Ο James Newell Osterberg Junior, γνωστός σε όλο το μουσικό πλανήτη σαν Iggy Pop, γεννήθηκε στις 21 Απριλίου 1947 στο Muskegon, δίπλα στη λίμνη του Michigan. Τραγουδιστής, μουσικός, ραδιοφωνικός εκφωνητής, συνθέτης και ηθοποιός, που κέρδισε το προσωνύμιο ο “Νονός του punk”, υπήρξε ο τραγουδιστής και ο στιχουργός του πρωτο-punk συγκροτήματος The Stooges, που δημιουργήθηκαν το 1967 και έχουν διαλυθεί και επανενωθεί πολλές φορές από τότε.
Αρχικά παίζοντας ένα ακατέργαστο, πρωτόγονο στυλ rock & roll (προχωρώντας αργότερα προς πιο πειραματικό και επιθετικό ροκ), οι Stooges πούλησαν λίγους δίσκους στην αρχική τους μορφή και απέκτησαν φήμη για τις συγκρουσιακές εμφανίσεις τους, οι οποίες συχνά περιλάμβαναν πράξεις αυτοακρωτηριασμού από τον Iggy . Είχε μια μακροχρόνια σχέση συνεργασίας και φιλίας με τον David Bowie κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ξεκινώντας με το άλμπουμ των Stooges, “Raw Power” το 1973. Και οι δύο μουσικοί πήγαν στο Δυτικό Βερολίνο για να απαλλαγούν από τους αντίστοιχους εθισμούς τους στα ναρκωτικά και ο Pop ξεκίνησε τη σόλο καριέρα του συνεργαζόμενος με τον Bowie στα άλμπουμ του 1977 “The Idiot” και “Lust for Life”, όπου ο Pop συνήθως συνεισφέρει στους στίχους. Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, είναι γνωστός για τις εξωφρενικές και απρόβλεπτες εμφανίσεις του, τους ποιητικούς στίχους και την χαρακτηριστική φωνή του. Ήταν ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που έκανε stage diving και το διέδωσε παγκόσμια. Ο Iggy, ο οποίος παραδοσιακά (αλλά όχι αποκλειστικά) εμφανιζόταν με γυμνό στήθος, έκανε θεατρικές παρουσίες, όπως να κυλιέται σε σπασμένο γυαλί και να εκτίθεται στο πλήθος.
Η μουσική του Iggy έχει περιλάβει μια σειρά από στυλ κατά τη διάρκεια της καριέρας του, όπως garage rock, punk rock, hard rock, heavy metal, art rock, new wave, grunge, jazz, blues και electronic. Αν και η δημοτικότητά του έχει αυξομειωθεί, πολλά από τα τραγούδια του Pop έχουν γίνει γνωστά, όπως τα “Search and Destroy” και “I Wanna Be Your Dog” των Stooges και οι σόλο επιτυχίες του “Lust for Life”, “The Passenger” και “Real Wild Child (Wild One)”. Το 1990, ηχογράφησε την πρώτη και μοναδική επιτυχία του στις ΗΠΑ στα Top 40, “Candy”, ένα ντουέτο με την τραγουδίστρια των B-52, Kate Pierson. Το τραγούδι του Pop “China Girl” έγινε ευρύτερα γνωστό όταν ξαναηχογραφήθηκε από τον Bowie (το είχαν γράψει μαζί), ο οποίος το κυκλοφόρησε σαν το δεύτερο single από το πιο επιτυχημένο εμπορικά άλμπουμ του, Let’s Dance (1983). Ο Bowie ηχογράφησε ξανά και ερμήνευσε πολλά από τα τραγούδια του Iggy σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Έχει παραμείνει σύμβολο και σημαντική επιρροή σε ένα ευρύ φάσμα μουσικών σε πολλά είδη. Το άλμπουμ των Stooges “Raw Power” έχει ασκήσει επιρροή σε καλλιτέχνες όπως οι Sex Pistols, the Smiths, και Nirvana.
1986– Κυκλοφορεί το “Russian Roulette”, που είναι το έβδομο στούντιο άλμπουμ του γερμανικού heavy metal συγκροτήματος Accept. Ηχογραφήθηκε ξανά στα Dierks-Studios, αλλά το συγκρότημα επέλεξε να κάνει μόνο του την παραγωγή αντί να επαναφέρει τον Dieter Dierks σαν παραγωγό. Θα ήταν το τελευταίο άλμπουμ των Accept που περιλάμβανε τον Udo Dirkschneider σαν βασικό τραγουδιστή μέχρι το άλμπουμ επανασύνδεσης του 1993 “Objection Overruled”.
Το άλμπουμ επιστρέφει στον πιο σκοτεινό, πιο βαρύ ήχο των κυκλοφοριών πριν από τον προκάτοχό του “Metal Heart” με πιο εμπορικό ήχο. Ο Wolf Hoffmann εξήγησε την απόφαση της μπάντας: “Ίσως προσπαθούσαμε να επιστρέψουμε στον φυσικό και όχι γυαλισμένο ήχο των Accept με αυτόν τον δίσκο. Δεν ήμασταν τόσο ευχαριστημένοι με το κομψό και καθαρό ήχο του “Metal Heart”. Ήμουν κάπως πολύ ευχαριστημένος με την κιθάρα μου σε αυτόν τον δίσκο και πολύ χαρούμενος με τα μέρη μου, αλλά θυμάμαι ότι όλη η ατμόσφαιρα της μπάντας ήταν κάτι που δεν θέλαμε να το ξαναζήσουμε αυτό με τον Dieter Dierks, που είχε κάνει την παραγωγή του Metal Heart”.
Ο Peter Baltes είπε για τον τίτλο και το εξώφυλλο του άλμπουμ σαν έκφραση των ισχυρών αντιπολεμικών θεμάτων σε όλο τον δίσκο, δείχνοντας τον πόλεμο σαν ένα παιχνίδι ρωσικής ρουλέτας: “Σημαίνει – πήγαινε και παίξε το παιχνίδι ξέρεις, τι ανόητο παιχνίδι είναι. Θα πεθάνει κάποιος σίγουρα”.
1987– Κυκλοφορεί το “The Legacy” είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού thrash metal συγκροτήματος Testament. Πριν από την ηχογράφηση του άλμπουμ τον Ιανουάριο του 1987, οι Testament ήταν γνωστοί με το όνομα Legacy. Η σύνθεση τους αποτελούνταν από τον τραγουδιστή Steve “Zetro” Souza, τους κιθαρίστες Alex Skolnick και Eric Peterson, τον μπασίστα Greg Christian και τον ντράμερ Louie Clemente. Ο τραγουδιστής Chuck Billy ήταν μέλος ενός άλλου τοπικού συγκροτήματος που ονομαζόταν Guilt. Είχε εμφανιστεί με τους Legacy σε μερικές περιπτώσεις και του ζητήθηκε να γίνει ο νέος τραγουδιστής αφού ο Souza έφυγε για να ενταχθεί στους Exodus.
Περίπου ένα μήνα πριν από την κυκλοφορία του “The Legacy”, το συγκρότημα άλλαξε το όνομά του σε Testament αφού ανακάλυψε ότι υπήρχε ένα συγκρότημα jazz με το όνομα Legacy. Το όνομα Testament προτάθηκε από τον Billy Milano (από S.O.D. και M.O.D.), ο οποίος ήταν φίλος του συγκροτήματος από τις πρώτες μέρες.
Αυτό ήταν το μόνο άλμπουμ των Testament που περιλάμβανε συμμετοχή στη σύνθεση τραγουδιών από τον Souza, ο οποίος αναφέρεται σε όλα τα τραγούδια, εκτός από το “C.O.T.L.O.D.” και το “Do or Die”, τα οποία συνυπογράφουν ο αρχικός τραγουδιστής των Legacy, Derrick Ramirez και ο Billy αντίστοιχα. Το τελευταίο κομμάτι, “Apocalyptic City”, γράφτηκε από τους Skolnick και Peterson.
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε και η μίξη έγινε στα Pyramid Sound Studios στην Ithaca της Νέας Υόρκης και έγινε mastering στα Frankford Wayne Mastering Labs στη Νέα Υόρκη.
1992– Κυκλοφορεί το “Wish”, που είναι το ένατο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού new wave συγκροτήματος The Cure, από τη Fiction Records στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Elektra Records στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το “Wish” ήταν το πιο επιτυχημένο εμπορικά στην καριέρα του συγκροτήματος, κάνοντας το ντεμπούτο του στο νούμερο ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο νούμερο δύο στις ΗΠΑ, όπου πούλησε περισσότερα από 1,2 εκατομμύρια αντίτυπα.
Στις 25 Νοεμβρίου 2022, κυκλοφόρησε μια remastered deluxe έκδοση του άλμπουμ για την 30η επέτειο, που περιείχε τέσσερα ακυκλοφόρητα demos με φωνητικά, οργανικά demos, την οργανική κασέτα “Lost Wishes” και εκδόσεις remix.
Ο δίσκος είναι το τελευταίο στούντιο άλμπουμ με τον ντράμερ Boris Williams και το πρώτο με τον Perry Bamonte, ο οποίος αρχικά εργαζόταν ως roadie για το συγκρότημα, καθώς και το τελευταίο με τον κιθαρίστα Porl Thompson.
Αν και διατήρησαν τον χαρακτηριστικό τους gothic rock ήχο και το ύφος τους σε ορισμένα κομμάτια, το “Wish” συχνά έβρισκε το συγκρότημα να δίνει έμφαση στην ελαφρύτερη, ευρύτερη εναλλακτική rock κατεύθυνση που εμφανίστηκε διακριτικά στους τρεις προηγούμενους δίσκους τους.
