Για περισσότερες από δύο δεκαετίες οι Ιάπωνες πρωτοπόροι του πειραματικού – προοδευτικού instrumental ήχου και ένα από τα επιδραστικότερα σχήματα παγκοσμίως στο χώρου τους, οι MONO, συνεχίζουν την αγαστή πορεία τους, αυτή τη φορά πλαισιώνοντας με τη μουσική τους το ντοκιμαντέρ του συμπατριώτη τους Yusaku Mitsuwaka, “My Story, The Buraku Story”.
Μετά το εξαιρετικό (εμβληματικό θα έλεγα) “Pilgrimage Of The Soul” του 2021, οι MONO, φροντίζουν να μας εκπλήξουν για άλλη μια φορά, αποτινάσσοντας κάποια τρανταχτά στοιχεία της έως τώρα πορεία τους, εναρμονίζοντας πλήρως τον συνθετικό τους οίστρο με τις ανάγκες ενός film και προσαρμόζονται (ως προετοιμασμένοι από καιρό) για τις συνθήκες ενός soundtrack και δη ενός ντοκιμαντέρ, το οποίο καταπιάνεται με ένα θέμα που αποτελεί ταμπού για την Ιαπωνική κοινωνία εδώ και αιώνες.
Το film, ξετυλίγει μια ακόμα κρυφή πληγή της Ιαπωνικής κοινωνίας, μια κοινωνική διάκριση / αποκλεισμό που έχει τις ρίζες της στη φεουδαρχία του 18ου αιώνα και συντηρείται έως τις μέρες μας. Αφορά την κάστα των Barakumin, που παρά την κατάργηση των καστών περί τα τέλη του 19ου αιώνα, η διάκριση αυτή διατηρήθηκε σιωπηρά έως και το σήμερα. Οι Barakumin (δηλαδή χωριάτες), ήταν κοινωνικές ομάδες που καταπιάνονταν με δύσκολα, «βρώμικα» ή απεχθή επαγγέλματα (δήμιοι, νεκροθάφτες, κλπ) κι αναγκάστηκαν να περιθωριοποιηθούν βόρεια ή δυτικά της ιαπωνικής ενδοχώρας.
Με το πέρασμα των ετών απέκτησαν κάποια οικονομική δύναμη, ανέπτυξαν την ιαπωνική μαφία και προσπάθησαν να διεισδύσουν πλαγιοτρόπως στην Ιαπωνική κοινωνία. Η κοινωνική προκατάληψη διαφαίνεται και σήμερα έντονη, με τις κυβερνήσεις να επιλέγουν την αποσιώπηση του ζητήματος και ο Ιάπωνας σκηνοθέτης, αποκαλύπτει το μέγεθος του αποκλεισμού, αφού η «βρώμικη» κάστα έχει εντυπωθεί και διαποτίσει το υποσυνείδητο των κατοίκων της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Δια του περιεχομένου της ταινίας και πέρα από αυτό, υπεισέρχεται η μουσική των MONO. Δεν είναι ότι πλαισιώνουν την ταινία μ’ ένα μουσικό χαλί, αλλά γίνονται αρωγοί κι άμεσοι συνεργάτες του Mitsuwaka, παρουσιάζοντας μια εξαιρετική δουλειά, στην πλέον ελεγειακή και δραματοποιημένη φάση τους, όπως αρμόζει σε μια τέτοια συνθήκη. Η μουσική τους προάγει την αφήγηση και τη συνοδεύει.
Εγκαταλείπουν τη χαρακτηριστική εναλλασσόμενη prog ένταση που μας είχαν συνηθίσει, αντικαθιστώντας τις δυναμικές κιθάρες και τα τύμπανα, με πιάνο, synths, έγχορδα δωματίου και χορωδιακές λούπες. Στήνεται μια μονολιθική ambient ατμόσφαιρα, που καθηλώνει, ταιριάζοντας απόλυτα με το ρεαλισμό ενός ντοκιμαντέρ. Ηλίου φαεινότερο ότι το “My Story, The Buraku Story”, αναδεικνύει μια πλευρά των MONO που μόνο ως εκλάμψεις έχουμε απαντήσει στο παρελθόν, όντας εκ του αποτελέσματος πεδίο πρόσφορο για περαιτέρω δημιουργία στο μέλλον.
Οι συνθέσεις λειτουργούν σε θεματικά ζεύγη, σε προσπάθεια να δομήσουν τη θεματολογία τους, δημιουργώντας έτσι μικρές θεματικές ακολουθίες. Το album διακρίνεται σε δύο ευδιάκριτες μουσικές ενότητες. Στο πρώτο μέρος η ατμόσφαιρα ξεπερνά τα σύνορα της μελαγχολίας και γίνεται με αργά βήματα προοδευτική με το πιάνο να έχει σημαίνοντα ρόλο. Στο δεύτερο σκέλος, το τοπίο αρμονικά διαφοροποιείται / μεταλλάσσεται σε drone/ambient διαθέσεις και ως απόλυτη κατακλείδα το “The Place” (το μόνο track με αγγλικό τίτλο) να θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τη μπάντα που ξέρουμε.
Το τεράστιο αυτό μουσικό μέγεθος που ακούει στο όνομα MONO, θεωρώ πως δε χαίρει της εκτεταμένης αναγνώρισης που του πρέπει από την μουσική κοινότητα. Σε κάθε τους εγχείρημα, τα βήματα προόδου είναι τόσο εμφατικά και πρωτοποριακά που επαφίεται στους μουσικόφιλους του μέλλοντος να τους αποδώσουν τα δέοντα. Το πρώτο τους soundtrack, δε θα μπορούσε να μη χαρακτηριστεί ως αριστουργηματικό.
Είδος: Soundtrack, Post-rock, Experimental Rock, Ambient
Δισκογραφική: Temporary Residence Ltd
Ημ. Κυκλοφορίας: 27 Μαΐου 2022
Web-Site: https://www.monoofjapan.com
Facebook: https://www.facebook.com/monoofjapan
YouTube Channel: https://www.youtube.com/c/MONOofJapan
Instagram: https://www.instagram.com/monoofjapan
Twitter: https://www.twitter.com/monoofjapan
