Το “Moving Pictures” είναι το όγδοο στούντιο άλμπουμ του μεγάλου καναδικού progressive rock συγκροτήματος Rush, και κυκλοφόρησε στις 12 Φεβρουαρίου 1981 από την Anthem Records. Μετά την περιοδεία για την προώθηση του προηγούμενου άλμπουμ τους, “Permanent Waves” (1980), το συγκρότημα άρχισε να γράφει και να ηχογραφεί νέο υλικό τον Αύγουστο του 1980 με συμπαραγωγό τον Terry Brown. Συνέχισαν να γράφουν τραγούδια με ήχο πιο φιλικό προς το ραδιόφωνο, με πιο σφιχτές και πιο σύντομες δομές τραγουδιών σε σύγκριση με τα προηγούμενα άλμπουμ τους.
Το άλμπουμ έγινε αμέσως εμπορική επιτυχία, φτάνοντας στο νούμερο ένα στον Καναδά και στο νούμερο 3 τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Παραμένει το άλμπουμ των Rush με τις υψηλότερες πωλήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, με 5 εκατομμύρια αντίτυπα. Τα “Limelight”, “Tom Sawyer” και “Vital Signs” κυκλοφόρησαν σαν singles το 1981 και το instrumental “YYZ” προτάθηκε για βραβείο Grammy για την “Καλύτερη Rock Instrumental Σύνθεση”. Οι Rush προώθησαν το άλμπουμ με περιοδεία από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο του 1981
.Τον Ιούνιο του 1980, το συγκρότημα είχε μόλις τελειώσει τη δεκάμηνη περιοδεία του στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο για να προωθήσει το έβδομο στούντιο άλμπουμ τους, “Permanent Waves” (1980). Κατά τη διάρκεια της περιοδείας στη Νέα Υόρκη, το συγκρότημα συμφώνησε να αρχίσει να δουλεύει για ένα νέο στούντιο άλμπουμ, αντί να προετοιμάσει ένα δεύτερο ζωντανό άλμπουμ από πολλές ηχογραφήσεις που έκαναν κατά τη διάρκεια της περιοδείας, κυρίως επειδή οι νέες ιδέες που προέκυψαν στα soundchecks ήταν αρκετά ενδιαφέρουσες. Ο Neil Peart ήταν πολύ ενθουσιασμένος με την προοπτική ενός νέου άλμπουμ σύντομα, και ο Geddy Lee και ο Alex Lifeson δεν άργησαν να μοιραστούν τον ενθουσιασμό του. Το τρίο πρότεινε την ιδέα στον μάνατζερ και τον παραγωγό τους που είχαν ήδη χαράξει ένα διετές σχέδιο για αυτούς, αλλά συμφώνησαν στην ξαφνική αλλαγή και ακύρωσαν το πρόγραμμα.
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, ξαναβρέθηκαν στα Phase One Studios στο Τορόντο τον Ιούλιο του 1980 με μέλη του rock συγκροτήματος Max Webster, για να ηχογραφήσουν το “Battlescar” για το άλμπουμ τους Universal Juveniles (1980). Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ο στιχουργός των Max Webster, Pye Dubois, πρότεινε ένα τραγούδι που πίστευε ότι ήταν κατάλληλο για τους Rush , και αυτό τελικά εξελίχτηκε στο “Tom Sawyer”. Στη συνέχεια, οι Rush μετακόμισαν στο Stony Lake του Οντάριο για να γράψουν και να προετοιμάσουν το υλικό για το νέο τους άλμπουμ. Οι ηχογραφήσεις ήταν παραγωγικές, με το “The Camera Eye” να είναι το πρώτο τραγούδι που προέκυψε, ενώ ακολούθησαν τα “Tom Sawyer”, “Red Barchetta”, “YYZ” και “Limelight”. Μετά τις αρχικές ηχογραφήσεις, οι Rush επέστρεψαν στα Phase One Studios με τον συμπαραγωγό τους Terry Brown και ετοίμασαν τα demos των τραγουδιών. Το συγκρότημα δούλεψε πάνω τους ακόμα περισσότερο στη διάρκεια των προβών της περιοδείας τους 1980-1981 που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο, η οποία περιελάμβανε τα “Tom Sawyer” και “Limelight” στο set list πριν καν ηχογραφηθούν κανονικά για το άλμπουμ.
Με το υλικό πλήρως προετοιμασμένο, οι Rush ηχογράφησαν το “Moving Pictures” τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 1980 στο Le Studio στο Morin-Heights του Κεμπέκ. Το στούντιο είχε πρόσφατα εξοπλιστεί με ένα ψηφιακό μηχάνημα 48 καναλιών, το οποίο ήταν άγνωστο στο συγκρότημα και χρειαζόταν να αφιερώσουν χρόνο για να εξοικειωθούν με τον εξοπλισμό. Το “Moving Pictures” είναι το πρώτο άλμπουμ του Brown σε ψηφιακή παραγωγή.
1939– Γεννιέται ο Ray Manzarek, Αμερικανός κημπορντίστας, διάσημος σαν μέλος των Doors, και συνιδρυτής του συγκροτήματος με τον τραγουδιστή και στιχουργό Jim Morrison το 1965.
Ο Manzarek εισήχθη στο Rock and Roll Hall of Fame το 1993 σαν μέλος των Doors. Ήταν συνιδρυτικό μέλος των Nite City από το 1977 έως το 1978, και των Manzarek–Krieger από το 2001 μέχρι τον θάνατό του το 2013. Η USA Today τον χαρακτήρισε σαν “έναν από τους καλύτερους κημπορντίστες όλων των εποχών”.
1959– Γεννιέται ο Brian Robertson, rock κιθαρίστας, περισσότερο γνωστός σαν πρώην μέλος των Thin Lizzy και Motörhead. Ο Robertson γεννήθηκε στο Clarkston, Renfrewshire (τώρα μέρος του East Renfrewshire), όπου παρακολούθησε μαθήματα στο γυμνάσιο Eastwood στο κοντινό Newton Mearns, και έγινε μουσικός. Σπούδασε βιολοντσέλο και κλασικό πιάνο για οκτώ χρόνια πριν ασχοληθεί με την κιθάρα και τα ντραμς. Έπαιζε σε συναυλίες στην περιοχή του με συγκροτήματα όπως οι Dream Police, που αργότερα εξελίχθηκαν στους Average White Band.
Τον Ιούνιο του 1974, οι Thin Lizzy έκαναν οντισιόν για δύο νέους κιθαρίστες και κανονίστηκε μια πρόβα για τον Robertson. Σε ηλικία 18 ετών, ο Robertson ανέλαβε, μαζί με τον Scott Gorham στην άλλη κιθάρα. Του δόθηκε το παρατσούκλι “Robbo” από τον Phil Lynott για να τον ξεχωρίζει από τον ντράμερ Brian Downey. Οι δύο κορυφαίοι κιθαρίστες δημιούργησαν ένα χαρακτηριστικό μέρος του χαρακτηριστικού ήχου των Thin Lizzy, ο οποίος καθιερώθηκε σαν η “δίδυμη κιθαριστική τους επίθεση”. Κατά τη διάρκεια της περιόδου του στο συγκρότημα, ο Robertson συμμετείχε σε πέντε στούντιο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν από τους Thin Lizzy, τα “Nightlife” (1974), “Fighting” (1975), “Jailbreak” (1976), “Johnny the Fox” (1976), “Bad Reputation” (1977) και ένα ζωντανό άλμπουμ, το “Live and Dangerous” (1978).
Ο Robertson σχημάτισε τους Wild Horses μαζί με έναν άλλο Σκωτσέζο, τον μπασίστα των Rainbow, Jimmy Bain, το 1977, ενώ ανάρρωνε από έναν τραυματισμό του. Μετά την τελική του αποχώρηση από τους Thin Lizzy το 1978, επανήλθε στο σχήμα αυτό. Σημειώνοντας μόνο μια μικρή επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο, το συγκρότημα διαλύθηκε μετά την κυκλοφορία δύο άλμπουμ, “Wild Horses” (1980) και “Stand Your Ground” (1981).
Αμέσως μετά αντικατέστησε τον “Fast” Eddie Clarke σαν ο βασικός κιθαρίστας των Motörhead τον Μάιο του 1982. Ηχογράφησε μαζί τους το “Another Perfect Day”, το μοναδικό στούντιο άλμπουμ του με το γκρουπ.
1982– Κυκλοφορεί το “English Settlement”, που είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ και το πρώτο διπλό άλμπουμ του αγγλικού rock-post punk συγκροτήματος XTC, από τη Virgin Records. Σηματοδότησε μια στροφή προς τα πιο ατμοσφαιρικά pop τραγούδια που θα κυριαρχούσαν στις μεταγενέστερες κυκλοφορίες του XTC, με έμφαση στην ακουστική κιθάρα, την ηλεκτρική κιθάρα 12 χορδών και το μπάσο. Σε ορισμένες χώρες, το άλμπουμ κυκλοφόρησε σαν απλό LP με πέντε κομμάτια να έχουν αφαιρεθεί. Ο τίτλος αναφέρεται στο Uffington White Horse που απεικονίζεται στο εξώφυλλο, στην “τακτοποίηση” των απόψεων και στην αγγλικότητα που το συγκρότημα ένιωσε ότι “χαρακτήρισε” τον δίσκο.
Οι XTC ηχογράφησαν το άλμπουμ στο The Manor Studio στο Oxfordshire με παραγωγό τον Hugh Padgham, τον μηχανικό των δύο προηγούμενων LP τους. Σε σύγκριση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες του συγκροτήματος, το English Settlement παρουσίασε πιο περίπλοκες και δύσβατες συνθέσεις, πιο εκτενείς ενορχηστρώσεις, στίχους που κάλυπταν ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα και ένα ευρύτερο φάσμα μουσικών στυλ. Ο κύριος συνθέτης Andy Partridge ήταν κουρασμένος από το εξαντλητικό πρόγραμμα περιοδειών που επέβαλε η δισκογραφική και το management τους και πίστευε ότι η επιλογή ενός ήχου λιγότερο κατάλληλου για ζωντανές εμφανίσεις θα ανακούφιζε την πίεση για περιοδείες. Τρία σινγκλ προέκυψαν από το άλμπουμ: “Senses Working Overtime” (Νο 10), “Ball and Chain” (Νο 58) και “No Thugs in Our House” (δεν εμφανίστηκε στα chart).
