BLADE: “Joker and Clowns”

ALBUM

Blade_Joker And Clow

Το “Joker and Clowns” αποτελεί ένα ακόμα ντεμπούτο στον κυκεώνα κυκλοφοριών παγκοσμίως. Πρόκειται για το εν λόγω των Φινλανδών Blade, που μετρούν λίγα έτη ζωής, ευρισκόμενοι σε «εμβρυακή φάση», με σημείο ενάρξεώς της το 2020.

Με τις επιρροές τους τοποθετούμενες σε συγγενικούς ήχους των δεκαετιών ’70s και ’80s και καθομολογούμενες από τις πρώτες νότες του εναρκτήριου “Never Stop Rocking”, πρώτης από τις εννέα συνθέσεις σχετικής εμπνεύσεως, έρχονται να καταθέσουν στον ακροατή συγκεκριμένη πρόταση και δήλωση προσωπική.

Το “Burning Eyes” με τις «συνθετικές πινελιές», εχέγγυο «παιδικότητας» και νοσταλγικής αποστροφής, συμπράττοντας με το “Column Of Fire”, κάνουν τα ανωτέρω σαφή και έκδηλα. Ως τέτοια και μόνο θα πρέπει να εκληφθεί και η μόνη «ξενίζουσα», μουσικά «έκφανση», που «φωλιάζει» στην επανεκτέλεση του “Maniac” του Michael Sembello, πρόταση και προσέγγιση ουδόλως κουραστική ή αντιαισθητική.

Η glam rock αισθητική του “My Demons” είναι μία ακόμα στάση στη «μουσική χρονομηχανή», ενώ το “Alone” συνεισφέρει την πιο όμορφη και συναισθηματική στιγμή του δίσκου, «προσαρτημένη» πλήρως και αυτή στην αισθητική μιας ολόκληρης εποχής.

Τα εναπομείναντα “Hey Dude”, “Hot And Wired”, “Joker And Clown” και “Tell Me”, επικοινωνούν την πιο προσωπική έκφραση των Φινλανδών, με κάπως «αποκλίνουσα» από τα προαναφερθέντα και «εκμορντενισμένη φόρμα», σε ένα στυλ που μοιάζει να ήταν, «εκ γενετής», «ταμάμ» για τους ίδιους.

Η αρκετά καλή παραγωγή και το …. «νερό της Σκανδιναβίας», που σε ένα από τα πολλά «μονοπάτια», όπως αυτό του hard rock, δείχνει να «γεννά ατελείωτα», «παιδιά» και «εγγόνια», καθιστούν έντονα δηλωτική την ποιότητα, αρκούντως ικανοποιητική για ντεμπούτο.

Η λογική που συχνά πυκνά γίνεται «κοινή», καθιστά αξιωματική την «ξεχωριστή θέση» ενός δημιουργήματος, συναρτήσει του αν θα επέστρεφε ο ακροατής σε αυτό. Ο υποφαινόμενος πιθανότατα θα το έκανε χωρίς δισταγμό, στο συγκεκριμένο, αλλά η ουσία έγκειται στο ότι δύσκολα και ο πιο δύσπιστος σε τούτο εδώ το πόνημα, θα έβρισκε πειστικά επιχειρήματα ουσιαστικής και δικαιολογημένης, ολοκληρωτικής απαξίωσης.

Tracklist:
Never Stop Rocking
Burning Eyes
Column Of Fire
My Demons
Alone
Hey Dude
Hot And Wired
Joker And Clown
Tell me
Maniac

Line-Up:
Pepe Tamminen (Vocals)
Pekka Viljanen (Guitar)
Jaakko Paljakka (Guitar)
Janne Viljakainen (Bass and Keyboards)
Henrik Hyöppönen (Drums)

Είδος: Hard Rock / Heavy Rock
Δισκογραφική: Inverse Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 13 Οκτωβρίου 2023

Οι Blade στο διαδίκτυο:
Facebook
Instagram
Bandcamp
Spotify

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 529 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».