Τα τελευταία χρόνια, έχει “ανοίξει” μια συζήτηση, γύρω από τα “νέα” μεγάλα σχήματα του σκληρού ήχου, που θα διαδεχθούν τα υπάρχοντα “ιερά τέρατα”. Και η αλήθεια είναι, ότι μέσα στο millennium και στα ‘00s, εμφανίστηκαν κάποιες μπάντες, που ήδη “πρωταγωνιστούν” στο heavy metal. Οι Mastodon είχαν ξεχωρίσει, από τα πρώτα τους κιόλας “βήματα”, με το “Leviathan” να αποτελεί εκείνο το album, που τους εδραίωσε στον χώρο και “εκτόξευσε” την καριέρα τους. Η ανακοίνωση της συμμετοχής τους στην φετινή “έκδοση” του Release Athens Festival, μου θύμισε εκείνη την περίοδο, που ο συγκεκριμένος δίσκος “έπεσε” στα χέρια μου…
Είχαν περάσει μόλις λίγες ημέρες από την νέα χιλιετία, και συγκεκριμένα στις 13 Γενάρη του 2000, όταν οι Νεοϋορκέζοι Brann Dailor κα Bill Kelliher, αποφάσισαν να μετακινηθούν στην Atlanta και σε ένα show των High On Fire, γνώρισαν τους Troy Sanders και Brent Hinds. Με τους Dailor και Kelliher να έχουν προηγούμενη “εμπειρία” από τους Lethargy και την συμμετοχή τους στο album “In The Eyes Of God” των Today Is The Day, και τους Sanders και Hinds να παίζουν στους Four Hour Fogger, δεν άργησαν να βρούνε κοινό σημείο μουσικής “επαφής”, με τους sludge θρύλους Melvins και Neurosis, τους Iron Maiden και τους Thin Lizzy, να αποτελούν κοινή “λατρεία”. Με την ίδρυση των Mastodon, η τετράδα ξεκίνησε να γράφει μουσική και να δουλεύει πάνω σε αυτή, “υιοθετώντας” το sludge “ύφος”. Σε μια συνέντευξή του το 2009, ο Kelliher αποκάλυψε ότι στην πρώτη πρόβα του group, ο Hinds ήταν τόσο “σουρωμένος”, που δεν μπορούσε να παίξει.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 2000, οι Αμερικανοί ηχογράφησαν το πρώτο τους demo, με τον Eric Saner στα φωνητικά, πουλώντας το στα πρώτα τους live. Με τον Saner να αποχωρεί για προσωπικούς λόγους λίγο πιο μετά, το “9 Song Demo” επανηχογραφείται, με τους Sanders και Hinds να αναλαμβάνουν το μικρόφωνο. Την αμέσως επόμενη χρονιά, η Reptilian Records κυκλοφορεί ένα 7” picture disc, με τρία από τα επανηχογραφημένα κομμάτια, ενώ την ίδια χρονιά, οι Mastodon υπογράφουν στην Relapse Records και κυκλοφορούν το “Lifesblood” Ep, με τα υπόλοιπα 5 επανηχογραφημένα τραγούδια του “9 Song Demo”. Στις 28 Μαΐου του 2002, οι Αμερικανοί metallers κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους “Remission”, το οποίο περιλαμβάνει το “March Of The Fire Ants”, το πρώτο ever single της μπάντας, όπως και το “Crusher/Destroyer”, που υπάρχει στο soundtrack του videogame “Tony Hawk’s Underground”. Τον Οκτώβριο του 2003, το κουαρτέτο κυκλοφορεί την deluxe έκδοση του “Remission”, όπου συμπεριλαμβάνεται το video του “March Of The Fire Ants”, όπως και μία διασκευή στο “Emerald” των Thin Lizzy και ένα DVD από την εμφάνιση των Mastodon στο The Masquerade της Atlanta.
Η μεγάλη στιγμή όμως των Αμερικανών, ήταν το δεύτερο δισκογραφικό βήμα τους. Με την μπάντα να χρησιμοποιεί τα Robert Lang Studios, Studio Litho και Electrokitty Sound Studio, στο Seattle της Washington, από τον Μάρτιο του 2004 και με συμπαραγωγή των ίδιων και του Matt Bayles, οι Mastodon ηχογραφούν το “Leviathan”, το οποίο κυκλοφορεί στις 31 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς από την Relapse Records, με μια progressive/sludge προσέγγιση. Ήταν το πρώτο concept album του σχήματος, με κεντρική ιδέα την φοβερή ιστορία “Moby Dick”, από την νουβέλα του Herman Melville, πίσω στο 1851. Ο Kelliher δε, είχε αναφέρει ότι το “Leviathan” αντιπροσωπεύει το στοιχείο του νερού, με τα τέσσερα πρώτα album του group, να είναι αφιερωμένα στα 4 στοιχεία της φύσης, ως μια τετραλογία. Για την προώθηση του δίσκου, οι Αμερικανοί κυκλοφόρησαν τρία singles, τα “Iron Tusk”, “Naked Burn” και “Blood And Thunder”, ενώ υπήρξαν και video των “Iron Tusk”, “Blood And Thunder” και “ Seabeast”. Παράλληλα, το “Leviathan” κυκλοφόρησε με την “συνοδεία” ενός DVD, σε περιορισμένη έκδοση, με μαύρο και χρυσό slipcase. Όσον αφορά τις κριτικές, τα σπουδαί περιοδικά της εποχής, Kerrang!, Revolver και Terrorizer, το ανέδειξαν ως δίσκο του μήνα, ενώ το MetalSucks, το 2009 και το 2015, το ανέδειξε ως το καλύτερο album του 21ου αιώνα. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2006, το “Leviathan” είχε πουλήσει 106000 αντίτυπα, ενώ ήταν αυτό που τους “χάρισε” μια εκτεταμένη περιοδεία και μια μεγάλη πλέον “βάση” κοινού. Ο “μύθος” των Mastodon, μόλις ξεκινούσε!
Καταρχάς, οι Mastodon δείχνουν πιο “ώριμοι” και “αποφασιστικοί”, επιλέγοντας να κάνουν το μεγάλο μουσικό “άλμα”, δημιουργώντας ένα concept album. Παράλληλα, η ιδέα μιας τετραλογίας που θα αναφέρεται στα στοιχεία της φύσης, είχε ξεκινήσει ήδη με το “Remission”. Το λογοτεχνικό έργο του Herman Melville “Moby Dick”, με την φοβερή περιπέτεια του θαλάσσιου κύτους, που έγινε “εφιάλτης” του καπετάνιου Ahab, αναζητώντας, αν θέλετε, την “λύτρωσή” του από τον θάνατο του “θηρίου”, ήταν το ιδανικό “ερέθισμα” για τους Αμερικανούς, να συνεχίσουν την τετραλογία με το στοιχείο του νερού και συνάμα να κυκλοφορήσουν ένα μουσικό “έπος”, που θα αφήσει το στίγμα τους στον σκληρό ήχο. Το αποτέλεσμα είναι εκκωφαντικό, με τις δέκα “ιστορίες” του δίσκου, να δημιουργούν μια φανταστική “περιπέτεια”, ενώ οι Mastodon κατόρθωσαν να αναδείξουν και μια δεύτερη “ματιά”, σε αυτό το τρομερό λογοτεχνικό έργο.
Όσον αφορά το ηχητικό “σκέλος” του “Leviathan”, οι Mastodon εμφανίζονται πολύ πιο ώριμοι, πολύ πιο συγκεντρωμένοι και πολύ πιο αποφασισμένοι, να “ταράξουν” τα “νερά” του heavy metal, το οποίο έδειχνε να “λιμνάζει”. Η ιδέα ενός “βρώμικου” ήχου, που θα έφερε την “προοδευτική” σφραγίδα της μπάντας, “τριβέλιζε” την σκέψη του group από την ίδρυση τους, ενώ το ντεμπούτο τους έδειξε δειλά δειλά, τι μπορούσαν να κάνουν. Με την progressive/sludge “ιδέα” να έχει “μεστώσει” πλέον στο κεφάλι τους, οι Αμερικανοί κατορθώνουν να “σχηματίσουν” έναν “δεμένο”, στιβαρό heavy ήχο, που πραγματικά έμοιαζε με “γροθιά” στο “σαγόνι” του ακροατή. Το “Leviathan” ήταν “βρώμικο”, ήταν “θορυβώδες”, ήταν ευφυές, ηχητικά, ενώ είχε μία αδιανόητη “ροή”, χωρίς να σου προκαλεί “κούραση” ή να μοιάζει μονότονο. Είχε έναν εκκωφαντικό progressive/sludge “χαρακτήρα”, που μπορούσε να “λιώσει” το μυαλό σου, με την “πύρινη” λαίλαπα που “ξεχυνόταν” από το εσωτερικό του. Η αλήθεια είναι, ότι το ηχητικό “χτίσιμο” του δεύτερου album των Mastodon, είχε μία απαράμιλλη μαεστρία, μια “άγρια” ομορφιά, που δεν σου άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης, που σε “καλούσε” στην “ιεροτελεστία” του. Το “Leviathan” ήταν ένα ουσιώδες και συγκλονιστικό progressive/sludge “επίτευγμα” ηχητικά, που η αποδοχή του ήταν άμεση και καθολική.
“Ξετυλίγοντας” το συνθετικό “κουβάρι” του “Leviathan”, γίνεται αντιληπτό ότι είναι “φουρτουνιασμένο”, είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας και ό,τι αυτό “κρύβει”, έχει την “άγρια” ομορφιά της φύσης και του στοιχείου του νερού, ενώ η φοβερή ιστορία του “Moby Dick”, αποτέλεσε το ιδανικό “ερέθισμα” για τους Αμερικανούς, ώστε να δημιουργήσουν 10 εμπνευσμένες και “χορταστικές” συνθέσεις, που “αποτυπώνονται” μέσα σου. Τα riff είναι “καλοστημένα”, άρτια τεχνικά, αρκετά heavy και “βρώμικα”, τα solo περίτεχνα και “θορυβώδη”, το songwriting στοχευμένο, οι ερμηνείες καθηλωτικές, η “δόμηση” των κομματιών εξαιρετική, ενώ η ατμόσφαιρα μοιάζει να έχει μια φυσική “γοητεία”. Η “ροή” των συνθέσεων καταφέρνει να κρατά σε “εγρήγορση” τον ακροατή, ενώ ο “παλμός” του album διατηρείται στα ίδια υψηλά στάνταρ, καθ’ όλη την διάρκειά του. Για σχεδόν 47 λεπτά, ο ακροατής μοιάζει να “παλεύει” με τον “άγριο” progressive/sludge συνθετικό “ωκεανό” του “Leviathan”, ενώ στο τέλος φαίνεται ότι τον “καταπίνει” η βαθιά γαλάζια “άβυσσος”, αποδεικνύοντας την φυσική “ανωτερότητά” της. Τα αφιονισμένα prog/sludge “κύματα” των “Blood And Thunder”, “Iron Tusk”, “Island” και “Megalodon”, η “σκληράδα” των “I Am Ahab” και “Aqua Dementia”, η progressive, μελωδική “υφή”, των “Seabeast” και “Naked Burn”, το επικό “προσωπείο” του “Hearts Alive”, όλα αποτελούν κομμάτια ενός “παζλ” μιας μεγαλειώδους “περιπέτειας”, μιας “πανέξυπνης” μουσικής “πρότασης”. Το “Leviathan” είναι τόσο καθηλωτικό συνθετικά, που σε παρασύρει στα “άγρια νερά” του.
Από την άλλη, αυτή η πιο σύγχρονη μουσική “προσέγγιση” των Mastodon, απαιτούσε και μια ανάλογη μοντέρνα παραγωγή, που θα κατόρθωνε να αναδείξει την επιβλητική μουσική “ιδέα” της μπάντας. Η συνεργασία των Αμερικανών με τον Matt Bayles, έδωσε ένα “πεντακάθαρο”, “ογκώδες” αποτέλεσμα, που δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί από κανέναν. Ταυτόχρονα, το σχήμα αναζητούσε και ένα εξίσου ευφυές και “αποκαλυπτικό” εξώφυλλο, που θα έβαζε τον ακροατή στο “κλίμα” της “περιπέτειας”, εξαρχής. Και νομίζω ότι, η φοβερή αποτύπωση του “θηρίου” Moby Dick, που “ξεπηδάει” από την “φουρτουνιασμένη” θάλασσα και παρασέρνει το πλοίο, με φόντο τον “πολύχρωμο” ουρανό, είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει σε artwork, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Με τις “ευλογίες” των μεγαλύτερων εντύπων μουσικής της εποχής του και την καθολική αποδοχή από τους οπαδούς, το “Leviathan” αποτελεί ένα “μνημείο” του σκληρού ήχου γενικότερα. Ακόμη και σήμερα, παραμένει το σημαντικότερο δισκογραφικό βήμα των Mastodon, αυτός ο δίσκος που εδραίωσε την μπάντα στην σκηνή και ένα από τα σημαντικότερα heavy metal album του 21ου αιώνα. Το progressive/sludge “όραμα” των Αμερικανών, πήρε “σάρκα και οστά” εδώ, “χαρίζοντας” στη μουσική μας έναν ανυπέρβλητο δίσκο, που θα μνημονεύεται μέσα στα χρόνια. Οι Mastodon οφείλουν πολλά, σε αυτό το αριστούργημα και πιστέψτε με, το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά.
Είδος: Progressive/Sludge Metal
Δισκογραφική: Relapse Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 31 Αυγούστου 2004
Facebook
Website
