RUSH: Κατέχουν το στέμμα με το “A Farewell to Kings” το 1977

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

RUSH

Το “A Farewell to Kings” είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του καναδικού σούπερ τρίο  Rush, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1977 από την Anthem Records. Μετά την περιοδεία στο προηγούμενο άλμπουμ τους “2112” , που είδε το γκρουπ να φτάνει σε μια κορύφωση καλλιτεχνικής εκτίμησης και εμπορικής αποδοχής, άρχισαν να δουλεύουν για τη συνέχεια. Αποφάσισαν να ηχογραφήσουν στα Rockfield Studios στην Ουαλία, και ήταν η πρώτη φορά που οι Rush ηχογράφησαν ένα άλμπουμ εκτός Τορόντο. Το συγκρότημα επέκτεινε τον ήχο του με κάθε μέλος να παίζει νέα όργανα που δεν είχε χρησιμοποιήσει προηγουμένως και ηχογράφησε ένα μίγμα από σύντομα και μεγάλα τραγούδια.

Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε τρεις εβδομάδες, και ακολούθησαν δύο εβδομάδες μίξης στα Advision Studios στο Λονδίνο. Ο Peart είχε πει ότι το “2112” έκανε το συγκρότημα να ακούγεται περιορισμένο στον ήχο του, έτσι για το “A Farewell to Kings”, το γκρουπ αποφάσισε να γράψει υλικό που περιείχε όργανα που μπορούσαν να παίξουν φυσικά καθώς και νέα, επιτρέποντάς τους έτσι να παίζουν πολλά όργανα πάνω στη σκηνή. Σαν αποτέλεσμα, στο άλμπουμ ακούει κανείς τον Peart να παίζει καμπάνες ορχήστρας, σωληνοειδείς καμπάνες, κουδούνια και άλλα κρουστά. Ο Geddy Lee παίζει διπλό μπάσο (ένα Rickenbacker 4080) και Minimoog; και ο Alex Lifeson νέες κιθάρες και για πρώτη φορά, ένα συνθεσάιζερ πεντάλ μπάσου Moog Taurus (που θα χρησιμοποιούσε τόσο ο Lee όσο και ο Lifeson).

Η εξέλιξη στη σύνθεση ήταν εμφανής για το γκρουπ και σημάδεψε τις απαιτητικές μεγάλες σε διάρκεια και ιστορικές συνθέσεις τους όπως τα “Xanadu” και “Cygnus X-1 BookI.The Voyage”, οι πρώτες ενδείξεις για τη στροφή στον ήχο των keyboards εμφανίζονται εδώ, ενώ το single “Closer to the Heart” έφτασε στο Νο 36 στο Ηνωμένο Βασίλειο.

1980– Το “Strong Arm of The Law” είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού heavy metal συγκροτήματος Saxon. Κυκλοφόρησε από την Carrere, επτά μήνες μετά το “Wheels of Steel”, και έκανε το ντεμπούτο του στο βρετανικό chart στο No 11.

Το τελευταίο κομμάτι, “Dallas 1 PM” αφορά τη δολοφονία του John F. Kennedy. “Σκεφτήκαμε, “Πρέπει να βάλουμε έναν πυροβολισμό εκεί μέσα ή να βάλουμε τρεις;” θυμάται ο τραγουδιστής Biff Byford. “Στο τέλος ακολουθήσαμε τη θεωρία της συνωμοσίας και είχαμε τρεις πυροβολισμούς.” Σύμφωνα με τον κιθαρίστα Graham Oliver, το ομότιτλο κομμάτι ήταν εμπνευσμένο από ένα περιστατικό όπου το συγκρότημα οδηγούσε στο Whitehall και στη συνέχεια ακινητοποιήθηκε για να τους γίνει έλεγχος  από προσωπική ασφάλεια της τότε Βρετανίδας πρωθυπουργού, Μάργκαρετ Θάτσερ.

1989– Το “ Dr. Feelgood” είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού heavy metal συγκροτήματος Mötley Crüe, που κυκλοφόρησε από την Elektra. Το άλμπουμ ήταν στην κορυφή του Chart Billboard 200, κάνοντάς το το μοναδικό άλμπουμ του συγκροτήματος που είχε αυτή τη θέση . Ήταν το πρώτο άλμπουμ που ηχογράφησαν οι Mötley Crüe μετά την απόφασή τους για αποτοξίνωση και αποκατάσταση το 1989. Εκτός από το ότι είναι το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις των Mötley Crüe, θεωρείται ιδιαίτερα από τους μουσικοκριτικούς και τους φίλους τους το καλύτερο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος. Αυτό ήταν επίσης το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος που ηχογραφήθηκε με τον τραγουδιστή Vince Neil μέχρι το άλμπουμ του 1997 “Generation Swine”.

2000– Το “Calling the Wild” είναι το έβδομο σόλο άλμπουμ της Γερμανής τραγουδίστριας Doro Pesch. Κυκλοφόρησε το 2000, σε δύο διαφορετικές εκδόσεις για την ευρωπαϊκή αγορά και την αμερικανική. Για αυτήν την κυκλοφορία, η Doro άλλαξε ξανά εταιρεία, έχοντας υπογράψει συμβόλαια με την SPV/Steamhammer για τη Γερμανία και με την Koch Records για τις ΗΠΑ. Το “Calling the Wild” ήταν το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ μετά το ομώνυμο το 1990. Η αμερικανική έκδοση περιέχει επίσης remix κομμάτια από το προηγούμενο άλμπουμ της Doro, “Love Me in Black”. Το “Love Me Forever” είναι μια διασκευή του τραγουδιού των Motörhead από το άλμπουμ “1916” του 1991. Το “White Wedding” είναι μια διασκευή του επιτυχημένου single του Billy Idol του 1982.

2006– Το “A Twist in the Myth” είναι το όγδοο στούντιο άλμπουμ του γερμανικού power metal συγκροτήματος Blind Guardian. Αρχικά ήταν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει στις 5 Σεπτεμβρίου 2006 στην Ευρώπη (που έγινε η ημερομηνία κυκλοφορίας στη Βόρεια Αμερική), αλλά η Nuclear Blast άλλαξε την ημερομηνία κυκλοφορίας σε 1 Σεπτεμβρίου 2006. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε πολλές διαφορετικές μορφές: μια κανονική έκδοση, μια έκδοση digipak με ένα μπόνους κομμάτι και μπόνους CD και μια περιορισμένη έκδοση σε μορφή βιβλίου.

2014– Ο  Αμερικανός τραγουδιστής Jimi Jamison, γνωστός κυρίως από τη θητεία του στους Survivor, πέθανε την 1η Σεπτεμβρίου, στο σπίτι του στο Raleigh, στο Memphis του Tennessee, σε ηλικία 63 ετών. Η αυτοψία του έδειξε ότι είχε καρδιαγγειακή νόσο και στένωση των αρτηριών και ότι πέθανε από αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1154 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.