Κάτι περίεργο συμβαίνει τη μέρα αυτή με τους Marillion της H-era. Δυο άλμπουμ με αρκετά μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, αλλά πολύ ιδιαίτερα και αγαπητά για άλλους, σημαντικούς λόγους, βρίσκουν το δρόμο προς το κοινό τους, σαν σήμερα, αφήνοντας ως τις μέρες μας κάποια διαχρονικά τραγούδια που τιμούνται ανάλογα στις ζωντανές εμφανίσεις τους, και οι φίλοι τους εξακολουθούν να ζητούν.
Το Holidays in Eden είναι το έκτο στούντιο άλμπουμ τους, που κυκλοφόρησε το 1991 από την ΕΜΙ. Ηχογραφήθηκε στο Hook End Manor στο Oxfordshire και στο Westside Studios στο Λονδίνο, ήταν το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος με τον τραγουδιστή Steve Hogarth και το πρώτο πλήρως γραμμένο χωρίς την παραμικρή συνδρομή του Fish.
Εξαιτίας και του παραγωγού Christopher Neil, πολλά από τα τραγούδια διαθέτουν έναν mainstream pop rock ήχο σε αντίθεση με το progressive rock προηγούμενων δίσκων, και ο Hogarth έχει περιγράψει το Holidays in Eden ως “το πιο ποπ άλμπουμ της Marillion που έγραψαν ποτέ”. Όπως πάντα βέβαια, ανάμεσα στα πιο ραδιοφωνικά τραγούδια, τα οποία είναι εξαιρετικά, υπάρχουν και οι ιδιαίτερες χαρακτηριστικές στιγμές τους. Έφτασε στο νούμερο 7 στο UK Albums Chart.
Το Afraid of Sunlight είναι το όγδοο στούντιο άλμπουμ τους, που κυκλοφόρησε το 1995. Ήταν το τελευταίο τους για την EMI (η ποία, ωστόσο, θα συνέχιζε να κυκλοφορεί υλικό του γκρουπ σε συλλογές και επανεκδόσεις, καθώς και να διανέμει κάποιες μεταγενέστερες κυκλοφορίες).
Αν και δεν είναι ένα concept άλμπουμ, το “Afraid of Sunlight” εξετάζει επανειλημμένα την καταστροφική πλευρά της διασημότητας. Συγκεκριμένα, το “Gazpacho” λοιδορεί τον τρόπο ζωής του Hollywood, και φαίνεται να αναφέρεται στον O. J. Simpson. Το “Cannibal Surf Babe” είναι μια Beach Boys παρωδία, εμπνευσμένη από ταινίες τρόμου. Το “Out of This World” είναι αφιερωμένο στον κάτοχο του παγκόσμιου ρεκόρ ταχύτητας εδάφους και νερού, Donald Campbell, που σκοτώθηκε το 1967, και ενέπνευσε τον δύτη Bill Smith να ψάξει για το ναυάγιο. Τα κύρια συντρίμμια του υδροπλάνου Bluebird K7 του Campbell βρέθηκαν από το Coniston Water στις 8 Μαρτίου 2001. Τόσο ο Steve Hogarth όσο και ο Steve Rothery ήταν παρόντες στη διαδικασία. Το ομότιτλο κομμάτι αναφέρεται σε αυτοκαταστροφικούς που αναζητούν συγκινήσεις όπως ο James Dean, ενώ το “King” αφορά τον Elvis Presley, τον Curt Cobain και τον Michael Jackson. Το “Beyond You” θυμίζει τις παραγωγές Wall of Sound του Phil Spector και η μίξη του έγινε σε μονοφωνικό.
Ένας κριτικός επισήμανε πως η ταινία του 1980 του Μάρτιν Σκορσέζε Raging Bull, σχετικά με την αδυναμία ενός μποξέρ να αντιμετωπίσει τη φήμη, αποτέλεσε ισχυρή επιρροή στο άλμπουμ. Ανέφερε επίσης τον O. J. Simpson, ο οποίος δικαζόταν για φόνο την εποχή που γράφτηκε το “Afraid of Sunlight”, ως άλλη μια σημαντική επιρροή στην σύλληψή του. Το κλείσιμο του “Gazpacho” γίνεται με ήχους από ένα ρεπορτάζ ειδήσεων σχετικά με τη διαβόητη φυγή του Simpson από την αστυνομία.
1996– Το “Morningrise” είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του σουηδικού progressive metal συγκροτήματος Opeth. Κυκλοφόρησε στην Ευρώπη από την Candlelight Records και στις 24 Ιουνίου 1997 στις Ηνωμένες Πολιτείες από την Century Black. Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν στο στούντιο Unisound, στο Finspång, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1996, και για άλλη μια φορά το συγκρότημα χρησιμοποίησε τον παραγωγό Dan Swanö. Το “Morningrise” ήταν το τελευταίο άλμπουμ των Opeth σε παραγωγή του Swanö. Ήταν επίσης η τελευταία κυκλοφορία των Opeth με τον ντράμερ Anders Nordin και τον μπασίστα Johan De Farfalla.
Το άλμπουμ παρουσιάζει το χαρακτηριστικό στιλ των Opeth, εξερευνώντας τη δυναμική μεταξύ του συνδυασμού φωνητικών black metal και death metal και μερών κιθάρας με ελαφρύτερα progressive και ακουστικά στοιχεία.
1997– Το “Demonic” είναι το έβδομο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού thrash metal συγκροτήματος Testament. Κυκλοφόρησε με αρχικά μέλη τους Chuck Billy (φωνητικά) και Eric Peterson (κιθάρα), ο δίσκος περιλαμβάνει επίσης τους Derrick Ramirez (μπάσο), Gene Hoglan (ντραμς) και Glen Alvelais (κιθάρα). Ο Ramirez ήταν προηγουμένως ο πρώτος κιθαρίστας του συγκροτήματος (αν και εδώ παίζει μπάσο) και ο Alvelais είχε προηγουμένως εμφανιστεί με τους Testament στο ζωντανό άλμπουμ του 1993, “Return to the Apocalyptic City”. Το “Demonic” ήταν επίσης το μοναδικό άλμπουμ των Testament με τον Hoglan για 15 χρόνια, έως ότου επανενώθηκε και έπαιξε στο άλμπουμ “Dark Roots of Earth” (2012).
Μουσικά και στιχουργικά, αυτό το άλμπουμ είναι πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε είχαν κυκλοφορήσει οι Testament πριν, σηματοδοτώντας μια απόκλιση από τα προηγούμενα άλμπουμ σε έναν πολύ πιο σκοτεινό death metal ήχο που εξυπηρετεί και το θέμα του εξορκισμού του άλμπουμ. Τραγούδια όπως το “John Doe” και το “Hatreds Rise” ξεχωρίζουν στις αναφορές σαν παραδείγματα που δείχνουν ξεκάθαρα τη συνολική βαρύτερη αλλαγή.
2008– Το “Saints of Los Angeles” είναι το ένατο στούντιο άλμπουμ (και τελευταίο μέχρι σήμερα) του αμερικανικού heavy metal συγκροτήματος Mötley Crüe, που κυκλοφόρησε από την Eleven Seven Music και το γκρουπ. Ήταν το πρώτο ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ με την αρχική σύνθεση του συγκροτήματος από το “Generation Swine” του 1997. , μετά την επιστροφή του ντράμερ Tommy Lee, καθώς και το τελευταίο τους άλμπουμ πριν από την τριετή παύση τους από το 2015 έως το 2018. Το “Saints of Los Angeles” παραμένει το τελευταίο άλμπουμ με νέο υλικό από τους Mötley Crüe, αν και κυκλοφόρησαν τέσσερα νέα τραγούδια το 2019 στο soundtrack της βιογραφικής ταινίας για το συγκρότημα, “The Dirt”.
