ROCKWAVE NIGHTS: Opeth και Leprous στις 3 Ιουλίου στην Αθήνα

NEWS

X LALALA & Rockwave Nights present: OPETH + LEPROUS 3 Ioυλίου 2024 Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού Αθήνα

Εννιά χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα, οι σημαντικότεροι Σουηδοί εκφραστές του progressive metal, Οpeth, θα μοιραστούν την σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Λυκαβηττού στις 3 Ιουλίου 2024  με τους πρωτοπόρους του σύγχρονου progressive Leprous στα Rockwave Nights!

Ένα ψυχεδελικό τρενάκι τρόμου που δραπετεύει από τη φλόγα της καταδίκης στις ήπιες νότες του Damnation, επιταχύνοντας όσο πλησιάζει το εφιαλτικό σκηνικό του Blackwater Park φτάνοντας στο σημείο της λύτρωσης υπό τον πολυτάραχο ήχο του Deliverance.

Η λατρεία και το πάθος τους για τον ήχο της δεκαετίας του ’70 μεταμόρφωσαν τους Οpeth σε ένα μουσικό πολυεργαλείο που διακρίνεται από progressive metal, folk και blues ακούσματα και μουσικές ενορχηστρώσεις  δύσκολες στην περίπλοκη απλότητά τους και πολυμήχανες στην ικανότητά τους να γοητεύουν με απολαυστικές, στοχαστικές μελωδίες. 

Οι Οpeth γοητεύουν προσφέροντας ένα μελαγχολικό ταξίδι άκρως προσωπικό, με αλλεπάλληλες σκοτεινές ιστορίες τρόμου, ονειροπόλους πρωταγωνιστές και εχθρικούς κομπάρσους που φορούν ποιητικούς μανδύες βαμμένους στα χρώματα της αιώνιας αναζήτησης. Τα γεμάτα νοσταλγία και μελόδραμα φωνητικά του Mikael Åkerfeldt, που από τις αρχές της δεκαετίας του ’90  σημάδεψαν γενιές από metal fand, διδάσκουν ότι η βαρύτητα δεν έρχεται όταν brutal φωνητικά καταπίνουν τον ήχο της κιθάρας, αλλά αντιθέτως, η ουσία της βαρύτητας εντοπίζεται περισσότερο στα συναισθήματα, στην αναζήτηση και στις βαριές προόδους συγχορδιών. 

Μαζί τους Οι κυβερνήτες του σύγχρονου “progosphere”, Leprous!

Η ικανότητα των Leprous να αλλάζουν τόσο ευρηματικά τις διαθέσεις και τον ρυθμό στο ίδιο τραγούδι είναι εντυπωσιακή.  Μουσικά, ο παράδεισος γίνεται κολαση, το βαρύ εναλλάσσεται με το μελωδικό, η θλίψη δίνει τη θέση της στην καλλιτεχνική δημιουργικότητα και οι  πολυσύνθετες αρμονίες αγκαλιάζουν αβίαστα το καθαρό φαλτσέτο.

Ο Einar Solberg αναλαμβάνει την προοδευτική συγκόλληση αντίθετων ήχων και εναλλασσόμενων ρυθμών με μια ατρόμητη διάθεση εφευρετικότητας και μαγευτικής μελαγχολίας. H φωνή του Solberg ωριμάζει, ξεφεύγοντας από τα όρια του “κανονικού” και εισέρχεται στη σφαίρα του υπερφυσικού.

Η καταγραφή των συναισθημάτων γίνεται με μανιακή τελειότητα με τη βοήθεια μιας διευρυμένης παλέτας ηχοχρωμάτων με ακαριαίες κορυφώσεις και απρόσμενες επαναφορές σε μια αδιαπραγμάτευτα σκοτεινή πραγματικότητα.

Μια θεραπευτική διαδρομή με οδηγό την ερευνητική προσέγγιση που καταλήγει σε μονοπάτια δύσβατα χωρίς όμως να είναι μοναχικά. Οι υπνωτικές, μακροσκελείς και πλούσιες συναισθηματικά συνθέσεις που χαρακτηρίζουν τα “Τhe Price”, “Βelow”, “From The Flame”, “Castaway Angels”, “Αlleviate” ζωντανεύουν σε αυτήν τη διαδρομή.

Mη χάσετε τους Opeth παρέα με τους Leprous στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού στις 3 Ιουλίου 2024 στα Rockwave Nights!

Facebook Event

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1188 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.