Τα δύο χρόνια πανδημίας αποτέλεσαν μια από τις πιο δύσκολες εποχές για όλους μας. Για τους Mother Of Millions όμως, η πιο δύσκολη και τραγικότερη στιγμή είχε έρθει σχεδόν ένα χρόνο πριν από την πανδημία, με τον πρόωρο χαμό του μέλους της μουσικής τους οικογένειας και πληκτρά τους, Μάκη Τσαμκόσογλου.
Τρία χρόνια μετά και μετά από όλα τα στάδια του πένθους, η μπάντα επιστρέφει ως κουαρτέτο (αν και ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά πως ο Μάκης είναι ακόμα μαζί τους, “ανάμεσά” τους) και κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα: να εκφράζει τα συναισθήματά της σε απόλυτο βαθμό, μέσω της μουσικής της.
Το “Orbit” είναι το πρώτο βήμα του “the day after” τους και κάθε πρώτο βήμα οφείλει να είναι μικρό και σταθερό, μέχρι να νιώσει δυνατό, ασφαλές για να μεγαλώσει, να ανοιχτεί. Έτσι και εδώ, οι MoM καταθέτουν ένα ΕΡ με ένα intro, ένα νέο τραγούδι, μια διασκευή και μια νέα, διαφορετική εκτέλεση ενός παλαιότερου άσματος.
Με έναν κόμπο στο λαιμό πριν καν πατήσω το play στο “Orbit”, διστάζω για μερικά λεπτά – όμως η ανάγκη να ακούσω αυτό που έχουν να μου πουν οι τέσσερις μουσικοί από την Αθήνα είναι πολύ δυνατό, οπότε ανάβω ένα τσιγάρο και παίρνω την απόφαση.
Να πω πως ο κόμπος λύθηκε με την εισαγωγή “Where Do We Go From Here?”, θα πω ψέματα. Αντιθέτως, πολύ πριν τελειώσει το δίλεπτο intro, η συγκίνηση ήταν τόσο έντονη που δεν μπήκα καν στον κόπο να την συγκρατήσω. Ο πιανιστικός του χαρακτήρας φέρνει στο μυαλό τον Μάκη, το “σπασμένο” effect των keyboards θυμίζει την απώλειά του. Η μπάντα αποχαιρετά το ολοζώντανο φως του φίλου τους, καθώς ο Γιώργος Προκοπίου ρωτάει μουδιασμένα “I float, I hold your essence, where do I go from here? Will I always feel so drained?” – και “εκείνος” τους χαμογελά ζεστά, στρίβει τον καπνό του και τους κλείνει το μάτι, ήρεμος πλέον για την συνέχεια, για την “τροχιά” που χαράζουν οι τέσσερις φίλοι του.
Το “Orbit” που ακολουθεί, είναι αυτός ο νέος δρόμος, το νέο κεφάλαιο. Φρέσκος, δυναμικός ήχος που διατηρεί όμως την ευδιάκριτη και αναγνωρίσιμη μελαγχολία τους ενώ ταυτόχρονα δεν μοιάζει με καμία προηγούμενη δουλειά τους. Ένα τραγούδι που θα μας συγκινήσει ουκ ολίγες φορές συναυλιακά από εδώ και στο εξής, αλλά και στο ηχοσύστημά μας με τα απανωτά repeats.
Η τόσο ευδιάκριτη πλέον ταυτότητα της μπάντας αναβλύζει ακόμα και από την διασκευή στο “No Light, No Light” των Florence + The Machine, που έκαναν εντελώς δικό τους και που για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, με κέρδισε σαν τραγούδι δια “στόματος” MoM, ενώ το πρωτότυπο με είχε αφήσει αδιάφορο.
Το EP κλείνει όσο ανατριχιαστικά άρχισε, με μια πιανιστική version του “Rome” που πρωτοσυναντήσαμε στο album “Sigma”. Ένα από τα ομορφότερα τραγούδια που μας έχουν χαρίσει ποτέ, εδώ απογυμνώνεται “the Μάκης way” αλλάζοντας τις δυναμικές του. Η ερμηνεία του Προκοπίου είναι συγκλονιστική, με διαφορετικές εντάσεις και υφέσεις σε σχέση με το ηλεκτρικό original – μια παλέτα με μωβ ηχοχρώματα, που σκουραίνει εκείνο το ροζ του “Sigma” και την ήδη μελωδικά συννεφιασμένη διάθεση, δίνοντας την χαριστική βολή σε αυτή την εμπειρία της νέας εποχής των Mother Of Millions.
Το “Orbit” δεν είναι απλά ένα ΕΡ, είναι μια τίμια επανασύσταση που μας κοιτάζει κατάματα και δεν βλεφαρίζει ούτε μια στιγμή, μέχρι να χαμηλώσουμε εμείς το βλέμμα ή να κοιτάξουμε εμείς ακόμα πιο έντονα με υγρά μάτια και να αγκαλιάσουμε τούτη εδώ την προσπάθεια, με ακόμα μεγαλύτερη αγάπη από πριν. Το έχουν ανάγκη τόσο οι MoM, όσο και εμείς.
Είδος: Progressive Rock / Progressive Metal
Δισκογραφική: ViciSolum Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 6 Μαΐου 2022
Official website: http://www.motherofmillionsband.com
Official Facebook page: https://www.facebook.com/motherofmillionsband/
