NORDIC GIANTS: “Symbiosis”

ALBUM

Ξυπνάς κάθε πρωί με διαφορετική διάθεση. Αλλάζεις δεκάδες διαθέσεις κατά την διάρκεια της μέρας. Μιλάς με κόσμο, αλλά οι συνομιλίες που κάνεις με τον εαυτό σου είναι πολύ περισσότερες και δεν μπορεί να τις ακούσει κανένας, μερικές φορές ούτε και εσύ ο ίδιος. Με άλλες τόσες σκέψεις σε έναν υπερφορτωμένο εγκέφαλο, διατάζεις τον εαυτό σου να κλείσει τον κύκλο της μέρας σου με εκείνον τον μικρό θάνατο, που είναι τόσο αναγκαίος για το reset του οργανισμού, για να αντέξει τον επόμενο κύκλο. Η ατελείωτη έννοια της συμβίωσης, για όσους κύκλους αντέξεις.

Οι μυστηριώδεις Nordic Giants δεν μας έχουν δώσει και πολλά στοιχεία για την ταυτότητα τους, πέρα από το γεγονός ότι ακούν στα ονόματα Rôka και Löki. Ακόμα και η δισκογραφία τους τα τελευταία δέκα χρόνια είναι μέσα στην ομίχλη, αφού δυσδιάκριτα κυκλοφορούν ολοκληρωμένα albums, EP που αλληλοσυμπληρώνονται, projects με την μορφή album και remix/live συλλογές. Όμως αυτό που μας έχουν δώσει απλόχερα μέχρι τώρα, είναι μια ασύλληπτα ποιοτική συλλογή μουσικής με προσωπικότητα και ταυτότητα, με τόσο έντονο συναίσθημα και απαράμιλλη ατμόσφαιρα, που ξεκάθαρα δεν ξεχνάς το όνομα τους εφόσον τους έχεις ακούσει έστω και μια φορά. Και αυτή τη φορά, μας προσφέρουν το δικό τους soundtrack για την συμβίωση χαρακτήρων, οργανισμών και νοτών.

Οι Γίγαντες της Σκανδιναβίας (αν και γεννούν την μουσική τους στην Αγγλία ενώ μάλλον κατάγονται από την Ινδία) λοιπόν, βρίσκονται στο peak της έμπνευσής τους και η αδιάσειστη απόδειξη για αυτό είναι το “Symbiosis”. Το νέο τους έργο αποτελείται από οκτώ κεφάλαια, τα έξι από αυτά όπως πάντα ορχηστρικά, ενώ σε δύο δανείζουν την φωνή τους εκλεκτοί καλεσμένοι.  Τι συμβαίνει όμως σε αυτή την συμβίωση;

Ο ήχος των Γιγάντων έχει από την γέννησή του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά – δεν είναι μικρό πράγμα να σε αναγνωρίζουν από την πρώτη σου νότα και μάλιστα, όταν δεν έχεις το αβαντάζ της φωνής. Έτσι και εδώ, η μαγεία ξεδιπλώνεται από τα πρώτα λεπτά του εναρκτήριου “Philosophy Of Mind”, ό,τι έχω αγαπήσει αυτά τα χρόνια από το ντουέτο βρίσκεται ήδη εδώ και με το πέρασμα του χρόνου γίνεται ακόμα καλύτερο. Η κάθε ακολουθία λειτουργεί σαν mRNA, κουμπώνει στο DNA και γίνεται μελωδία που νιώθω πως την ξέρω χρόνια και ακολουθεί την καθημερινότητά μου σαν προσωπικό μου score. Το “Anamorphia” και το κλείσιμο του album “Infinity” είναι σίγουρα δύο από τα πιο χαρακτηριστικά και ομορφότερα θέματα που έχουν χαρίσει ποτέ οι Giants, ενώ τα “ιντερλούδια” “Hjem” και “Spires Of Ascendency” λειτουργούν όπως πρέπει στο σύνολο, κινηματογραφικά, σαν γέφυρες στο rollercoaster συναισθημάτων που βιώνω κατά την διάρκεια της ακρόασης.

Μέσα στην πανδαισία ηχοτοπίων και ηχοχρωμάτων, σε αυτή την ονειρική ισορροπία cinematique/neo-classical/dream-pop/post-rock υβριδίου που έχει σκαρφιστεί και κατοχυρώσει το ντουέτο, δεν γίνεται να μην ξεχωρίσω ακόμα περισσότερο τα δύο τραγούδια με φωνητικά: το “Faceless” με καλεσμένο τον Alex Hedley και το “Spheres” με μούσα την Freyja, δεν δημιουργούν απλώς συγκίνηση, αλλά και μια φαντασίωση, μια προσμονή με την ελπίδα πως σύντομα, οι Nordic Giants θα δημουργήσουν ένα album εξ ολοκλήρου με φωνητικά, που με την σειρά της θα δημιουργήσει μια dreamy, ethereal ατμόσφαιρα, όπως αυτή που μοναδικά έχτισαν αυτά τα δύο.

Το “Symbiosis” αλλάζει (τις) διαθέσεις (μας) αλλά δημιουργεί και νέες, παρακινεί εικόνες αλλά και εμάς τους ίδιους να δημιουργήσουμε νέες εξαιτίας του, μας προ(σ)καλεί να το ζήσουμε ως ένα ζωντανό video-game με εμάς πρωταγωνιστές και εκείνο, soundtrack. Έχουμε ανάγκη μουσική σαν αυτό και κάθε έμπνευση των Nordic Giants, πέρα από κάθε ταμπέλα και ηχητικό όριο. Αν το αφήσεις, θα σε κάνει λίγο πιο διαφορετικό άνθρωπο, θα δώσει μια ακόμα διάσταση και extra χρώματα στην ματιά σου προς τον κόσμο γύρω σου. Αν το νιώσεις, σίγουρα θα σου μιλήσει.

Η απόλυτη συμβίωση. 

Είδος: Cinematic Neo-Classical Progressive Post-Rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 4 Φεβρουαρίου 2022

Nordic Giants official site: https://www.nordicgiants.co.uk/
Nordic Giants Bandcamp: https://nordicgiants.bandcamp.com/

Avatar photo
About Σπύρος Χονδρογιάννης 59 Articles
Γεννημένος στην Αθήνα την χρονιά που οι Rush κυκλοφόρησαν δύο albums, αλλά και που ο Alice Cooper μας καλωσόρισε στον εφιάλτη του, δεν πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να λατρέψει τους Sabbath του Dio και του Tony Martin, τους Fates Warning και τους Sanctuary, τους Candlemass και τους Crimson Glory. 15 χρόνια μετά, τον συνεπήρε η ποίηση των The Mission, Fields Of The Nephilim, And Also The Trees και Nosferatu, ενώ ο απόλυτος συνδυασμός μελωδίας και μαυρίλας του συστήθηκε με φρέσκους, τότε, ήχους των Paradise Lost, My Dying Bride, Anathema, Elend και Katatonia. Ολοκληρώθηκε μόλις ανακάλυψε την μαγεία του David Bowie, του Scott Walker, του Neil Hannon και του Jarvis Cocker αλλά και του J-Rock/Visual Kei πολύχρωμου κόσμου πριν πατήσει τα πρώτα -άντα του. ‘Οταν δεν ασχολείται με τα εξαναγκαστικά βιοποριστικά που ποσώς τον ενδιαφέρουν, κρατάει τα drum sticks του και νιώθει λίγο σαν τους ήρωες του, Neil Peart και Mark Zonder, ενώ ο υπόλοιπος ελεύθερος χρόνος του είναι και πάλι μουσική, μουσική, μουσική - και κινηματογράφος, καθώς τον σπούδασε, όπως και videogaming, γιατί το ιδανικό μέρος να ζει κανείς είναι ξεκάθαρα το Silent Hill, όλοι το ξέρουν αυτό.