LED ZEPPELIN: Η σκάλα για την απόλυτη καταξίωση το 1971

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Το άτιτλο τέταρτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού ροκ συγκροτήματος Led Zeppelin, κοινώς γνωστό σαν “Led Zeppelin IV”,  κυκλοφόρησε στις 8 Νοεμβρίου 1971 από την Atlantic Records. Η παραγωγή του έγινε από τον κιθαρίστα Jimmy Page και ηχογραφήθηκε μεταξύ Δεκεμβρίου 1970 και Φεβρουαρίου 1971, κυρίως στο εξοχικό Headley Grange. Το άλμπουμ σημαδεύτηκε από το μνημειώδες “Stairway to Heaven”, το οποίο έχει μείνει στη rock & roll ιστορία σαν το χαρακτηριστικό τραγούδι του συγκροτήματος.

Η τοποθεσία του Headley Grange ενέπνευσε το συγκρότημα, επιτρέποντάς τους να δοκιμάσουν διαφορετικές αποδόσεις του υλικού και να δημιουργήσουν τραγούδια σε διάφορα στυλ. Αφού το προηγούμενο άλμπουμ του συγκροτήματος Led Zeppelin III έλαβε χλιαρές κριτικές από τους κριτικούς, αποφάσισαν ότι το τέταρτο άλμπουμ τους θα είναι επίσημα χωρίς τίτλο και θα αντιπροσωπεύεται από τέσσερα σύμβολα που θα επιλέξει κάθε μέλος του συγκροτήματος, χωρίς να περιλαμβάνει το όνομα ή άλλες λεπτομέρειες στο εξώφυλλο. Η δισκογραφική εταιρεία ήταν σθεναρά αντίθετη στην ιδέα, αλλά το συγκρότημα υπερασπίστηκε τη θέση του και αρνήθηκε να παραδώσει τις τελικές ταινίες μέχρι να συμφωνήσει η Atlantic μαζί τους.

Ο Page είχε πει επίσης ότι η απόφαση να κυκλοφορήσει το άλμπουμ χωρίς γραμμένες πληροφορίες στο εσώφυλλο του άλμπουμ ήταν αντίθετη με τις επίμονες συμβουλές που του έδωσε ένας ατζέντης του τύπου, ο οποίος του έλεγε ότι μετά από ένα χρόνο απουσίας τόσο από τους δίσκους όσο και από τις περιοδείες, η κίνηση αυτή θα ισοδυναμούσε με “επαγγελματική αυτοκτονία”. Ο Page είχε προσθέσει: “Έτυχε να πιστεύουμε πολύ σε αυτό που κάναμε.” Θυμήθηκε ότι η δισκογραφική εταιρεία επέμενε ότι ένας τίτλος έπρεπε να υπήρχε στο άλμπουμ, αλλά διατήρησε την άποψή του, καθώς ένιωθε ότι θα ήταν μια απάντηση σε κριτικούς που δεν μπορούσαν να αξιολογήσουν ένα άλμπουμ των Led Zeppelin χωρίς σημείο αναφοράς σε προηγούμενα.

Η κυκλοφορία του άλμπουμ χωρίς επίσημο τίτλο είχε κάνει δύσκολη τη σταθερή αναγνώριση. Ενώ συνήθως ονομάζεται “Led Zeppelin IV”, οι κατάλογοι της Atlantic Records έχουν χρησιμοποιήσει τα ονόματα “Four Symbols” και “The Fourth Album”. Έχει επίσης αναφερθεί ως ZoSo ( όπως φαίνεται να διαβάζεται το σύμβολο του Page), “Untitled” και “Runes”. Ο Page αναφέρεται συχνά στο άλμπουμ σε συνεντεύξεις σαν “το τέταρτο άλμπουμ” και “Led Zeppelin IV”, και ο Plant το ονομάζει  “το τέταρτο άλμπουμ, αυτό είναι”. Το αρχικό LP δεν έχει επίσης κείμενο στο εξώφυλλο ή το οπισθόφυλλο και δεν έχει αριθμό καταλόγου στη ράχη.

Σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα άλμπουμ, στο συγκρότημα συμμετείχαν μερικοί προσκεκλημένοι μουσικοί, όπως η τραγουδίστρια Sandy Denny στο “The Battle of Evermore” και ο πιανίστας Ian Stewart στο “Rock and Roll”. Όπως και με τα προηγούμενα άλμπουμ, το μεγαλύτερο μέρος του υλικού γράφτηκε από το συγκρότημα, αν και υπήρχε ένα τραγούδι που ήταν διασκευή, μια hard rock  εκδοχή του blues τραγουδιού της Memphis Minnie “When the Levee Breaks”.

Το άλμπουμ γνώρισε εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία και είναι ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις των Led Zeppelin, πουλώντας πάνω από 37 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Είναι ένα από τα άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στις ΗΠΑ, ενώ οι κριτικοί το τοποθετούν τακτικά ψηλά στις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών. Το 2010, το Led Zeppelin IV ήταν ένα από τα δέκα κλασικά εξώφυλλα άλμπουμ από Βρετανούς καλλιτέχνες που τιμήθηκαν σε γραμματόσημα του Ηνωμένου Βασιλείου που εκδόθηκαν από τη Royal Mail.

1974– Το “Nightlife” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του ιρλανδικού συγκροτήματος Thin Lizzy, που κυκλοφόρησε από τη Vertigo. Η παραγωγή έγινε από τον Ron Nevison και τον αρχηγό του συγκροτήματος Phil Lynott, και ήταν το πρώτο άλμπουμ που παρουσίασε το συγκρότημα σαν κουαρτέτο με τους νεοφερμένους Scott Gorham και Brian Robertson στις κιθάρες.

Το τραγούδι “Philomena” γράφτηκε για τη μητέρα του Lynott.

Το εξώφυλλο του άλμπουμ, σχεδιασμένο από τον Jim Fitzpatrick, δείχνει ένα πλάσμα σαν πάνθηρα σε μια σκηνή της πόλης τη νύχτα. Ο πάνθηρας θεωρείται συχνά ότι συμβολίζει τον Lynott, αλλά ο Fitzpatrick έχει επιβεβαιώσει ότι ο πάνθηρας αναφερόταν στους Μαύρους Πάνθηρες και στις αφροαμερικανικές πολιτικές προσωπικότητες όπως ο Malcolm X και ο Martin Luther King Jr.

Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το “Sheer Heart Attack”,  το τρίτο στούντιο άλμπουμ του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Queen, που κυκλοφόρησε από την EMI Records στο Ηνωμένο Βασίλειο και από την Elektra Records στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ξεφεύγοντας από τα progressive θέματα που εμφανίζονται στα δύο πρώτα άλμπουμ τους, το άλμπουμ περιείχε πιο πολύ βασισμένα στην pop και συμβατικά rock κομμάτια και πρόσθεσε άλλο  ένα βήμα προς τον “κλασικό” ήχο των Queen. Η παραγωγή του έγινε από το συγκρότημα και τον Roy Thomas Baker, και οδήγησε τους Queen σε mainstream δημοτικότητα στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε όλο τον κόσμο.

Το πρώτο single του άλμπουμ “Killer Queen” έφτασε στο νούμερο 2 στα βρετανικά charts και έδωσε στο συγκρότημα την πρώτη του επιτυχία στα 20 καλύτερα στις ΗΠΑ, φτάνοντας στο νούμερο 12 στο Billboard single chart. Το “Sheer Heart Attack” ήταν το πρώτο άλμπουμ των Queen που έφτασε στο top 20 των ΗΠΑ, φτάνοντας στο νούμερο 12 το 1975. Έχει χαρακτηριστεί από το γεγονός πως περιείχε “έναν πλούτο εξαιρετικών κιθαριστικών hard rock κομματιών “. Ιστορικά, έχει καταγραφεί πια σαν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του συγκροτήματος και έχει θεωρηθεί ένας απαραίτητος glam rock δίσκος.

1980– Το “Ace of Spades” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του βρετανικού συγκροτήματος Motörhead, που κυκλοφόρησε μέσω της Bronze Records. Είναι το πιο επιτυχημένο εμπορικά άλμπουμ του συγκροτήματος, που έφτασε στο νούμερο τέσσερα στο UK Albums Chart και έγινε χρυσό στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Μάρτιο του 1981. Είχε προηγηθεί η κυκλοφορία του ομότιτλου κομματιού στις 27 Οκτωβρίου, το οποίο ανέβηκε στο Το UK Singles Chart στο Νο. 15 στις αρχές Νοεμβρίου.

Ήταν η πρώτη κυκλοφορία του συγκροτήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τη Mercury Records να διαχειρίζεται τη διανομή στη Βόρεια Αμερική. Το 2020, το άλμπουμ κατατάχθηκε στο 408 στη λίστα των 500 Καλύτερων Άλμπουμ όλων των Εποχών του Rolling Stone. Το άλμπουμ περιλαμβάνει μερικά από τα πιο δημοφιλή τραγούδια του συγκροτήματος, όπως τα “The Chase Is Better Than the Catch”, “(We Are) the Road Crew” και φυσικά το ομότιτλο single “Ace of Spades”.

Όπως το τραγούδι “Shoot You in the Back”, το εξώφυλλο του “Ace of Spades” χρησιμοποιεί ένα κλασικό μοτίβο της άγριας δύσης. Αρχικά η ιδέα για το εξώφυλλο του άλμπουμ ήταν να το έχει σε τόνο σέπια και να τους εμφανίζει πιστολάδες σε ένα τραπέζι με τσόχα, αλλά το συγκρότημα αποφάσισε να μην το κάνει. Αποφάσισαν αντί για αυτό να είναι στην έρημο ντυμένοι καουμπόηδες.

1993– Το “Live at Donington” (κυκλοφόρησε σαν VHS “Donington Live 1992”) είναι ένα ζωντανό άλμπουμ και βίντεο από το αγγλικό συγκρότημα Iron Maiden, που περιέχει τη δεύτερη κορυφαία εμφάνισή τους στο “Monsters of Rock Festival” στο Donington Park, μια πίστα μηχανοκίνητου αθλητισμού που βρίσκεται κοντά στο Castle Donington. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στις 22 Αυγούστου 1992 κατά τη διάρκεια της περιοδείας “Fear of the Dark” μπροστά σε ένα πλήθος σχεδόν 80.000 ατόμων.

.Ο κιθαρίστας Adrian Smith, που είχε αποχωρήσει, συμμετέχει μαζί με το γκρουπ στη συγκεκριμένη εκτέλεση του “Running Free”.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1188 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.