KREATOR: Εμφανίζουν “ακραία επιθετικότητα” τo 1989

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 19 ΙΟΥΝΙΟΥ

Το “Extreme Aggression” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του γερμανικού thrash metal συγκροτήματος Kreator που κυκλοφόρησε το 1989 από τη Noise/Epic Records. Ενώ το συγκρότημα είχε ήδη κερδίσει πολλούς οπαδούς στις ΗΠΑ λόγω της περιοδείας του το 1988 με το crossover thrash συγκρότημα D.R.I., αυτό το άλμπουμ πολλαπλασίασε ακόμα περισσότερο τους Αμερικανούς που έμαθαν τους  Kreator. κυρίως μέσω της συχνής προβολής του μουσικού βίντεο “Betrayer” στο Headbangers Ball του MTV, το οποίο γυρίστηκε εν μέρει στην Ακρόπολη στην Αθήνα.. Η αρχή του τραγουδιού “Love Us or Hate Us” χρησιμοποιήθηκε σε μια διαφήμιση promo στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από τον ραδιοφωνικό σταθμό KNAC του Λος Άντζελες. Αυτή ήταν η πρώτη τους κυκλοφορία στις ΗΠΑ από την Epic Records. Το άλμπουμ ήταν επίσης διαθέσιμο σε δίσκο βινυλίου.

Το αρχικό artwork του άλμπουμ ήταν αυτό ενός άνδρα που στέκεται μπροστά από έναν καθρέφτη του μπάνιου και κοιτάζει την αντανάκλαση του προσώπου του να πέφτει, αφήνοντας τον γνωστό δαίμονα μασκότ των Kreator να αποκαλυφθεί. Ωστόσο, γρήγορα αντικαταστάθηκε με μια νέα επιλογή, που ήταν μια φωτογραφία της μπάντας μπροστά σε ένα πορτοκαλί φόντο.

Το “Extreme Aggression” ηχογραφήθηκε αρχικά στη Γερμανία, αλλά αυτές οι ταινίες δεν χρησιμοποιήθηκαν, με τον τραγουδιστή Mille Petrozza να εκφράζει την απογοήτευσή του για τον κιθαρίστα του συγκροτήματος Jörg “Tritze” Trzebiatowski. Ο Petrozza μετέθεσε το project στο Los Angeles, αντικαθιστώντας τον Tritze με τον κιθαρίστα των Sodom, Frank “Blackfire” Gosdzik. Ο Tritze αναφέρεται σαν κιθαρίστας στο άλμπουμ, αλλά οι ιδέες του δεν συμπεριλήφθηκαν σε αυτό και άφησε το συγκρότημα μετά την κυκλοφορία του. Ο Blackfire άφησε τους Sodom και εντάχθηκε στους Kreator, παίζοντας στο “Extreme Aggression Tour” για την προώθηση του άλμπουμ.

1963– Γεννιέται στο Oldham ο Άγγλος ντράμερ Simon Wright, περισσότερο γνωστός για τη δουλειά του με τα συγκροτήματα των AC/DC και DIO. Άρχισε να παίζει ντραμς σε ηλικία 13 ετών και έχει αναφέρει τους Cozy Powell, Tommy Aldridge και John Bonham σαν τις μεγαλύτερες επιρροές του. Ήταν επίσης ο ντράμερ των Rhino Bucket και των Operation: Mindcrime του Geoff Tate.

1979– Το “Mirrors” είναι το έκτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού hard rock συγκροτήματος Blue Öyster Cult, που κυκλοφόρησε από την Columbia. Ήταν το πρώτο άλμπουμ των BÖC χωρίς τον συνήθη παραγωγό και μάνατζερ Sandy Pearlman, που αντικαταστάθηκε από τον Tom Werman.

Μετά την επιτυχία του πλατινένιου άλμπουμ “ Agents of Fortune” του 1976, του χρυσού “Specters” του 1977 και του πλατινένιου live άλμπουμ “Some Enchanted Evening” του 1978, το γεγονός ότι το “Mirrors” δυσκολεύτηκε να γίνει χρυσό, απογοήτευσε το συγκρότημα και τη δισκογραφική. Σύμφωνα με συνεντεύξεις με το συγκρότημα και τη συνολική ομάδα  παραγωγής. , η πρόθεση για αυτό το άλμπουμ ήταν να γίνει ένας δίσκος για υψηλές θέσεις στα charts, με γυαλιστερή παραγωγή. Ωστόσο, από αντίδραση σε αυτή την προσπάθεια ήρθε η άμεση, μελλοντική συνεργασία  του συγκροτήματος με τον Martin Birch, σε μια απόπειρα επιστροφής σε έναν πιο σκοτεινό ήχο.

Το  περίφημο “The Great Sun Jester” γράφτηκε από κοινού από τον Eric Bloom, τον John Trivers και τον Βρετανό συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Michael Moorcock βασισμένο στο μυθιστόρημα του Moorcock, “The Fireclown”.

1988– Το “Outrider” είναι ένα άλμπουμ του Jimmy Page, που κυκλοφόρησε από την Geffen Records στις 19 Ιουνίου 1988. Είναι η πρώτη φορά από το 1969 που ηχογράφησε με μια δισκογραφική εταιρεία εκτός της Atlantic Records. /Swan Song Records. Ο Page ηχογράφησε τη μουσική στο προσωπικό του στούντιο “The Sol”. Ο Robert Plant είναι καλεσμένος σε ένα κομμάτι, το “The Only One”, ενώ ο γιος του John Bonham, Jason παίζει ντραμς.

Αυτό το άλμπουμ αρχικά προοριζόταν να είναι μια διπλή κυκλοφορία. Όμως, κατά τη διάρκεια των πρώιμων σταδίων ηχογράφησης, το σπίτι του Page παραβιάστηκε και ανάμεσα στα αντικείμενα που έκλεψαν ήταν οι κασέτες που είχαν ηχογραφηθεί μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή. Ο Page δεν ηχογράφησε κανένα demo πριν από την κανονική ηχογράφηση του ίδιου του άλμπουμ. Ο ίδιος είχε πει αργότερα: “το Outrider είναι εντάξει. Μοιάζει με demo σε σύγκριση με εκείνα τα άλμπουμ με υπερπαραγωγές που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή. Δεν τα πήγε πολύ καλά, δεν πειράζει, αλλά έκανα τουλάχιστον περιοδεία. Έπαιζα μουσική σε εκείνη την περιοδεία επιστρέφοντας στους The Yardbirds. Ο Jason [Bonham] ήταν ο ντράμερ σε αυτή”.

2006– Το ιδρυτικό μέλος και κιθαρίστας του southern hard rock συγκροτήματος Molly Hatchet, Duane Roland, πέθανε σε ηλικία 53 ετών. Ήταν μέλος του συγκροτήματος από την ίδρυσή του στα μέσα της δεκαετίας του 1970 μέχρι την αποχώρησή του το 1990. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ηχογράφησε επτά άλμπουμ με το συγκρότημα. Έγραψε μαζί τους μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος, συμπεριλαμβανομένων των “Bloody Reunion” και “Boogie No More”. Μετά την αποχώρησή του από το συγκρότημα έπαιξε με τους Southern Rock Allstars και Gator Country, στους οποίους περιλαμβάνονταν πολλά από τα ιδρυτικά μέλη των Molly Hatchet.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1188 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.