RUSH: Συνεχίζουν στο δρόμο των synths με το “Hold Your Fire” του 1987

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Το “Hold Your Fire” είναι το δωδέκατο στούντιο άλμπουμ του καναδικού τρίο των Rush, που κυκλοφόρησε στις 8 Σεπτεμβρίου 1987. Ηχογραφήθηκε στο The Manor Studio στο Oxfordshire, στο Ridge Farm Studio στο Surrey, στο Air Studios στο Montserrat και στο McClear Place στο Τορόντο. Το “Hold Your Fire” ήταν το τελευταίο στούντιο άλμπουμ των Rush που κυκλοφόρησε εκτός Καναδά από την PolyGram/Mercury. Η μπασίστας και τραγουδίστρια της Τρίτης Aimee Mann συμμετείχε στα φωνητικά του “Time Stand Still” και εμφανίστηκε στο βίντεο που σκηνοθέτησε ο Zbigniew Rybczyński.

Μετά το τέλος της περιοδείας για το “Power Windows” το 1986, τα μέλη της μπάντας σταμάτησαν κάθε δραστηριότητα το καλοκαίρι για να περάσουν περισσότερο χρόνο με τις οικογένειές τους. Πέρασαν μερικοί μήνες και η τριάδα αποφάσισε να ξαναρχίσει να ασχολείται με τη σύνθεση. Ο Neil Peart άρχισε να γράφει στίχους σε ένα εξοχικό σπίτι στις αρχές Σεπτεμβρίου. Εν τω μεταξύ, ο Geddy Lee άρχισε να συνθέτει σε ένα keyboard συνδεμένο με υπολογιστή Macintosh χρησιμοποιώντας λογισμικό που ονομάζεται Digital Performer, που θα ήταν χρήσιμο τόσο για τα στάδια συγγραφής όσο και για την παραγωγή, και ο Alex Lifeson έκανε δοκιμαστικές εγγραφές σε κασέτες κασέτες στο σπίτι.  Ο Peart χρησιμοποίησε επίσης το Mac για να γράψει κάποιους στίχους για το άλμπουμ, και ήθελε να κάνει κάτι στο ίδιο πνεύμα με το “Power Windows”, αυτή τη φορά δουλεύοντας γύρω από το θέμα του χρόνου. Ωστόσο, αφού έγραψε τους στίχους για το πρώτο τραγούδι  “Time Stand Still”, άρχισε να προκύπτει περισσότερο υλικό που έκανε κεντρικό θέμα το “ένστικτο,” που ήταν ο λόγος για τον τίτλο του άλμπουμ “Hold Your Fire”. Ένα απόγευμα αργότερα εκείνου του μήνα, ο Peart και ο Lee έδειξαν ο ένας στον άλλο το υλικό στο οποίο εργάζονταν και συζήτησαν επίσης μερικές ιδέες για τους στίχους, οι οποίες θα περιλαμβάνονταν στα “Mission”, “Open Secrets” και “Turn the Page”.

Η ηχογράφηση του “Hold Your Fire” ξεκίνησε στις 5 Ιανουαρίου 1987 στο The Manor Studio στην Αγγλία. Εκεί ηχογραφήθηκαν τα ντραμς, το μπάσο, τα βασικά πλήκτρα, οι κιθάρες και τα κύρια φωνητικά. Τα πλήκτρα, οι κιθάρες και τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν ψηφιακά, ενώ τα ντραμς και το μπάσο, όπως προτιμούσε ο Peart, ηχογραφήθηκαν χρησιμοποιώντας αναλογικό μαγνητόφωνο, το οποίο αργότερα μετατράπηκε σε ψηφιακή κασέτα. Στις 7 Φεβρουαρίου, το συγκρότημα πήγε στο Ridge Farm Studio για να προσθέσει ο Andy Richards κάποια επιπλέον πλήκτρα,  καθώς και να βάλει όλα τα ηχογραφημένα μέρη οργάνων σε μια ψηφιακή μηχανή. Ο Lifeson μπορούσε επίσης να γράφει overdubs κιθάρας ενώ ηχογραφούσε στο Ridge Farm.

Το συγκρότημα πήγε στο AIR Montserrat την 1η Μαρτίου για να ξεκινήσει την παραγωγή overdubs κιθάρας,  και αργότερα στα McClear Place Studios στο Τορόντο τρεις εβδομάδες αργότερα για να ολοκληρώσει τα overdubs, να ηχογραφήσει τις ενορχηστρώσεις από τον Steve Margoshes για το “High Water”, “Mission” και “Second Nature”, και κάποια πρόσθετα φωνητικά μέρη, όπως τα φωνητικά της Aimee Mann για τα “Time Stand Still” και “Prime Mover”, και τη χορωδία gospel. Η ηχογράφηση ολοκληρώθηκε στις 24 Απριλίου  και η μίξη έλαβε χώρα από τις 7 Μαΐου στο William Tell Studio στο Παρίσι. Ο Lee έκανε master στο άλμπουμ με τον Bob Ludwig στο Masterdisk στη Νέα Υόρκη μέχρι τα μέσα Ιουλίου.

1986– Το “Crash” είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού synth-pop συγκροτήματος Human League, που κυκλοφόρησε από την Virgin Records. Το άλμπουμ θα έδινε στο συγκρότημα το δεύτερο νούμερο ένα single στις ΗΠΑ,  το “Human”, την ίδια χρονιά. Η παραγωγή έγινε από το αμερικανικό ντουέτο  παραγωγής των Jimmy Jam και Terry Lewis, οι οποίοι έγραψαν επίσης πολλά κομμάτια.

Αφού πέρασαν δύο χρόνια ηχογραφώντας το τέταρτο άλμπουμ τους, το “Hysteria”, το οποίο γνώρισε μόνο μέτρια εμπορική επιτυχία, το συγκρότημα δυσκολεύτηκε να ηχογραφήσει νέο υλικό. Μέχρι το 1985, ο μουσικός/συνθέτης Jo Callis είχε αποχωρήσει από το γκρουπ. Η Virgin Records, ανήσυχη για την έλλειψη προόδου πήρε την πρωτοβουλία και κάλεσε τους επικεφαλής του συγκροτήματος σε μια συνάντηση όπου αναζητήθηκε λύση. Καθώς το πρόβλημα θεωρήθηκε ότι ήταν η έλλειψη παραγωγής, προτάθηκε στο συγκρότημα να δεχτεί μια προσφορά να συνεργαστεί με το δίδυμο παραγωγής Jimmy Jam και Terry Lewis με έδρα τη Μινεάπολη. Ο Jam και ο Lewis είχαν γράψει και ήταν παραγωγοί τους  S.O.S. Band, Cherrelle και Alexander O’Neal, και μόλις είχαν τελειώσει τη δουλειά στο πετυχημένο άλμπουμ της Janet Jackson, “Control”. Είχαν δείξει ενδιαφέρον για τους Human League μετά την επιτυχία των κυκλοφοριών τους στις ΗΠΑ. Επίσης αναζητούσαν μια ευκαιρία να περάσουν στην mainstream ποπ και τους είδαν σαν την τέλεια ευκαιρία.

1987– Το “Go On…” είναι το τρίτο άλμπουμ του αμερικανικού pop rock συγκροτήματος Mr. Mister, που κυκλοφόρησε από την RCA Records. Έχει έναν πιο σοβαρό τόνο από το προηγούμενο άλμπουμ τους,  “Welcome to the Real World”, το οποίο ήταν εμπορικά επιτυχημένο. Αυτό το άλμπουμ δεν τα πήγε τόσο καλά εμπορικά και θα γινόταν το τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησε από το συγκρότημα πριν διαλυθούν το 1990.

1988– Το “Suffer” είναι το τρίτο άλμπουμ του αμερικανικού punk rock συγκροτήματος Bad Religion, που κυκλοφόρησε από την ανεξάρτητη καλιφορνέζικη δισκογραφική εταιρεία Epitaph Records. Ήταν το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε και διανεμήθηκε από την εταιρεία. Μετά την κυκλοφορία του EP Back to the Known (1985), οι Bad Religion έκαναν μια προσωρινή παύση, μετά ενώθηκαν ξανά με τα αρχικά μέλη τους (εκτός από τον ντράμερ Jay Ziskrout) και εργάστηκαν για το πρώτο τους ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ μετά από πέντε χρόνια.

Αν και το “Suffer” δεν μπήκε στο Chart Billboard 200, έχει αναφερθεί από πολλούς κριτικούς σαν ένα από τα πιο σημαντικά punk rock άλμπουμ όλων των εποχών. Ένα πλήθος από συγκροτήματα punk τρίτου κύματος το αναφέρουν σαν κύρια έμπνευση, συμπεριλαμβανομένου του Fat Mike των NOFX, ο οποίος το αποκάλεσε σαν  “ο δίσκος που άλλαξε τα πάντα.”

1992– Το “Sweet Oblivion” είναι το έκτο στούντιο άλμπουμ των Screaming Trees, που κυκλοφόρησε από την Epic. Γρήγορα έγινε ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του συγκροτήματος με πάνω από 300.000 αντίτυπα με την βοήθεια  του single “Nearly Lost You”. Η μεγαλύτερη αυτή επιτυχία τους επωφελήθηκε από την παρουσία του στο “Singles: Original Motion Picture Soundtrack”, της ομότιτλης πετυχημένης ταινίας με πολλά άλλα δημοφιλή γκρουπ του Seattle εκείνης της εποχής . Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του άλμπουμ, ο αρχικός ντράμερ του συγκροτήματος Mark Pickerel έφυγε για να ακολουθήσει άλλους μουσικούς δρόμους και αντικαταστάθηκε από τον Barrett Martin.

2003– Το “Dance of Death” είναι το δέκατο τρίτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού κολοσσού Iron Maiden, που κυκλοφόρησε αρχικά στην Ιαπωνία στις 2 Σεπτεμβρίου και στη συνέχεια στις 8 Σεπτεμβρίου  στον υπόλοιπο κόσμο, με εξαίρεση τη Βόρεια Αμερική (όπου κυκλοφόρησε μια μέρα αργότερα). Το άλμπουμ ήταν μια αναλογική ηχογράφηση.

Η δεύτερη στούντιο κυκλοφορία τους μετά την επιστροφή του τραγουδιστή Bruce Dickinson και του κιθαρίστα Adrian Smith το 1999, το άλμπουμ περιλαμβάνει το πρώτο πλήρως ακουστικό κομμάτι της μπάντας, “Journeyman”, καθώς και το “New Frontier”, το μοναδικό τους τραγούδι που έγραψε ο ντράμερ. Nicko McBrain. Όπως και με το “Brave New World”, τον προκάτοχό του το 2000, η παραγωγή του δίσκου έγινε από τον Kevin Shirley, ο οποίος έχει συνεργαστεί με τους Iron Maiden σε όλες τις επόμενες κυκλοφορίες.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 893 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.