MARTIN BIRCH: Πριν δυο χρόνια «αποχαιρετά» ο «μάγος», μερικών από τα πιο όμορφα «μουσικά μας όνειρα»

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 6 Αυγούστου

MARTIN BIRCH_Photo: Fin Costello (Getty Images)
Photo: Fin Costello (Getty Images)

Ήταν 6 Αυγούστου 2020 (σε ηλικία 71 ετών), μία άκρως δυσάρεστη ημέρα για πολλούς, διαφορετικούς, αγαπημένους μας ήχους και για τους καλλιτέχνες που τους δημιούργησαν, μαζί με έναν ξεχωριστό παραγωγό και ηχολήπτη με το όνομα Martin Birch, ο οποίος φεύγει από τη ζωή.

Ο Birch γεννήθηκε σε ένα προάστιο του Λονδίνου το 1948. Υπήρξε μία μοναδική προσωπικότητα και ποια πιο τρανή απόδειξη τούτου, όταν μερικές από τις σημαντικότερες «φιγούρες» του χώρου (Dio, Iommi, Harris, Dickinson, Coverdale) μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για σένα και όχι μόνο για τη δουλειά σου. Αυτό από μόνο του, όταν προκύπτει από «εικονικές μορφές» της metal, που θα μπορούσαν ακόμα και «υπεροπτική» συμπεριφορά να είχαν, μόνο αμελητέο δεν είναι.

Η δισκογραφική πορεία του ξεκινάει τη δεκαετία του ’60, με μπάντες όπως οι Fleetwood Mac και αργότερα οι Deep Purple, οι Wishbone Ash ή ο θρυλικός Jeff Beck. Δεσπόζουσα θέση έχουν επίσης οι συνεργασίες σε προσωπικούς δίσκους των Jon Lord, Cozy Powell, Gary Moore, Roger Glover, αλλά και με μπάντες όπως οι Whitesnake, Blue Öyster Cult, Michael Schenker Group κ.α..

Από το 1981 και το “Killers”, μέχρι το “Fear of the Dark” (1992) και την απόσυρσή του, αφιερώθηκε πιστά στους Iron Maiden, που θα λέγαμε αποτέλεσαν το σημαντικότερο, συναισθηματικότερο και πιο «λυρικό» κομμάτι της ζωής του. Η «αγία» αυτή οκτάδα {εντάξει, ξέρω, οι περισσότεροι θα «εξαϋλώσουν» ως μετριότητα το “No Prayer for the Dying”, αν και το ομώνυμο (,) (τουλάχιστον) (,) ανατριχιάζει}, «σημάδεψε» σίγουρα και τον ίδιο, αλλά και τους συμπατριώτες του (Παράλληλα δούλεψε μαζί τους και σε δύο live albums “Live After Death” και “Maiden England 1988”, σε πολλά, συνολικά, κάνοντας και την μίξη, ενώ εμφανίζεται επίσης και στο video του “Holy Smoke”).

Στο άκουσμα και μόνο τίτλων όπως “Heaven and Hell”, “Seventh Son of a Seventh Son”, “Argus”, “Ritchie Blackmore’s Rainbow”, “Mob Rules”, “Rising”, “Somewhere in Time”, “Long Live Rock ‘n’ Roll”, “Slide It In”, “Powerslave”, “Made in Japan” και “Piece of Mind” (μερικών μόνο από τα αριστουργήματα που συνεισέφερε), δέος προκαλείται και αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθείς, τί συνεισφορά είχε στην ιστορία της rock και metal και πόσες συγκινήσεις έχει προσφέρει με τη δουλειά του, ακόμα και σε όποιον (δε νομίζω να υπάρχουν και πολλοί) δεν το ξέρει.

Όταν οι Iron Maiden τον χαρακτηρίζουν ως έναν από τους σπουδαιότερους που έχουν συνεργαστεί στην πολυετή καριέρα τους (σ.σ. : μάλλον είναι πολύ περισσότερα από αυτό για τους ίδιους), όταν ο Steve Harris μιλά για έναν άνθρωπο ιδανικό στο να δίνει κίνητρα, όταν ο Bruce Dickinson τον αποκαλεί ως «μέντορα», που «μετέτρεψε» σε κάτι διαφορετικό τη φωνή του, τότε τα περισσότερα, από τον γράφοντα, λόγια, είναι περιττά.

1928 – Γεννιέται ο Andy Warhol, ο καλλιτέχνης που θεωρείται ο ιδρυτής του pop art κινήματος (R.I.P. 1987). Διάσημα εξώφυλλά του αποτελούν το “Sticky Fingers”των Rolling Stones, καθώς και εκείνο στο album των Velvet Underground and Nico, με την διάσημη μπανάνα.

1952 – Γενέθλια ημέρα για τον Vinnie Vincent (Vincent John Cusano), άλλοτε μέλος των Kiss.

1963 – O Σουηδός Leif Edling, συνθέτης, μπασίστας και ιδρυτικό μέλος (αλλά και παραμένων ακόμη) των θρυλικών epic doom metallers Candlemass, βλέπει το «πρώτο φως».

1970 – Το «Φεστιβάλ της Ειρήνης» λαμβάνει χώρα στην Νέα Υόρκη, στην 25η επέτειο από τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα. Συμμετέχουν «τεράστια» ονόματα όπως οι Creedence Clearwater Revival, Steppenwolf, Janis Joplin, Paul Simon κ.α..

Την ίδια ημέρα, στο Sussex της Αγγλίας, διοργανώνεται το «10ο Φεστιβάλ National Jazz, Blues and Pop», με τετραήμερη διάρκεια και με «ηχηρά» ονόματα όπως Cat Stevens, Black Sabbath, Deep Purple, Yes, Wishbone Ash κ.α..

Ταυτόχρονα, στο Fillmore του Σαν Φρανσίσκο, η Christine McVie ντεμπουτάρει με τους Fleetwood Mac. Γίνεται έτσι το πρώτο γυναικείο μέλος της μπάντας, όπου συμμετέχει και ο σύζυγός της John McVie.

1982 – Πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη, για την ταινία “The Wall” των Pink Floyd, με πρωταγωνιστή τον Bob Geldof.

1988 – Οι Guns ‘n’ Roses, με το ντεμπούτο τους “Appetite For Destruction”, φθάνουν στο No.1 της Αμερικής, σχεδόν ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του. Πρόκειται για ένα από τα πιο επιτυχημένα ντεμπούτα όλων των εποχών, με πάνω από τρεις δεκάδες εκατομμύρια αντίτυπα να έχουν πωληθεί. Τα “Welcome to the Jungle”, “Paradise City” και φυσικά το “Sweet Child o’ Mine”, φθάνουν όλα στο top 10.

1996 – Οι punk rockers Ramones, πραγματοποιούν την τελευταία τους εμφάνιση, στο Palace του Hollywood.

2013 – Ο Jason Newsted, κυκλοφορεί με τους Newsted το μοναδικό τους album, με τίτλο “Heavy Metal Music”.

2019 – Μέλη από διάφορες μεγάλες μπάντες, όπως οι Judas Priest, οι Linkin Park, οι Tool κ.α., υπογράφουν μία επιστολή συμπαράστασης στους Led Zeppelin, στη δικαστική διαμάχη τους για την πρωτοτυπία του αρχικού riff του “Stairway to Heaven”. Η διαμάχη ξεκίνησε το 2014, από τον κιθαρίστα και συνθέτη των Spirit, με την ισχυριζόμενη ομοιότητα με το τραγούδι τους “Taurus”.

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 428 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».