MIDNIGHT, TRIUMPHER, THE UNCONFESSED (25/5/25) Circus, Λάρισα

LIVE REPORT

Πιθανότατα η τελευταία μεγάλη συναυλία της φετινής χειμερινής σεζόν, σίγουρα η πιο πλούσια για πολλά χρόνια στη Λάρισα, ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία, με την εμφάνιση για μια και μοναδική συναυλία στη χώρα μας των Αμερικανών “Midnight”. Μαζί τους συνέδραμαν σε μια βραδιά μεγάλης έξαψης και πάθους, οι Λαρισαίοι “The Unconfessed”, αλλά και στην πρώτη τους επίσκεψη στην πόλη, οι Αθηναίοι “The Triumpher”.

THE UNCONFESSED

Ήταν η σειρά τους να αναλάβουν τον ρόλο του εκπροσώπου της τοπικής κοινωνίας και το έργο να ζεστάνουν τους παρευρισκόμενους, που σταδιακά είχαν αρχίσει να αυξάνονται, εις αναμονή μιας βραδιάς με μεγάλες προσδοκίες. Συνεπείς στο πρόγραμμα, ανέβηκαν στην σκηνή στις 20.30 και μετά από μια μικρή καθυστέρηση λόγω τεχνικών προβλημάτων, ξεκίνησαν την εκτέλεση κομματιών από την πρόσφατη κυκλοφορία τους με τίτλο  “Madness from the Sea”.
Έξι από αυτά θα είχαν την τιμητική τους, για ένα πόνημα σχεδόν 20ετίας που πρόσφατα με μεγάλη ικανοποίηση πήρε σάρκα και οστά. Ενδεικτικό για τις παθογένειες ενός χώρου που ελάχιστες χαραμάδες προβολής προσφέρει σε καλλιτέχνες και μπάντες που επιχειρούν να αφήσουν το μουσικό τους στίγμα.  Ίσως αρχικά ο ήχος να χωρούσε λίγη περισσότερη βελτίωση, ειδικά στις κιθάρες (που φαίνονταν ένα βήμα πιο κάτω σε ένταση), αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο να διοχετεύσουν ενέργεια και ζωντάνια, για να μας ταξιδέψουν στον δικό τους σκοτεινό φανταστικό κόσμο.

 Η περιήγηση ήταν σύντομη αλλά αρκετά περιεκτική, με ένα προσωπικό κράμα από black και death metal συστατικά να δονεί την ατμόσφαιρα, με αναμφισβήτητο επικό χαρακτήρα που αποτυπώνονταν και στην διάθεση των μελών πάνω στην σκηνή. Κάθε λεπτό που περνούσε η μπάντα απελευθερώνονταν σταδιακά και φάνηκε να το απολαμβάνει πειστικά (ο τραγουδιστής ιδιαίτερα εκφραστικός και αποκαλυπτικός)  και το δείγμα σε ένα κοινό που δεν περιορίστηκε σε “εγχώριους” προσκεκλημένους ήτανε γνήσια αντιπροσωπευτικό. Η κατάλληλη ευκαιρία να μοιραστούν το δικό τους προσωπικό μουσικό ταμπεραμέντο δεν πήγε χαμένη και ο τρόπος να στρώσουν το “χαλί” για τους έτερους καλεσμένους που θα ακολουθούσαν ήταν αρκετά ικανοποιητικός.

The Unconfessed setlist:

1. Pagan’s Wrath

2. The Voice from the Outer World

3. Full Moon Rise

4. Mountain High

5. Madness from the Sea

6. The Unconfessed

TRIUMPHER

Αν και η μεγάλη πλειοψηφία βρέθηκε στο Circus για το μεγάλο όνομα της βραδιάς (“Midnight”), αρκετοί εκμεταλλεύτηκαν  την ευκαιρία να απολαύσουν ζωντανά ένα από τα ανερχόμενα και κορυφαία, στο επικό heavy metal, συγκροτήματα της χώρας μας. Με δύο εμβληματικά για το είδος album στο “οπλοστάσιό” τους, σε δύο αλλεπάλληλες χρονιές μάλιστα, η συνθήκη ήταν ιδανική για μια πρώτη γνωριμία με το τοπικό κοινό.
Ακολουθώντας μια ισορροπημένη επιλογή κομματιών τόσο από το “Storming the Walls” όσο και από το “Spirit Invictus”, ξεκίνησαν όπως το συνηθίζουν, με την εισαγωγή του πιο πρόσφατου album και συνέχισαν με τα δύο επόμενα κομμάτια του (“Arrival of the Avenger” και “Athena”). Εμφατικά με περίσσιο πάθος, φανέρωσαν με το “καλημέρα” το αγωνιστικό τους αποτύπωμα και τη μαχητική τους διάθεση κάτι που συνεχίστηκε απρόσκοπτα ολόκληρη τη βραδιά, τόσο με τα επόμενα 5 κομμάτια του πρώτου album, όσο και με το “Triumpher” που έκλεισαν το πρόγραμμά τους.

Μπορώ να πως ότι σε σχέση με την προηγούμενη φορά που τους είδα (με “Crimson Glory” στην Θεσσαλονίκη) η απόδοση τους ήταν ένα σκαλοπάτι καλύτερη, τόσο όσον αφορά την εκτέλεση των κομματιών όσο και την ενέργεια τους πάνω στη σκηνή. Η φωνή σταθερή και ακμαία, η κιθάρα κουβαλούσε το μελωδικό φορτίο με συνέπεια, το μπάσο δονούσε με πυγμή και τα τύμπανα δυναμικά συμπλήρωναν ένα σύνολο που ήξερε καλά το ρόλο του.
Ιστορίες θνητών και Θεών, κατορθώματα ηρώων και μυθολογικές αφηγήσεις παρέλασαν υπό τους ήχους καυτού ατσαλιού κι ένα ολιγόλεπτο solo στα τύμπανα θα έβαζε ένα μικρό κερασάκι στο τελικό αποτέλεσμα. Ο ήχος ήταν σχετικά καλός , όχι τόσο καλός όσο μας είχε συνηθίσει το “Circus” σε προηγούμενα live και είχε και κάποιες μικρές μεταπτώσεις. Μια πρώτη γνωριμία με ήχους και παραστάσεις που δεν βλέπουμε τόσο συχνά πια στα “εδάφη” του σκληρού ήχου, έδωσαν μια διαφορετική πλουραλιστική χροιά στο αποψινό event λίγο πριν οι Midnight πάρουν για τα καλά τη σκυτάλη.

Triumpher setlist:

 1. Overture to Elysian

2.  Arrival of the Avenger

3.  Athena

4. I Wake the Dragon

5. Thunderer

6. Mediterranean Wrath

7. Storming the Walls

8. The Blazing Circle

9. Triumpher

MIDNIGHT

(Γράφει ο Απόστολος Κουφοδήμος)

Νομίζω πως η φετινή συναυλιακή χρονιά σε κλειστούς χώρους, έκλεισε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όταν ο τεράστιος Θωμάς Βαλάσης, με ενημέρωσε ότι θα έφερνε τους Midnight, ομολογώ ότι ένιωσα λίγο περίεργα, από την άποψη ότι δεν γνώριζα τη μπάντα. Ρωτώντας τον, κλασσική ερώτηση σε τέτοιες περιπτώσεις, “τι παίζουν οι Midnight”, μου απάντησε σεμνά και ταπεινά, “black metal με στοιχεία punk”. Το εν λόγω κράμα, μου φάνηκε άκρως ενδιαφέρον, και η αλήθεια είναι ότι περίμενα το συγκεκριμένο live με αρκετή αδημονία, προκειμένου να σχηματίσω και εγώ προσωπική άποψη για το σχήμα.

Φθάνοντας στο χώρο, και ρίχνοντας μια ματιά στα t shirts των θαμώνων, διαπίστωσα ότι είχαν μαζευτεί για τη συναυλία όλες οι φυλές του Ισραήλ ( λευτεριά στην Παλαιστίνη). Έβλεπες μπλουζάκια Slayer, Coroner, D.R.I, έβλεπες πάνκηδες, θρασάδες, μαλλιάδες και ροκαμπιλάδες. Οι πάλαι ποτέ μουσικοταξικοί διαχωρισμοί των αλησμόνητων eighties, τότε που τα μέταλλα πλακώνονταν με τα πανκιά στις αλήστου μνήμης οδομαχίες στην Προξένου Κορομηλά, φαίνεται πως έχουν καταχωνιαστεί για τα καλά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, χρησιμεύοντας ως υλικό, στους εμβριθείς μελετητές της σύγχρονης νεοελληνικής ταυτότητας.

Προσωπικά, διαπίστωσα, πως όλα τα ετερόκλητα μέλη των ως άνω ομάδων, συνεργάστηκαν αρμονικά στην thrash/punk γιορτή, που έστησε το τρίο από το Cleveland του Ohio. Ανοίγω μια παρένθεση. Κατά την άποψή μου, οι Midnight, παίζουν κλασσικό punk/rock n roll/thrash, με brutal extreme metal φωνητικά. Τα ακόρντα, τα κιθαριστικά ριφς, τα τύμπανα, παραπέμπουν σε Ramones, σε Sex Pistols, σε Motorhead εννοείται, και φυσικά σε Metallica. Το δισκογραφικό label της μπάντας, ανήκει στο χώρο του metal, όμως οι ίδιοι, πάλι κατά την υποκειμενική μου άποψη, πλησιάζουν περισσότερο την punk.

Εν πάση περιπτώσει τα προαναφερθέντα λίγη σημασία έχουν. Η ουσία βρίσκεται στο ότι για περίπου μια ώρα, οι Αμερικανοί έδωσαν ρεσιτάλ, και η συναυλία τους θα μείνει στην ιστορία. Το party που έστησαν ξεκίνησε από την πρώτη νότα, και το σύνολο του ακροατηρίου δεν ησύχασε ποτέ. Διαρκή stage diving, crowd surfing, και άφθονο “ξύλο” στο κέντρο της σκηνής. Μια γιορτή με όλη τη σημασία της λέξης. Τα περίπου 300 άτομα που βρέθηκαν στο Circus, -και εκδρομή από τη Θεσσαλονίκη έγινε για το live-, έδωσαν την ψυχή τους, από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία, συνδράμοντας τη μπάντα κατά τρόπο εκπληκτικό.

Τα μέλη των Midnight, προφανώς συνηθισμένα σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις λατρείας, πυροδότησαν εξ’ αρχής τον ενθουσιασμό του κοινού, τόσο με το δυναμισμό της εμφάνισής τους, όσο και με την επικοινωνιακή τους τακτική, Κομμάτια όπως τα “Satanic Royalty”, “Fucking Speed and Darkness”, “Black Rock n Roll” και “Cleveland Metal”, εκτόξευσαν την αδρεναλίνη, μεταδίδοντας στους πάντες κύματα  ευφορίας. Η set list της φετινής Hellish Tour, είχε και άλλα διαμάντια όπως τα “All Hail Hell”, “Unholy and Rotten” και  “Evil like a Knife”. Όλα ανεξαιρέτως τρίλεπτης τετράλεπτης διάρκειας, κατάλληλα για να σε “ανεβάζουν” κατά το κοινώς λεγόμενο.

Μοναδική βραδιά, που είχε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του γίγαντα Θωμά, που εμπνεύστηκε και υλοποίησε  την έλευση των Midnight στη Λάρισα.   

 Midnight setlist:

Satanic Royalty

Fucking Speed and Darkness

Cleveland Metal

Prowlin’ Leather

Vomit Queens

Expect Total Hell

Nuclear Savior

F.O.A.L.

Lust Filth and Sleaze

Evil Like a Knife

White Hot Fire

All Hail Hell

You Can’t Stop Steel

Unholy and Rotten

Φωτογραφίες: Δημήτρης Ζαμπός

Avatar photo
About Γιώργος Καπετανόπουλος 62 Articles
Μόλις άνοιξε τα μάτια κατάλαβε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην άβυσσο από την οποία προήλθε. Μόνο η τέχνη θα μπορούσε να κάνει υποφερτό το ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα. “Εικόνες και λέξεις” για την “γη της επαγγελίας” άκουγε περιπλανώμενος στους “δρόμους” πολλές φορές “αιμορραγώντας”, ψάχνοντας πάντα να βρει την “τέλεια συμμετρία”. “Φοβούμενος το φως του ήλιου” θα αφουγκραστεί το “κλάμα των αγγέλων” και τα “πουλιά της νύχτας”, ενώ “κινούμενες εικόνες” θα “ρέουν” σαν “σκηνές από μια ανάμνηση”. Σαν “ευγενής βάρβαρος” θα συναντήσει τον “πρίγκιπα στην γραμμή της φτώχειας” και θ’ αντιληφθεί ότι οι “νεκροί μπορούν να χορέψουν” ακόμη και υπό το “φόβο του σκοταδιού”. Ο “παράδεισος και η κόλαση” είναι εδώ θα ψελλίσει όταν η “πτώση των καρδιών” θα οδηγήσει στο “βαθύ τέλος”.