο τύπος έχει καταφέρει να εμβαθύνει σε κάθε κομμάτι, να μάθει τα «μυστικά» του και να το φέρει στα μέτρα του, δίνοντας ρεσιτάλ ερμηνειών και προσφέροντας ρίγη συγκίνησης σε κάθε old school heavy metal οπαδό. Οι κινήσεις του με το μικρόφωνο, οι μετρημένες τσιρίδες του και το αλήτικο του ύφος, δείχνουν να ταιριάζουν στο μουσικό προφίλ των Savage Grace και ο ίδιος μοιάζει ικανοποιημένος απογειώνοντας κάθε τραγούδι του “Sign Of The Cross”. Προφανώς και οι Fabio Carito, Marcus Dotta και Chris Logue έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στο κομμάτι που τους αναλογεί, αλλά το “φαίνεσθαι” μιας μπάντας είναι αυτό που θα καταφέρει να κερδίσει το κοινό και να χτίσει το μύθο της, και ο Gabriel Colon φαίνεται να έχει αυτό το χάρισμα. Τρομερή επιλογή, που χρεώνεται αν μη τι άλλο στην μπάντα.
Το “Sign Of The Cross”, είναι αλήτικο, είναι αυθεντικό, είναι κλασικό. Είναι η προσωποποίηση της ‘80s heavy metal κουλτούρας. Είναι το ίδιο το heavy metal. Οι Savage Grace έχουν καταφέρει μετά από 37 ολόκληρα χρόνια, να αγγίξουν αυτήν την εξωγήινη μουσική τους υπόσταση και να δημιουργήσουν ένα δίσκο που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες. Το “Sign Of The Cross” είναι καταδικασμένο να πετύχει και να προσφέρει τις ίδιες συγκινήσεις, όπως και τα δύο πρώτα album της μπάντας. Και επειδή τα πολλά λόγια είναι περιττά, το “Sign Of The Cross” επιβάλλεται να κοσμεί τη δισκοθήκη κάθε οπαδού που σέβεται τον εαυτό του. Σίγουρα από τα καλύτερα album της χρονιάς και πολύ ψηλά στην δική μου λίστα. Οι Savage Grace επανέρχονται σαν οδοστρωτήρας και αυτό μόνο καλό μπορεί να κάνει στη σκηνή.
Είδος: Power/Speed Metal
Δισκογραφική: Massacre Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 5 Μαΐου 2023
Facebook: https://www.facebook.com/SavageGraceFanPage
Official Page: http://www.savagegracemetal.com/
