Η ανακοίνωση της συναυλίας του Paul Di’ Anno στην Αθήνα μου δημιούργησε δίλλημα στο κατά πόσο ήθελα να παραβρεθώ. Είχα ακούσει και διαβάσει πολλά για την απόδοση αλλά και τη συμπεριφορά επί σκηνής του αρχικού τραγουδιστή των Iron Maiden. Τη ζυγαριά στο να τρέξω για το μαγικό χαρτάκι, έγειρε το γεγονός ότι το ‘Killers’ ήταν ένα από τα πρώτα heavy metal album που πρόσθεσα στην εφηβική μου δισκοθήκη. Επίσης καμία από τις προηγούμενες φορές που μας είχε επισκεφθεί δεν είχα καταφέρει να τον δω.
Οι αρχικοί οιωνοί ευνοϊκοί καθώς δέκα μέρες πριν τη συναυλία της Τετάρτης είχε ανακοινωθεί ήδη το sold out. Χαμόγελο σχηματίστηκε φτάνοντας έξω από το αγαπημένο μου Gagarin, αντικρίζοντας πλήθος κόσμου όλων των ηλικιών να περιμένουν με υπομονή να περάσουν στο χώρο. Προσμονή και έξαψη που δημιούργησε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα η οποία στο άκουσμα του ‘The Ides of March’ από τα ηχεία παράλληλα με την εμφάνιση του συγκροτήματος επί σκηνής οδήγησαν σε heavy metal παροξυσμό. Αποθέωση ακολούθησε την είσοδο του θρυλικού τραγουδιστή με το αναπηρικό αμαξίδιο. Τα προβλήματα υγείας του γνωστά πλέον σε όλους, οπότε κάθε προσπάθεια να εξιστορηθεί αυτή η συναυλία με απόλυτα μουσικούς όρους είναι άτοπη.
Είσοδος με το ‘Wrathchild’ και το κατάμεστο Gagarin παραληρεί. Ρίγη συγκίνησης και στην αφιέρωση του ‘Remember Tomorrow’ στον πρόωρα χαμένο σύντροφό του Clive Burr. Σε αρκετά καλό επίπεδο η φωνή του μέχρι και το ‘Strange World’ τουλάχιστον, όπου στο solo του Gus αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τη σκηνή, επιστρέφοντας για το κλείσιμο του τραγουδιού. Κάτι που επαναλήφθηκε μερικές φορές ακόμα μέχρι το τέλος. Έμοιαζε να υποφέρει από τους πόνους και κάθε φορά που πιστέψαμε ότι δεν θα συνεχίσει άλλο, το αλάνι μας διέψευσε καθώς το πάλεψε μέχρι τέλους για να ολοκληρώσει το set του. Punk αντίληψη για τη ζωή και τη σκηνή σαν το T-shirt ‘The Exploited’ που φορούσε. Δεν έχασε το χιούμορ του όμως ούτε λεπτό και με τις φλεγματικές ατάκες του σκόρπισε χαμόγελα στο κοινό. Από το ‘Phantom of the Opera’ έως και το ‘Iron Maiden’ που έκλεισε τη βραδιά όλοι με πάθος σιγοντάραμε στα lead φωνητικά. Στο refrain του ‘Running Free’ δε, ξανασκέφτηκα σοβαρά να κόψω το κάπνισμα.
Ο έτερος βασικός πυλώνας της βραδιάς όμως ήταν ο Gus G και το συγκρότημα οδοστρωτήρα που είχε ‘στήσει’ για τις ανάγκες αυτών των live. Είναι γνωστό και περιττό από τη μεριά μου να αναλύσω, το μουσικό εκτόπισμα του Gus G. Θα πω μόνο ότι είμαστε ιδιαίτερα τυχεροί που ζούμε στην ίδια μουσική εποχή με αυτό το κιθαριστικό φαινόμενο. Αντιμετώπισε τις παραπάνω δυσκολίες με ανεπανάληπτο επαγγελματισμό και συγκινητική προσήλωση. Άξιοι συμπαραστάτες και τα υπόλοιπα μέλη που απέδωσαν άψογα το σύνολο του setlist, ενώ με την καταπληκτική τους απόδοση ύψωσαν ασπίδα προστασίας στον Paul Di’Anno. Κάτι που και ο ίδιος κατάλαβε ευχαριστώντας τους πλειστάκις επί σκηνής. Ψαρωτική στην απόδοση της η Έλενα Κοτινά στη δεύτερη κιθάρα δεν έχασε ούτε νότα στα solo της, ενώ ο Κώστας Ταλταμπάνης στο μπάσο και ο Μηνάς Χατζημηνάς στα drums προσέθεσαν όγκο και σιγουριά στο τελικό αποτέλεσμα. Οφείλω να ομολογήσω ότι απ’ όλη τη συναυλία και απελευθερωμένος από την ανησυχία για την κατάσταση της υγείας του τραγουδιστή, απόλαυσα περισσότερο τα ορχηστρικά ‘Genghis Khan’ και ‘Transylvania’.
Αντικειμενικός σκοπός επετεύχθη. Χαρούμενα και συγκινημένα πρόσωπα ξεχύθηκαν στη Λιοσίων με το τέλος του live. Θα ευχηθώ από καρδιάς ο Paul Di’Anno να ξεπεράσει γρήγορα τα προβλήματα υγείας του και να σταθεί ξανά όρθιος. Πέρα και πάνω από τη μουσική αυτό είναι το σημαντικότερο, καθώς εμείς έχουμε τα σπουδαία albums του για να μας συντροφεύουν. Κλείνοντας, ένα μεγάλο μπράβο στους διοργανωτές για την άρτια οργάνωση και το υπερτίμιο αντίτιμο εισιτηρίου που είχαν ορίσει και ένα ακόμα μεγαλύτερο στο κοινό που στήριξε, τραγούδησε και εν τέλει απογείωσε όλη τη βραδιά.
Setlist:
Wrathchild
Sanctuary
Purgatory
Drifter
Murders in the Rue Morgue
Remember Tomorrow
Genghis Khan
Killers
Marshall Lockjaw (Killers’ song)
Strange World
Charlotte the Harlot
Transylvania
Phantom of the Opera
Running Free
Prowler
Encore:
Iron Maiden
