(Γράφει ο Γιώργος Γεωργίου)
Έχουν και οι μουσικές φυλές δικαίωμα στα δικά τους έθιμα, και ένα από αυτά τηρήθηκε με ημερολογιακή ευλάβεια, την Μεγάλη Τετάρτη στο πάντα φιλόξενο “Circus”. Το “Holy Metal Fest” θεσπίστηκε από τους Λαρισαίους modern, groove metallers Telma, και φέτος φτάσαμε αισίως στην τρίτη του χρονιά. Με υπέροχα, εθιστικά δολώματα από το ευρύχωρο πανέρι της ελληνικής σκηνής, οι οικοδεσπότες πέτυχαν να μαζέψουν το κοινό της πόλης σε μια νύχτα που έκρυβε τις δικές της τελετουργίες.
Την αυλαία τράβηξε το τρίο των Altar of the Stag, με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Η ενεργή ιστορία με τη δεδομένη σύνθεση έχει την αρχή της στο Φεβρουάριο του 2019, και ο καρπός της χημείας των τριών μουσικών είναι το ντεμπούτο τους, με τον τίτλο “Visceral Offering”, που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2024. Από τις πρώτες στιγμές, ο ακροατής μπαίνει άμεσα σε μια τελετουργική, υποβλητική διάθεση, με τη μουσική να τον τυλίγει με μια διάθεση υποβολής. Το μουσικό τους ύφος είναι ένας συνδυασμός από post metal και sludge, υπάρχουν όμως ευρύχωρες χαραμάδες στις συνθέσεις για στοιχεία από progressive, black και doom. Σε συγκεκριμένες συνθέσεις, όπως το προσωπικό αγαπημένο “Kindred”, έρχονται και κάποιες σοφά μεταμφιεσμένες ethnic εντυπώσεις να διαφοροποιήσουν εύστοχα τη συνολική εντύπωση.
Με τον ντράμερ Chris Gkountelos να μοιράζεται τα φωνητικά καθήκοντα με τον μπασίστα Alex Christianis, και τον κιθαρίστα Dimitris Kotopoulis να συμμερίζεται εξίσου τις ελάχιστες κουβέντες ανάμεσα στα τραγούδια, οι Altar of the Stag προτίμησαν να αφήσουν τη μουσική τους να τα πει όλα, ορμώμενη από εσωτερικές μάχες και σκονισμένες μυθολογίες. Με την εμφανή ικανότητα να διασχίζουν τον δύσβατο δρόμο από τους Mastodon ως τους Cult of Luna, για όσους χρησιμοποιούν συχνά μουσικούς χάρτες, μας έδωσαν σχεδόν ολόκληρο το άλμπουμ, με εξαίρεση ένα τραγούδι που αντικαταστάθηκε από ένα νέο. Με φωνητικά που απλώθηκαν από την οργή ως μια μυστηριώδη και επιφυλακτική θλίψη, με ενέργεια και ζωή μέσα από την εξέλιξη των τραγουδιών, κατάφεραν να τραβήξουν τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινού μέσα στον ταραγμένο κόσμο τους και το θερμό χειροκρότημα στο φινάλε ήταν παραπάνω από ειλικρινές.
Altar of the Stag setlist:
Jagten
We’ll Cross That Bridge When We Burn It
Celestial Offering
Kindred
Sharpening a Butter Knife
Golgotha-Son of Set
(Γράφει ο Γιώργος Καπετανόπουλος)
Οι έτεροι καλεσμένοι, εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενοι Chipper, έφεραν την δική τους μουσική ιδιοσυγκρασία στη σκηνή του Circus και γρήγορα κατάφεραν να ζεστάνουν το λαρισαϊκό κοινό που δεν άργησε να συντονιστεί στην ξεχωριστή τους συχνότητα. Έχοντας ήδη γνωστοποιήσει την “ύπαρξή” τους στον χώρο της ευρύτερης heavy rock, όχι μόνο με το πρώτο album (“Self Patron”) και το EP (“Reality Check”) που ακολούθησε, αλλά και την παρουσία τους σε events δίπλα σε καθιερωμένες μπάντες της εγχώριας σκηνής, έβαλαν ήδη πλώρη για την επόμενη δημιουργία τους.
Οι ρυθμοί που εξέπεμψαν από το πρώτο κιόλας κομμάτι (το ομώνυμο του πρώτου album), είχαν αρχίσει να μεταδίδονται ταχύτατα και αποτελεσματικά στους παρευρισκόμενους, κάτι που έγινε περισσότερο εμφανές όταν συνέχισαν με το ολιγόλεπτο αλλά περισσότερο επιθετικό “Oldschool Rocket Army”. Με σύμμαχο τον εξαιρετικό ήχο, που αποτύπωσε ευκρινώς τις μεστές συνθέσεις της μπάντας παρουσιάστηκαν ιδιαίτερα ορεξάτοι, εξαιρετικά δεμένοι και αφοπλιστικά άνετοι πάνω στο “σανίδι”. Με το “Silverstone” που ελάττωσε ελαφρώς τις ταχύτητες χωρίς να μειώσει τον βαρύ ήχο, ξεδίπλωσαν έναν περισσότερο stoner χαρακτήρα με την “ογκώδη” κιθάρα του Νίκου Αντωνιάδη να κυριαρχεί και την τραχιά χροιά της φωνής του να συσχετίζεται αρμονικά μαζί της.
Γενικότερα για τους Chipper τα φωνητικά δεν είναι υπόθεση ενός μόνο ατόμου μιας και οι δεύτερες φωνές (συνήθως του μπασίστα Αστέριου Παπαστεργίου), διαδραματίζουν κομβικό ρόλο στον πλουραλισμό τους. Μάλιστα στο “Remedy Light”, ο Αστέριος είναι αυτός που αναλαμβάνει να “ηγηθεί” με μια πιο “καθαρή” και γήινη υφή (το Νίκο να συνοδεύει στα “δεύτερα”), σε ένα κομμάτι ελαφρώς πιο συναισθηματικό αλλά εξίσου δυναμικό.
Ακολούθησαν δύο κομμάτια που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και θα συμπεριληφθούν στο νέο album που θα κυκλοφορήσει στις αρχές Οκτωβρίου. Πρώτα το “Bravo Hunter”, πιο μακροσκελές σε σχέση με ότι μας είχαν συνηθίσει μέχρι τώρα, να αναδεικνύει τις βιρτουόζικες “γραμμές” του μπάσου εμφατικά και μια διάθεση για περεταίρω εναλλαγές στο ύφος και στη δομή μιας σύνθεσης, που οδηγήθηκε σε πιο περίπλοκες κατευθύνσεις. Ενδιαφέρουσα προσέγγιση, που δείχνει ότι οι δυνατότητες των Chipper μπορούν να επεκταθούν και σε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια. Το δεύτερο καινούριο κομμάτι “All the Dragons Ride Machines” συνέχισε με συνέπεια πάνω στον κανόνα μελωδίας και πυγμής που έχουν θεσπίσει και τους χαρακτηρίζει, ενώ η “βραδιά τους” έκλεισε με δύο ακόμη κομμάτια από το EP και το πρώτο album “Terror n’ Fame” και “Brains on the Railings” αντίστοιχα. Άξια αναφοράς, καθ’ όλη την παρουσία της μπάντας ήταν αναμφίβολα και η πληθωρική απόδοση του Ηλία Μαλλιώρα στα ντραμς, που πρόσθεσε ποικιλία και βάθος στην εγγυημένα σταθερή εκτέλεση των κομματιών.
Η εμφάνιση των Chipper ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα μια από τις πλέον φερέλπιδες εγχώριες μπάντες της heavy rock σκηνής, που στον χρόνο που της αναλογούσε έδωσε στο κοινό (που ανταποκρίθηκε απόλυτα), ένα πλήρως αντιπροσωπευτικό δείγμα του ταπεραμέντου της με περίσσεια διάθεση, επαγγελματισμό και αστείρευτη ενέργεια. Εν αναμονή του νέου album μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι έχουν να δώσουν πολλά ακόμη, σε ένα είδος που τα τελευταία χρόνια φαίνεται να πρεσβεύει τα εγχώρια πεπραγμένα του σκληρού ήχου στο εξωτερικό με τον καλύτερο τρόπο.
Chipper setlist:
Self Patron
Oldschool Rocket Army
Silverstone
Remedy Light
Bravo Hunter
All the Dragons Ride Machines
Terror ‘n’ Fame
Brains on the Railings
Σε ένα φεστιβάλ που τείνει να αποκτήσει θεσμικές διαστάσεις, οι “οικοδεσπότες” κι εκπρόσωποι της τοπικής metal σκηνής Telma, είχαν πάρει τις θέσεις τους στη σκηνή τη στιγμή που η προσέλευση του κόσμου είχε αυξηθεί σημαντικά, καλύπτοντας το μεγαλύτερο μέρος του Circus. Λογικό μιας και η φήμη τους εξαπλώνεται σταθερά, αντανακλώντας όχι μόνο την ποιοτική τους δισκογραφία, αλλά και την εξαιρετική παρουσία σε ζωντανές εμφανίσεις.
Μιλώντας για δισκογραφία, η πρόσφατη κυκλοφορία του άρτιου “Awakening” λειτούργησε ως επιπλέον πόλος έλξης για το κοινό και δεν θα μπορούσε να μην έχει την τιμητική του την αποψινή βραδιά. Με αυξημένες τις επιλογές για τον καθορισμό του setlist, το ξεκίνημα περιλάμβανε τα δύο πρώτα κομμάτια του εν λόγω album (“Crystal Clear” και “Belly of the Beast”) που ήταν αρκετά για να απογειώσουν τις groove διαθέσεις κατακόρυφα και να αποκαλύψουν με το “καλημέρα” όψεις της δικής τους προσωπικής ταυτότητας. Σε εξαιρετική φόρμα και με πλείστα αποθέματα ενέργειας, το “Perfect Storm” έδωσε τη δυνατότητα στον φίλο και νοητό μέλος της μπάντας Νώντα Καχριμανίδη να αναλάβει τα τύμπανα στη θέση του Mike (που συνόδευε στα δεύτερα φωνητικά) και να συμμετάσχει σε μια “παράσταση” που δεν εγκλωβίστηκε ποτέ σε στερεοτυπικά στεγανά.
Τεράστιας σημασίας σε όλο το “εγχείρημα” και νευραλγικός ο ρόλος του ήχου (credits στον Δημήτρη Καραγούγα), που σαφέστατα ήταν καλύτερος από ποτέ, πλήρως ισορροπημένος, αναδεικνύοντας την κάθε λεπτομέρεια της εκάστοτε σύνθεσης. Το σπαρακτικό “Stray Dogs” πήρε τη σκυτάλη με τον Αντώνη να βγάζει τον καλύτερό του εαυτό στα φωνητικά, αλωνίζοντας ασταμάτητα σε όλη τη σκηνή, εκφραστικός, προλογίζοντας πάντα το κάθε κομμάτι μεταδίδοντας τα ιδιαίτερα μηνύματα του στιχουργικού του περιεχομένου.
Συνέχεια με τα συναισθήματα να αναμειγνύονται με την ατόφια δυναμική του “Got No Rhythm” και δεν θα μπορούσαμε να μην σταθούμε στο νέο μέλος που ντεμπουτάριζε στην κιθάρα, τον Μάριο Καρατίσογλου που σαν έτοιμος από καιρό, άφησε και το δικό του στίγμα αντικαθιστώντας επάξια τον προκάτοχό του. Το “Journey of Dust” συνέχισε με συνέπεια να κρατά ψηλά τις εντάσεις, σε μια συγκινητική αποτύπωση που έφερε στην επιφάνεια το ασίγαστο πάθος της μπάντας, αλλά και την ισοπεδωτική δεινότητα ενός ντράμερ που δεν λειτουργεί απλά υποστηρικτικά, αλλά έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο εξαπολύοντας όλο το εκρηκτικό του ταπεραμέντο σε κάθε ευκαιρία.
Οι πρώτες νότες του ομώνυμου κομματιού του τελευταίου album (“Awakening”) ακούστηκαν, για να σαγηνέψουν με τη σειρά τους περιστασιακά την ατμόσφαιρα, ενώ η εξέλιξή του γεμίζει με ηχοχρώματα μεγαλύτερου λυρισμού το χώρο και η κιθάρα του Μάρκου μας ταξιδεύει πειστικά με καταπραϋντική “δράση” σε πιο μακρινούς “τόπους”, ενώ η ποικιλία και το εύρος των περίτεχνων “εκτελέσεών” του προστίθεται σαν “κερασάκι” στο γενικότερο αποτέλεσμα. To ευδιάκριτο δέσιμο των Telma, αδιαπραγμάτευτη συνθήκη για κάθε εμφάνισή τους, δεν λείπει ούτε από το “Bipolar Distress” και ο συνδετικός παράγοντας του αθόρυβου αλλά ουσιώδους μπάσου στα χέρια του Φίλιππου, πάντα εγγυάται και στις αυξανόμενες ταχύτητες ότι τα πράγματα δεν θα “ξεφύγουν”.
Το εμβληματικό “Seventeen” ακολουθεί και διαχέει όλο τον πόνο και τον προβληματισμό για μια κατάσταση που φαντάζει εφιαλτικά μη αναστρέψιμη και αφορά τα αλλεπάλληλα περιστατικά έμφυλης βίας, ενώ το “Eternal” ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα άσματά τους θα φέρει εκπλήξεις στη σκηνή. Ο παραγωγός των album της μπάντας Γιώργος Μαργαριτόπουλος καταξιωμένος τραγουδιστής και πολυπράγμων στο χώρο, θα συνοδεύσει τον Αντώνη στη φωνητική ερμηνεία, ενώ μαζί τους θα συμπορευτεί και ο πρόσφατα αποχωρήσας κιθαρίστας Κώστας Κουτσομάρκος. Στιγμές που δείχνουν ότι πέραν της καλλιτεχνικής πλευράς υπάρχει και μια υγιής ευρύτερη διάσταση “οικογενειακού” κλίματος στις σχέσεις των μελών (νυν και πρώην) και των συνεργατών τους, που δεν δίστασαν να συνδράμουν απολαμβάνοντας καθολικά το event.
Ο επίλογος θα γραφτεί με το τελευταίο κομμάτι του πρόσφατου album (ακούσαμε και τα 8 του κομμάτια) με τίτλο “The Price of Freedom”, για να συνοψίσει μια ακόμη αμιγώς εμπεριστατωμένη παρουσία μιας μπάντας που ανεβαίνει συνεχώς σκαλοπάτια στην πορεία της και είναι ευτύχημα να την παρακολουθούμε από κοντά. Μιας κι επιμελήθηκαν όλου του Festival, οι ενδιαφέρουσες επιλογές τους σε συγκροτήματα ετερόκλητων χώρων της εγχώριας σκληρής μουσικής εξαφάνισε την μονοτονία κι έδωσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε μια πλούσια βραδιά που άφησε άπαντες ικανοποιημένους.
Telma setlist:
Crystal Clear
Belly of the Beast
Perfect Storm
Stray Dogs
Got No Rhythm
Journey of Dust
Awakening
Bipolar Distress
Seventeen
Eternal
The Price of Freedom
(Γράφει ο Γιώργος Γεωργίου)
Ένα από τα πιο σημαίνοντα και αναγνωρίσιμα ονόματα της εγχώριας σκηνής είχε αναλάβει τον ειδικό ρόλο του headliner ή αν προτιμά κανείς του γητευτή που θα επιχειρούσε να κρατήσει το σημαντικότερο μέρος του κοινού μέχρι το φινάλε, σε μια μακριά νύχτα που θα έδινε τη σκυτάλη σε μια εργάσιμη μέρα. Οι Αθηναίοι Puta Volcano είχαν όλα τα εχέγγυα να το κάνουν, και κόντρα σε αυτή την ιδιαιτερότητα κράτησαν το κοινό κοντά τους, βάζοντάς το σε διαρκή κίνηση και επικοινωνία με όλα όσα είχαν ετοιμάσει.
Με αιχμή του δόρατος την frontwoman Άννα Παπαθανασίου, το κουαρτέτο διάλεξε να μας βομβαρδίσει με ένα σχεδόν ισομερές χαρμάνι των δυο πιο πρόσφατων άλμπουμ του, καθώς το βασικό σετ μοιράστηκε ανάμεσα στο “Amma” του 2020 και το “Harmony of Spheres” του 2017. Είναι ουσιαστικά οι δυο δουλειές που τονίζουν εμφατικά και την σταδιακή εξέλιξη της μπάντας (κάτι που είναι ακόμα πιο έκδηλο στο “Amma”), μπολιάζοντας την αφετηρία τους με την αναμφισβήτητη βασιλεία του desert και stoner alt heavy rock με περισσότερα στοιχεία. Δίνοντας επιπλέον χώρο σε πιο μελωδικές αποφύσεις του εναλλακτικού σκληρού ήχου αλλά και όμορφα ενσωματωμένα προοδευτικά στοιχεία, η μουσική τους έχει ανοίξει τον σκονισμένο, ταξιδιάρικο ορίζοντα σε νέες σελίδες. Μοιάζοντας αισθητά άνετοι στα νέα τους μονοπάτια, οι Αθηναίοι στέκονται μπροστά μας ορεξάτοι και πολύ δεμένοι, αφήνοντας αυτή τη σύμπραξη των άμεσων ριφ με τις εσωστρεφείς φωνητικές μελωδίες να σχηματίσει την πιο φρέσκια τους εκδοχή.
Εύστοχοι αρωγοί στις φωνητικές διαδρομές της Άννας, πρώτα ο μπασίστας Δημήτρης Μπούκας, ο οποίος είναι στιγμές που μας αφήνει εξίσου έκπληκτους με τις επιδόσεις του ακόμα και σε στιγμιαίες lead γραμμές των τραγουδιών, αλλά και ο κιθαρίστας Αλέξανδρος Παπαθανασίου, ο οποίος είναι και ο βασικός καπετάνιος που κουμαντάρει το όχημα ανάμεσα σε ένα σμιλευμένο και μετεξελιγμένο grunge και την ψυχεδελική, προοδευτική αύρα των Tool. Η κατάθεση ψυχής παραμένει σταθερή ως το προσωπικό αγαπημένο “Kassandra’s Gift” που κλείνει το κύριο μέρος της λίστας. Όλοι όμως θέλουν περισσότερο, και το θερμό μαζικό χειροκρότημα τελικά το κερδίζει. Η μπάντα επιστρέφει για ένα encore, και έχει φτάσει η στιγμή της επιστροφής στο “The Sun” του 2015, με δυο ακόμα τραγούδια να κάνουν τη νύχτα ακόμα πιο μεγάλη. Με αυτή την πλούσια συλλογή από εν δυνάμει στιβαρά ηλεκτρικά singles και πιο εσωστρεφείς μεσογειακές heavy rock ιστορίες, το volcanic rock τελικά κέρδισε το στοίχημα.
Puta Volcano setlist:
Entropica
Bird
Neon
Primitive Data
Dune
Black Box
First Light
Zeroth Law
Jovian Winds
Infinity
Kassandra’s Gift
Encore:
The Sun
Await
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ζαμπός
